Personalia: Azszar Nir’Iznrerar zwany "Czerwonym Wędrowcem"
Rasa: Mieszaniec – Albowiem Azszar nie pochodzi z tego świata i nie jest ani potworem, ani człowiekiem;
Wiek:40 lat – To wiek tego ciała. Jako byt istnieje od bardzo dawna.
Wygląd:
Azszar to przedstawiciel obcego gatunku, który nie ma odpowiedników wśród znanych zwierząt.
Jego ciało jest jak najbardziej humanoidalne i proporcjonalne. Wyprostowany mierzy 1,8 m nie licząc ogona, ale imponującej postury to nie ma. Jest bowiem szczupły oraz niezbyt umięśniony, bowiem ani się nie obżera, ani nie ma tendencji do tycia, a do rozwoju tkanki mięśniowej nie przykłada uwagi. Bladą skórę Azszara osłania gęsta, acz krótka sierść o srebrzystej barwie, jednak trzeba nadmienić, że brzuch, włosy i kita wieńcząca ogon są białe. Jego dłonie, chociaż do ludzkich bardzo podobne, zakończone są ostrymi pazurami. Co innego nogi. Ten gatunek nie opiera masy swego ciała na całych stopach, a na palcach, zaś pięta jest dość odległa od nich. Stąd zawsze wygląda, jakby lekko przykucał. Palce, z dłuższymi pazurami niż te u dłoni, są długie, a piąty z nich przeciwstawny, co pozwala na małpie chwytanie przedmiotów stopami, ale nie są one tak sprawne jak dłonie. Z nasady pleców wyrasta długi ogon zakończony, wspomnianą kitą. Nie jest on może liną, ale na tyle giętki, że Azszar także nim może coś nim złapać.
Teraz coś o głowie Azszara. Kończy się ona długim, wąskim i dość szpiczastym pyskiem. W paszczy posiada uzębienie typowe dla wszystkożerców. Pojedyncza para uszy jest długa, szpiczasta i skierowana do tyłu. Pomiędzy nimi, a oczami wyrasta para krótkich, czarnych rogów. Środek czoła wieńczy czerwony, lśniący własnym światłem kryształ zwany „ellearem”. To nie jest ozdoba, to organ pozwalający rasie Azszara „widzieć” ruchy energii. Oczy również lśnią szkarłatem i to dosłownie. Gdy idzie przez ciemne miejsce, widać trzy świecące punkciki. Czubek głowy oraz kark porasta grzywa złożona z dłuższych włosów niż sierść. Azszar nie zawiązuje jej, a zostawia rozpuszczoną.
Co do ubioru Azszara, nosi on czarną, wytrzymałą kurtkę zamykaną na rzemienie, obszytą czerwonymi paskami, posiada także rozcięcia z przodu i z tyłu. Czarne spodnie utrzymuje pas, do którego przytroczona jest pochwa z mieczem. Butów nie nosi. Z pleców zwisa obszerny, czerwony płaszcz z kapturem. Trzyma go klamra, na której znajduje się symbol jego rasy. Kolory czarny i czerwony to z kolei barwy jego rodu.
Charakter:Tu dam kiedyś obrazek żądnego mordu AzszaraCo by tu o Azszarze powiedzieć? A to, że Azszar jest specyficzny, pomijając nawet to, że jest obcym.
Większość czasu snuje się po okolicy w milczeniu, nie odzywając do nikogo, tylko obserwując otoczenie z dobrotliwym uśmiechem kogoś kto przeżył wieki. Chwilę później jednak może zacząć zachowywać beztrosko i łobuzersko jak dziecko, albo zgoła odwrotnie, jak psychopatyczny morderca, który mógłby zabić samym tylko spojrzeniem. Jego stan życia w cyklu kolejnych śmierci i narodzin nie sprzyja rozwojowi jednej, dominującej osobowości.
