Wodospad nad jeziorem

Chara spoglądała na Luke'a nadal, przez chwilę nie wypowiadając się na żadną z wypowiedzi fioletowowłosego. Zamiast tego skupiła całe swoje myśli na nim samym. Mówi się, że wspólna sytuacja lub wspólny wróg jednoczą ludzi, prawda? W tej sytuacji chyba było dość podobnie. Ta rozmowa, ta sytuacja, ten sam problem, który mieli oboje... to zbliżyło przynajmniej jedną z dwójki osób do drugiej. Chara czuła, że Luke nie jest tylko zwykłą napotkaną przez nią osobą.. czyżby był kimś więcej? Możliwe to było, że dziewczynie bardzo zależało na chłopaku nie tylko dlatego, że martwiła się o niego. Luke był... inny. Porównując do innych dusz, nawet do Johnnego, to Luke był najbardziej... logicznie myślący? Nie słyszała u niego zbyt dużo słów nacechowanych emocjonalnie jak u innych. Nie. W przeciwieństwie do niej, w pełni złożonej z emocji i to w obu swoich świadomościach, Luke myślał racjonalnie. A mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. I chyba podobnie było w tym przypadku. Chara uśmiechała się w stronę Luke'a, jednak musiała przecież w końcu coś powiedzieć. Bo jeszcze jej rozmówca uzna, że ją zawstydził. Wciąż jednak nie przestała się w niego wpatrywać.
- nie. HATE nie wybiera po tych przyziemnych podziałach hierarchicznych. Wybiera każdego. I każdemu nalezy tak samo pomóc, w tym kontekście kazdy, nieważne czy należy do rodziny królewskiej, czy jest zwykłą szarą osobą, musi otrzymać pełną pomoc w tej sprawie. Zresztą nie jesteś przypadkowym i obojętnym mi człowiekiem - rzekła - już nie

Cóż, o ile Chara czuła się wyjątkowo dobrze w czasie tej rozmowy, Luke nie był w komfortowej sytuacji - bo przecież nie tylko poznał bardzo niepokojącą prawdę na swój temat, lecz także... cóż, rozmawiał z księżniczką, a księżniczki na Powierzchni raczej nie zaliczają się do powszechnego zjawiska. W zasadzie jedyne księżniczki, z jakimi do tej pory Warrick miał do czynienia, to księżniczki pojawiające się w literaturze, w którą się zagłębiał, gdy rzeczywiście zaczynało mu braknąć książek do czytania. Przedstawienie takich osób w sztuce zdecydowanie nie pokrywało się z postacią Chary, z którą to właśnie rozmawiał - i nie do końca wiedział nadal, czy powinien zachowywać się bardziej formalnie, czy bardziej swobodnie. Ostatecznie jednak wybrał tę drugą opcję, nadal czując przy tym lekkie opory.
- Jeśli więc uważasz, że nie jesteś obojętnym mi człowiekiem... pomożesz mi? - zapytał cicho, wlepiając spojrzenie w delikatnie falującą wodę w jeziorze. Wiedział, że to, co za moment powie, raczej nie będzie traktowało pośrednio o HATE, ale czuł, że rozwiązanie tego problemu na pewno częściowo rozwiąże problem tego zjawiska. - Wiem, że życie przeszłością nie jest właściwe, ale... chciałbym jednak dorwać tego kogoś, kto mi to zrobił. Chciałbym po prostu, żeby nikt więcej się na niego nie natknął, ale... czy zgłoszenie tego do Straży Królewskiej byłoby rozsądnym pomysłem? Bo to jednak byłoby narażanie innych osób.
Przy ostatnim zdaniu zacisnął nieznacznie zęby.

Cóż, może i Chara była księżniczką, ale cóż, co ona własciwie mogła? Znaczy mogła wiele, ale... nie czuła się zbytnio wywyższona. I, powiedzmy szczerze, czy jej życie było jakoś lepsze? Nie licząc tytułu to co jeszcze miała innego? Tak samo jak inni była narażona na działanie zła, tak samo kochała i nienawidziła. Tak samo chodziła po świecie. I tak samo łamała serca swoich kolejnych miłości, poszukując kogoś do kogo będzie mogła się zbliżyć. I go pokochać. Spojrzała w stronę Luke'a. Czyżby jej serce poczuło bliskość do kolejnej osoby? Czyżby powoli zaczęła przybliżać się do kolejnego człowieka? Może przynajmniej tym razem... jej nie odrzuci kolejna osoba? Mimo, że nikt jej tego nie powiedział, Chara wiedziała, że nikt z osób, którym wyznała miłość nie był teraz w pełni wstanie jej kochać. Nie wiedzieć czemu. Mimo wszystko odrzuciła te myśli na chwilę. Mimo, że Luke nieco jej się podobał, mimo, że jego włosy dość imponowały dziewczynie to jednak... odłożyła to na chwilę. Nie, teraz najważniejsza była sprawa HATE.
- hm. "Jakiś gościu mnie zaatakował i wstrzyknął mi złą substancję przez co jestem zły". Według mnie, gdybyś powiedział coś takiego uznaliby cię za niezdrowego psychicznie, z pewnością. Szczególnie, że nie masz na to wszystko zbytnio dowodów... jedynie chyba szkielet Sans jest wstanie uwierzyć w coś takiego. Ale do niego udam się sama. Z osobistych spraw - uśmiechnęła się gdy to mowiła, patrząc wciąż w oczy chłopaka. Taa... akurat do Sansa chciała pójsc sama. Miała ku temu ważny powód. I chyba wszyscy go znamy.
Zaraz jednak zmieniła lekko swój głos. Nie, już nie był poważny. Teraz i postawą i głosem sprawiała wrażenie, jakby zaraz miała zacząć z chłopakiem Flirtować.. a nie ogarniać sprawy NIENAWIŚCI.
- Ale nie martw się. Poradzimy sobie. Razem - rzekła. wyjęła jakąś kartkę... która wyglądała jak królewska wizytówka. Był tam numer Chary - Odwiedź mnie kiedyś w mojej komnacie. Popracujemy nad twoją odpornością na to. Ale wpierw zadzwoń, na ten numer.