Quest Inka

Co za bida z nędzą, pomyślał na samym początku zapuszczając się w te rejony. A może bardziej ruiny. Nie spodziewał się, że w tak szczęśliwym świecie może istnieć takie miejsce. No cóż, nie wszystko to bajka, w której są same wygrywy. Maszerując sobie spokojnie wprost na dwójkę dzieci, Ink przypomniał sobie przez chwile swoje dzieciństwo, gdzie wraz z monster kid'em bawili się razem na dworze. No prawda wspomnienia prysły raz dwa, nie było na nie czasu.
- Dzieci, nie powinniście się kłócić o taką zabawkę.
Zaczął mówić, przy okazji robiąc poważną minę, unosząc palec wskazujący prawej ręki ku górze i przymykając oczka. Trzeba uczyć dzieci od małego, że należy się dzielić.
- Najlepiej będzie, jak się podzielicie.
Jak rzekł, tak postanowił uczynić. Czyli podzielić zabawkę. Wyciągając z swojego ciałka siekierę, Inky zamachnął się i wycelował wprost w zabawkę. Teraz pytanie czy któremuś się nie oberwie, lepiej byłoby żeby nie. W końcu zabawa się dopiero zaczyna.

Zazwyczaj myślał, że nie czuje bólu. No chyba, że to sprawka magii. Ma to jakieś wytłumaczenie, tak więc. Gdy tylko wysoki króliczek wyleciał, żeby obronić dzieciaczki. Ciekawe przed czym? Przecież Ink chciał ich tylko nauczyć się dzielić, czy to coś złego? Następnie nim się spostrzegł, w jego stronę leciały magiczne pociski.
- Cholercia~~
Rzekł do siebie radośnie, tym samym nie przejmując się tym iż dostanie prosto w buźkę... Inky był raczej z osób, które już się nie przejmowały swoim życiem. Gdyż w sumie go nie miał, był tylko glutem. Co można robić jako glut, który ciągle ma chrapkę na duszę. Walczyć o przetrwanie i przy tym dobrze się bawić.
Jedak wracając do momentu gdy kulki zrobiły się czerwone i puchły sobie, tym samym oszczędzając cierpienia młodzikowi. Jedynie co mógł usłyszeć, to kilka słów. Czy ktoś chciał skorzystać z usług Inka? Czekaj my prowadzimy jakąś firmę!? No widocznie trzeba zacząć, nie ma co.
- A czy jak ktoś podchodzi do dzieci z siekierą, w celach nauczenie ich dzielić się przedmiotami, od razu ma być uznawany za mordercę. Phi wypraszam sobie.......
Odpowiedział oburzony, następnie z fochem na pyszczku przekręcił główkę na bok. Tak będzie foch, jak mogli sądzić, że on po prostu jest mordercą.
- Kogo chcesz zabić~~?
Odwrócił się z dużym uśmieszkiem, tym samym czekając na odpowiedź.

Inky nie był ciekawy nagrody, bo w sumie nie ważne co by to było, nie da mu szczęścia. No ale jeżeli może robić za płatnego mordercę, to aż mu się podoba. Już sama wyobraźnia kreuje całą jego karierę, niczym Bond Inky Bond.
Skoro ma zadbać o to, żeby nikt nie najeżdżał wioski, to czym prędzej rusza w drogę. Tylko wpierw kwestia, jak bardzo niebezpieczna jest ta babka. W sumie czy to ma znaczenie? Nie.
- Okeej, myślałem że tylko Asgore rządzi w Podziemiach... No cóż, widać mało wiem.
No więc zabierając portret ofiary, Inky ruszył w... Właśnie.
- To w którą stronę mam się udać?
To jest najważniejsze pytanie, bo sam nie wie gdzie ma iść. Takie chodzenie na oślep, może zająć mu całą wieczność. A najlepiej będzie dotrzeć do celu jak najszybciej.

Nie interesowały go opowieści o tym, jak bardzo źle im się żyje. Kiedy potwór wskazał drogę, Inky ruszył od razu przed siebie. Nie potrzebował zapasów, w końcu on nie potrzebuje jedzenia i tym bardziej picia. Zawszę co prawda przyda się jakaś dusza, ale to zdobędzie się z czasem.
Tak więc bez słowa opuścił miejsce i wyruszył na tak zwane polowanie.
- No więc zacznijmy turniej! Musimy pobić rekord i zabić jak najwięcej.
Powiedział szczęśliwy, przemierzając kolejne metry. Nie śpieszyło mu się, dlatego też spacerem postanowił dotrzeć do celu.
Ciekawiło go tylko, ile osób spotka na drodze... W sumie nie ma to znaczenia, będzie zabijał aż skończy na tej królowej, czy kim tam.