Jeśli idzie o styl bycia, Azszar jest skromny. Nie lubi przechwałek, nie lubi przepychu, nie lubi bogactwa. Z drugiej strony dba o czystość i elegancję. Ten potwór potrafi docenić dobre dzieło sztuki, albo piękny widok, albo dobre jedzenie. Nie jest kimś kto przebywa w jednym miejscu długo. Azszar często wędruje, nie tylko żeby ćwiczyć siebie, ale żeby poznawać nowe widoki. Mówi niewiele, jest opanowany, w ruchach i gestach jest oszczędny, chyba że włada właśnie mieczem. Jest bardzo ciekawy wszystkiego, to dlatego z takim uwielbieniem obserwuje swoje otoczenie i próbuje się o wszystkim możliwie najwięcej dowiedzieć.
Kontakty z innymi zwykle zależą u niego od jego aktualnego stanu psychicznego. Zwykle unika innych, snując się nieco na uboczu ze świadomością, że jest obcy, chociaż nie biorą go za takiego. Czasami, gdy czuje potrzebę socjalizacji, staje się znacznie bardziej wygadany i towarzyski, ale gdy to pragnienie zaspokoi, robi się nerwowy i wkrótce wymyka się. Kiedy się rozkręci mówi z dużą otwartością, ale zawsze uważa, by nie wypalać za dużo. Gdy z kimś się zaprzyjaźni, jest z tą osobą w stanie wytrzymać znacznie dłużej, a nawet specjalnie przemierzać Podziemie, by chwilę czasu spędzić ze swym przyjacielem. Nie jest okrutny, czy brutalny, ale jeśli ktoś obudzi jego złą stronę, Azszar zamorduje tą osobę tak, by cierpienie było możliwie najdłuższe i największe.
W umyśle Azszara jest kilka osobowości m.in. milczącego, asocjalnego wędrowca, ciekawskiego dziecka, czy bezdusznego wojownika. Zmiany zwykle następują losowo, jakby ktoś mu w głowie przełączył guziczek. Stąd obcowanie z nim może być co najmniej interesujące. Pewne zdarzenia mogą także wywołać zmianę. Na przykład jak go ktoś poważnie obrazi, może się stać tym bezdusznym wojownikiem, który pięściami, albo ostrzem nauczy głupca szacunku.
Azszar stosuje się do wymyślonej przez siebie filozofii równowagi. Według niego wszystko powinno funkcjonować w takim, czy innym ładzie, a jego zakłócenia powinno się niwelować, bo stanowi to zagrożenie dla całej reszty. Dotyczy to także jego samego. Swoje zmiany osobowości uważa za brak ładu w jego umyśle i nieustannie próbuje ogarnąć panujący tam chaos.
Historia: ~Geneza~Miałeś kiedyś tak, że przymknąłeś oczy i po chwili budziłeś się nie w swoim świecie? Azszarowi zdarza się to od czasu do czasu, szczególnie gdy ktoś chce się go pozbyć. Dokładnie, nie pochodzi z Podziemia, ani nawet z tego wymiaru. Jego rodzimy dom to świat pełen chmur i latających wysp. Nawet tam jest tam swego rodzaju wynaturzeniem, stworzeniem skazanym na cykl wiecznego umierania i rodzenia się na nowo. Sam nie jest pewien dlaczego tak się stało. Po prostu zamiast umrzeć dawno temu i odejść w zaświaty, jego duch powrócił wraz z narodzinami kolejnego pokolenia w założonym przez niego rodzie. Żyje już bardzo długo, a chociaż z każdym cyklem coś zapomina, od nowa musi się uczyć chodzić, czy mówić, jest przytłoczony wspomnieniami z kolejnych wcieleń. By nie stać się bezdusznym, pozbawionym celu nieśmiertelności sam sobie go nadał. Postanowił wędrować i dbać, by wszędzie panował ład. Zawsze w czerwonym płaszczu. Tak stał się „Czerwonym Wędrowcem”. Nie wszystkim podobało się, że istnieje ktoś taki jak on, ale tylko niewielu zdawało sobie sprawę, że nawet jak zabiją Azszara, ten wróci w nowym ciele. Tym razem pewien zły do szpiku kości mag wpadł na pomysł, że pozbędzie się Wędrowca, jeśli wyśle go do innego świata. Dlatego otworzył podczas starcia z Azszarem portal i wepchnął przeciwnika do niego.
