Pajęczy Stragan

Muffet siedziała przy swoim straganie, pustym wzrokiem wpatrzona przed siebie. Cisza wokół dobijała ją całkowicie. Z powodu tak słabej reputacji straganu (a może sprzedawczyni) bardzo mało osób przychodzi w tutejsze strony, dlatego właśnie pajeczyca nie miała nic do roboty. Jedyne co robiła, to siedziała tu i piła herbatę. Nie, żeby to drugie było uznawane za jakiś minus...
Sprzedawczyni oparła się na jednym ze swoich ramion, a dwoma innymi powoli chwyciła swój zestaw do herbaty.
-Ech... Może powinnam w końcu się stąd ruszyć...- Mruknęła cicho, rozpoczynając zaparzanie swego ulubionego napoju.-Tutejsze istoty są strasznie skąpe... i tak nikt tu nie przychodzi...
Westchnęła cicho nad własną rutyną, nalewając herbaty do jednej z filiżanek i biorąc mały łyk, jeszcze gorącej substancji.
-Przydałaby się lepsza reklama. - "Nie żebyśmy jakąś mieli"~ dodała w myślach.

Przybyłem na pajęczy stragan. Sam nie wiem co mnie tam ciągnęło. Może to że byłem trochę głodny? W każdym razie: przybyłem na stragan w dobrym nastroju jak zwykle i miło uśmiechnąłem się do sprzedawczyni mając nadzieje że uda mi się kupić coś do jedzenia. - Dzień dobry! Jest coś do kupienia? - spytałem.

Postać zastygła nagle, z filiżanką w powietrzu i spojrzała przed siebie. Nie myliła się. Faktycznie przed chwilą ktoś podszedł do tego straganu. I jeszcze, żeby coś kupić. Taka rzadkość.
Muffet spojrzała na niecodziennego gościa przenikliwym wzrokiem. To był człowiek (Tyle to ona nawet umiała określić). Prychnęła cicho. Nie przepadała za ludźmi. Szczerze, uważała ich za morderców jej własnego gatunku.
- Dla wrogów pająków, mój drogi? Szczerze wątpię. - Rzekła odkładając swoją filiżankę na blat stołu.
W sumie owa odpowiedź w sytuacji tak małej ilości klientów faktycznie była błędem, z czego panna zdała sobie sprawę dopiero po fakcie.

Odpowiedź sprzedawczyni nieco mnie zdziwiła. -"Wroga Pająków"? Nie rozumiem. Nigdy nie skrzywdziłem żadnego pająka! Daję słowo! - powiedziałem nieco się unosząc. Dopiero po paru po chwilach. - Ojej, przepraszam za to uniesienie, ale ja naprawdę nie jestem wrogiem pająków. Musiała mnie pani z kimś pomylić. Ja chce tu tylko kupić coś do jedzenia. - powiedziałem mając nadzieje że sprzedawczyni rzeczywiście pomyliła mnie z kimś i pozwoli mi coś od niej kupić.

Spojrzała na niego podejrzliwie. Może nie wyglądał na kłamce, czy na mordercę, ale kto tam wie. Już raz pomyliła się co do oceny człowieka.
- Jasne... wszyscy tak mówią...- Rzekła troszkę zimnym tonem. Z natury była bardzo upartą osobą, więc szybko nie zamierzała zmienić swojego nastawienia.
Oparła się na jednej ze swoich dłoni, a drugą chwyciła za dzbanek i dolała sobie herbaty. Pływało w niej jak zwykle trochę pajęczyny, ale kogo to tam obchodziło. Napewno nie kogoś, kto w pajęczynie spędza większość swojego życia.
- Hipotetycznie mówiąc zakup tutejszych wypieków byłby możliwy, mój drogi.- Zaczęła po chwili. - A powiedz mi... masz ochotę na herbatę? - Dodała podnosząc swój dzbanek.