Przemierzając długie kilometry, morza i lasy oraz inne tym podobne obrazki. Inky stwierdził, że jest bardzo spięty całą tą sytuacją. Dlatego też potrzeba znaleźć coś do roboty. Całe to podróżowanie z miejsca do miejsca, było na tyle niefortunne, że nie ofiarowywało mu to żadnej rozrywki. Aż do pewnego momentu, gdy zauważył rozwydrzone króliki. No cóż piękniejszego nie mogło się teraz przytrafić, jest to idealna okazja na jakiś bonusik. Jakby nie patrzeć postanowił wyeliminować każdego na drodze, tak też nie może rzucać słów na wiatr.
Rodząc z siebie dodatkowego Inka, po chwili obydwaj przybili sobie piątkę. Bez żadnych słów, kopia udała się do dwójki króliki. Tak żeby sobie pogadać i poznać jakiś nowych towarzyszy. Prawdziwy Inky natomiast, zmienił się w małą plamkę i powędrował sobie zza plecy potworków.
Gdy tylko Inky klonek dotarł do dwójki, postanowił się przywitać.
- Siema kłułiki, jak mija dzionek?
Spytał wesoły, tym samym przyglądając się wozowi, który leżał sobie bez kółka na boku.
- Hehe. Nie było pytania.
W momencie gdy Inky dwa, zagaduje króliki. Inki jeden, zbliża się na ich tyły. Oczywiście taktyka jest prosta, gdy potworki skupią się na klonie. On wyłoni się z mazi, w formie trzy metrowego stwora. Następnie zamachnie się dość mocno siekierą i wbije go pierwszemu lepszemu króliczkowi w głowę.


--
Inky - 95 hp
Inky - 5 hp

//Spróbujmy tego oceniania na oko

- Hę, kim jesteś? - zapytał jeden z nich, a wszyscy byli zafascynowani dziwnym, nowym potworem, który stanął naprzeciwko nich i jakby nigdy nic zaczął do nich mówić. Byli dość nieufnie nastawieni, ale jednocześnie zaciekawieni, przez co nawet nie zauważyli, że za nimi stanął trzymetrowy potwór, który wbił w jednego z nich siekierę, zabijając go na miejscu. Reszta odskoczyła jak oparzona w przestrachu, po czym uciekła, chowając się w okoliczne krzaki i drzewa, zostawiając swój dobytek w postaci wozu i martwego przyjaciela, który po chwili szoku spowodowanego otrzymanym ciosem przemienił się w pył.

+1 LOVE

Gdy tylko pierwsza ofiara została oczyszczona, reszta się spłoszyła jak króliki... Tak, przeklęte króliki. Inky nie lubił bawić się w podchody i tym bardziej ścigać swoje ofiary. Wolał krótki dystans, bez żadnego biegania.
- A już miałem się z nimi zaprzyjaźniać!
Krzyknął Inky do wielkiego Inkiego, który po chwili wrócił do swoich poprzednich rozmiarów. Chowając przy okazji siekierę w swoim ciele, zaczął się rozglądać za jakimś złomem do robienia krzywdy. Nie zwracając uwagi na pył, który zdeptał. Dwóch Inków, zaczęło przeszukiwać wóz.
- Kto znajdzie jakiś fajny przedmiocik, wygrywa!
Rzekł jeden do drugiego, następnie zawody się rozpoczęły. Nie przejmując się uciekinierami, ani tym co będzie dalej. Inky po prostu chciał się bawić jak najlepiej i na swój sposób.

Można powiedzieć, że nie znaleźli nic przydatnego. Złoto i jakąś biżuterię, cóż zawszę coś.
Spoglądając na siebie, dwa Inky postanowiły niczego nie brać. Bo w końcu po co im złoto i biżuteria, do sklepu i tak nie chodzą.
Tak więc wyruszyli, bowiem spłoszone króliki nie robiły dla nich zbytnio wyzwania ani zagrożenia. Trzeba w końcu dobrnąć do tej królowej, która to gnębi straszliwie inne króliki. Z jednej strony, to czemu zgodził się na przyjęcie jakichkolwiek warunków od potworków? Czyżby zostawił ich sobie na później?
- Inky muszę ci coś powiedzieć
Rzekł klon, który zrobił smutną minkę i powoli kroczył przed siebie.
- Co się stało synku?
Spytał Inky, następnie położył swoją łapkę na barku Inka.
- Ja...Ja widzę martwe osoby!
Dramatyczna muzyka w tle, głęboki wdech i wydech. Inky aż się przestraszył tego co usłyszał.
- G-gdzie je widzisz?
Spytał przerażony, spoglądając na smutną minę Inka.
- Zazwyczaj kiedy zabiję kogoś~~
No i tutaj głośnie buchnięcie śmiechem z obu stron. Jakby nie patrzeć, czarny humor jest na topie. Cóż przynajmniej potworek go lubi, choć zwykłym humorem też nie pogardzi. No ale omijając rozmowę dwojga, która dążyła do niczego. Obrali oni ponownie ścieżkę, która prowadziła do królowej.