~W Podziemiu~Ciężko ranny Azszar obudził się w ciemnych głębinach Podziemi, gdzie poza ogniem, czy elektrycznością, tylko lśniące kryształy stanowią oświetlenie. Żyła tam grupa potworów nie przepadający za tłumami bardziej ludnych rejonów Podziemia, a tutaj znaleźli bardzo miłą dla nich samotnię. Oni to znaleźli Azszara i zabrali go do swojej wioski zainteresowani blaskiem ellearu na czole Azszara. Wśród nich Wędrowiec zdrowiał i dowiadywał się co to za miejsce podczas długich, fascynujących dla niego rozmów z mieszkańcami wioski. Dowiedział się dość, by nie wyjść za obcego, czy wariata przy spotkaniu z innymi uwięzionymi w Podziemiu. Poza tym okazało się, że jego nowi znajomi uważali, że ćwiczenia ciała oraz umysłu pozwalają osiągnąć wewnętrzną równowagę i wielką mądrość. Było to z zgodne z poglądami samego Azszara i nie czuł się obco w tej wiosce, chociaż brakowało mu światła słońca w tych ciemnościach. W wolnym czasie starał się także rozgryźć sposób w jaki się tu znalazł. Odkrył, że w wyniku teleportacji znacznie osłabł. Nie było mu źle, ale myślami często rozważał jak mógłby powrócić do siebie.
Po kilku tygodniach spędzonych w wiosce w Azszarze zbudziła się ciekawość poznania tego świata. Postanowił rozpocząć wędrówki takie jak w swoim własnym świecie. Ruszył więc ku wyższym, jaśniejszym częściom Podziemia. Widział po drodze, że w tym dziwnym miejscu nie dzieje się za dobrze. Czuł, że coś się święci. Wtedy postanowił opóźnić swe plany powrotu i zostać tutaj dłużej, żeby pozwiedzać, popatrzeć i jeśli będzie trzeba, zadbać o ład.
Ciekawostki:- Azszar jest gościem z innego świata, nie jest ani człowiekiem, ani potworem, a jego dusza najbardziej odpowiada specyficznej mieszance jaką jest dusza mieszańca;
- Jest stworzeniem skazanym z niewiadomego powodu na wieczne życie w cyklu umierania i odradzania się;
- Jego gatunek prawdopodobnie dawno temu żył na drzewach, biorąc pod uwagę budowę i chwytność stóp oraz ogona;
- Z jego czoła wyrasta klejnot zwany ellearem, który pozwala mu wyczuwać energię;
- Azszar nie ma stabilnej osobowości. Często następują w niej zmiany;
- Lubi dobre jedzenie. Sam trochę gotuje;
- Ma własną filozofię, którą nazywa "równowagą świata";
Zdolności: Mistrz miecza – W walce za pomocą ostrzy Azszarowi niewielu może dorównać;
--- Zaklęcia ---Błysk – Azszar potrafi się zamienić się na ułamek sekundy w szkarłatne światło i jako błysk błyskawicznie przemieścić na niewielką odległość w dowolnym kierunku. Im częściej używane w małych odstępach czasu, tym większe ryzyko niepowodzenia;
Relacje:--- NPC ---- Mieszkańcy wioski w głębinach.
--- Gracze ---- Reinalynn - Interesująca, hiperaktywna wiewióra spotkana w Snowdin. Azszar postanowił dowiedzieć się o niej więcej. Posiada jej numer telefonu.
- Temmie - Dziwaczny stworek spotkany na Bagnach.
- Wolfie - Wilczyca z ideałami spotkana na polu echokwiatków.
Sakiewka