- Chętnie. Lubię herbatę. - odpowiedziałem zadowolony z faktu że będę mógł kupić coś do jedzenia tutaj. Miałem nadzieje że cokolwiek tu sprzedają nie jest jakieś strasznie drogie. Wtedy musiałbym pójść gdzie indziej, a to pewnie zajęłoby trochę czasu. - To... co i za ile można tu kupić? - spytałem powoli rozglądając się za jakimś towarem.

Muffet wydawała się kompletnie zignorować to drugie pytanie. Wyjęła trzecią ręką kolejną filiżankę, oraz nalała do niej napoju, który barwę miał lekko różowawą (Oraz pewnie jakieś tam skrawki pajęczyny w nim pływały). Po chwili podsunęła ją na kraniec stołu.
-Proszę bardzo, mój drogi. - Odrzekła po chwili. Jej ton począł się powoli zmieniać z chłodnego, na lekko bardziej przyjazny.
W sumie, to dawno nie miała kogoś, kto napiłby się z nią herbaty (Mało kto w końcu tu przychodzi). Nawet jeśli to człowiek... Po jakimś czasie dopiero przypomniała sobie, o zadanym wcześniej pytaniu.
- A właśnie, możesz tu zakupić... właściwie to donuty...- Dodała, po wypiciu kolejnego łyka swojego ulubionego napoju. - Cena jest teoretycznie do ustalenia... - Rzekła największa zdzierczyni kasy w całym Hotland.

Wziąłem delikatnie filiżankę z herbatą i wziąłem łyk tego napoju. - Bardzo dziękuję. Bardzo dobra herbata. - powiedziałem. - Chętnie kupiłbym dwa donuty. Mogę dać za 50. Co pani na to? - spytałem. I wziąłem kolejny łyk herbaty i dopiero wtedy zauważyłem że pływają w niej małe kawałki pajęczyny. Wziąłem powoli jeden z nich i ukradkiem, tak by sprzedawczyni nie zauważyła (Gdyby zauważyła pewnie zaczęłaby wyzywać mnie od wroga pająków itd.) odrzuciłem go na bok. Nie mam nic do pająków ani do pajęczyn tylko wolę pić herbatę w które one sobie nie pływają. Po chwili wziąłem kolejny łyk napoju i znów ukradkiem wyrzuciłem kolejny kawałek pajęczyny mając nadzieje że właścicielka tego straganu nie zauważy tego.

-Cieszy mnie fakt, że ci smakuje.- Skomentowała pierwsze stwierdzenie.
Jasne, że wyjmowanie pajęczyny z herbaty nie umknęło uwadze drogiej sprzedawczyni. O co miała się jednak gniewać? W końcu pajęczyna teoretycznie nie jest jadalna (Bo przecież ona nigdy w życiu nie miałaby zamiaru otruć człowieka...prawda...?), a że Muffet do niej przywykła, to już inna sprawa.
Doszła do niej również zaproponowana przez rozmówcę (Bo w sumie nie znała jego imienia i średnio ją to obchodziło) cena, za jej wypieki. Najchętniej pozdzierałaby trochę kasy, ale... cóż, w tych czasach klientów prawie tu nie ma, a ona nie chciała tracić jedynego.
-65 i dostaniesz, mój drogi- Nikczemnie się uśmiechnęła(HeH)
Cóż, jednak handel był u niej, we krwi.

- Może być. Oto pieniądze. - powiedziałem podając sprzedawczyni monety. Po chwili przypomniałem sobie o Frisk. - Może tędy przechodziła? Może ta pajęczyca ją widziała? Zapytać nie zaszkodzi. Chyba. - pomyślałem. - Przepraszam, przechodziła tędy mała, brązowowłosa dziewczynka w niebieskim swetrze w dwa fioletowe paski? Pytam, bo szukam jej już od dość długiego czasu. - powiedziałem i wziąłem kolejny łyk herbaty wyrzucając przy tym jeszcze jeden kawałek pajęczyny. Bez tego herbata była nawet całkiem dobra.