Tak więc dwójka braci, tak ich nazwijmy. Powoli kierowała się do przodu, nie spoglądając na nic i nie zwracając na nic uwagi. Co prawda rozmawiali cały czas o tym, jak zabić królową. Na pewno jest okrążona przez strażników, co będzie stanowić problem. Przydałoby się skombinować dodatkowy ekwipunek, który pomógł by przebić się przez każdą przeszkodę.
- Hmm pomysły?
Spytał Inky, Inka. Ten tylko zaczął się rozglądać i rozmyślać nad strategią. Nie minęła chwila a jeden dostrzegł posiadłość, dość ładną... Chyba?!?! Nigdy nie interesował się wyglądem, tak więc nie jest wybredny. Natomiast drugi dostrzegł bazar, gdzie już chyba wszyscy chowali towary. No cóż za pech.
- Może znajdziemy coś w posiadłości.
Rzekł Inky i po chwili obydwoje ruszyli w stronę domku. Resztą osób zajmą się później, wpierw cel.
- Może powinniśmy ogłosić się płatnymi zabójcami? Praca i hobby jednocześnie!
Dodał z entuzjazmem Inky, był bardzo zadowolony iż niedługo zniszczy cały ten teren i będzie mógł wrócić do Snowdin. W sumie jakby patrzeć, to musi znaleźć Gastera i go zabić. Nie z powodów zemsty, po prostu dla przykładu.
Tak więc obydwoje ruszyli do rezydencji pani królik!

---
Inky - 95 hp
Inky II - 5 Hp

No więc obydwoje dotarli do posiadłości, chociaż przed wkroczeniem na nią zostali zatrzymani. No tym razem coś poważniejszego, strażnik. Jakby nie było jeszcze problemów.... W sumie jeszcze żadnych nie było, tak więc ten osobnik będzie stanowił pierwszy. No ale jakby tak bardziej spojrzeć, to jego zbroja mogłaby się przydać. Kamuflaż dobra sprawa, no ale czy potworek ma ochotę się bawić w takie rzeczy?
- Jesteśmy posłańcami od króla Asgora, mamy ważne wieści dla twojej królowej.
Zaczął oryginał, który przy przymknął oczka i zrobił poważną minkę. Natomiast drugi przez chwilę się przyglądał, robiąc tak samo poważną minkę.
- Dokładnie, chodzi o losy całego Podziemia.
Dodał drugi, po chwili przyglądając się strażnikowi. No co? Kłamstwo zawszę jest dobrym wytłumaczeniem.
- Musimy z nią natychmiast porozmawiać, liczy się każda sekunda.
Ciągnął rozmowę dalej, dwójka zastanawiała się nad dalszym posunięciem. W razie czego jakby kłamstwo nie wypaliło i trzeba by było pozbyć się strażnika... Na pewno będzie trzeba znaleźć więcej metalowych przedmiotów do wyrządzania krzywdy. Sama siekiera nie jest już wystarczająca, pewnie niedługo się zepsuje od jej ciągłego używania na kimś.

No patrzcie państwo, wycwanił się i teraz myśli że jest górą. No dobra, Inky na pewno nie będzie zbytnio długo grał w jego grę. No ale jeszcze postanowił spróbować jednego, jeżeli to nie wypali. Cóż, będzie trzeba zrobić to siłą!
- Przepustkę?
Spytał, następnie spojrzał na swojego brata bliźniaka.
- Król Asgor nic mi nie wspomniał o przepustce... Chyba, że tak nazywasz łapówkę? Chcesz splamić swoje łapska pieniędzmi, prawda?
Powiedział lekko oburzony, następnie do akcji wkroczył bliźniak.
- Racja, jakby były jakieś przepustki to król by nam powiedział. W końcu jesteśmy jego strażą przyboczną, nie ma opcji żeby zapomniał.
Rzekł, po chwili spoglądając na swojego brata, który zastanawiał się przez chwilę.
- Może poranna herbata mu zaszkodziła i zapomniał, teraz się nie dowiemy.
Obydwoje po chwili namysłu, spojrzeli na strażnika.
- Jeżeli teraz wrócimy do króla, możesz być pewny że stracisz głowę. Wiadomość ma być przekazana do królowej za wszelką cenę. Jesteś gotowy wziąć na siebie odpowiedzialność za to?
Spytał Inky, poważnie spoglądając na strażnika. Drugi robił to samo, oczekując na reakcje od strażnika.

Inky miał gdzieś czy się to wszystko uda, drażniła go wytrzymałość psychiczna strażnika. Nie mógł po prostu sobie odpuścić i przepuścić go? Widocznie stworki musiały się bardziej postarać, dlatego też użyły strategii pierwotnej. W tym samym momencie spojrzeli na strażnika i obydwoje powoli wypowiedzieli następujące słowa.
- W takim razie, do zobaczenia na platformie egzekucyjnej.
Odwrócili się na jednej nóżce i powoli zaczęli iść w stronę z której przybyli. No jak to nie zadziała, to Inky się potnie. Zrobi sobie seppuku siekierą, albo coś innego.
Wiadomo, że mógłby po prostu zmienić się w plamę i wejść z innej strony. No ale zabawa w zabójcę, strasznie go wkręciła. Dlatego też ma zamiar grać ile mu się żywnie podoba, czyli do znudzenia. Pozostawiając więc strażnika samemu sobie, a raczej odchodząc od niego powoli. Taki totalny slow motion, Inky czekał na jego odpowiedź.