Spojrzała na podaną zapłatę z taką miną, jakby w życiu nie spodziewała się, że coś takiego może się wydarzyć. Jednak po chwili przyjęła pieniądze i sięgnęła jedną z rąk po produkty, by następnie podać je klientowi.
-Proszę bardzo, mój drogi.- Dodała, tym razem uprzejmie.
Słysząc następne pytanie zachichotała cicho. Mimo iż jej znajomości ograniczały się do bardzo małego grona, takiej postaci raczej nie mogła pominąć.
- Czyżby chodziło ci o takie małe, nieustraszone coś? Raczej milczy i rzadko zmienia wyraz twarzy? Jestem wielce zaskoczona, że pytasz o jedynego człowieka, którego tak dobrze kojarzę. - Odpowiedziała prawie natychmiast. - Niestety nie znam jej imienia, mój drogi. Chyba się nie przedstawiła. Ale nic dziwnego... w końcu i tak mało gada...
Dopiła już stygnącą herbatę, po czym kontynuowała swą wypowiedź.
-Jeśli o nią właśnie pytasz, to niegdyś przechodziła tędy, przez tą ciemnawą jaskinię, która leży kawałeczek stąd.- Wskazała którąś z rąk kierunek, w którym znajdował się... właściwie to dom sprzedawczyni.- Szkoda tylko, że była taka skąpa...- Mruknęła bardziej do siebie.

- Dziękuję za odpowiedź... i za herbatę ja już muszę iść. Jeżeli jeszcze kiedyś będę w Hotland to z chęcią tu znów przyjdę. Mam nadzieje że nie będzie miała pani nic przeciwko temu. - powiedziałem. Pomimo tego że sprzedawczyni niesłusznie nazwała mnie "Wrogiem pająków" była nawet całkiem miła. - Tak, chodzi mi o dokładnie tego człowieka.- Powiedziałem i cicho westchnąłem, bo nieco zawiodłem się odpowiedzią właścicielki straganu. - Frisk była tu kawał czasu temu, więc prawdopodobnie nie znajdę już niej tu i będę musiał poszukać gdzieś indziej. - pomyślałem.

Trochę zmarkotniała na wieść, że człowiek odchodzi. Jednak trudno się mówi, przecież go nie zatrzyma. Cóż, jak się okazuje Muffet często myli się do oceny postaci, gdyż ta okazała się całkiem miłym towarzystwem.
-Nie ma za co.- Odrzekła po chwili i dodała troszkę ironicznym tonem. -Jeśli nadal nie będziesz mordował żadnych pająków, będziesz całkiem mile widziany.
Zgarnęła swój zestaw do herbaty, by nie wałęsał się na razie po stoisku i odsunęła na jeden z krańców stołu. Na razie skończyła pić (Jednak prawdopodobnie nie potrwa długo, zanim znowu go wyciągnie. W końcu to było jej ulubione zajęcie).
-Cóż, miłego dnia ci więc życzę- Rzuciła na pożegnanie, do samego końca nie poznając imienia swojego klienta. Jednak w sumie nie było ono potrzebne do rozmowy, czy rozpoznania osoby.
Pajęczyna pomyślała przez chwilę nad zrobieniem sobie przerwy od tego stoiska i w końcu wybrać się na jakieś dłuższe oględziny. W końcu nie może zostać w tym miejscu na zawsze. Cóż... ale to kiedy indziej...

- Cóż, do widzenia! - powiedziałem. Po chwili dodałem. - I postaram się nie krzywdzić żadnego pająka. - po tych słowach powoli ruszyłem w kierunku przystani. Sprzedawczyni sprawiała wrażeni naprawdę miłej. Po paru minutach drogi w końcu zrozumiałem że zapomniałem się przedstawić co było niezbyt uprzejme z mojej strony. - Gdy przyjdę tam następnym razem powinienem się przedstawić. - myślałem.

[z.t.]