Quest Frisk

Nadal nie wiedziała czemu ta mała kupka puchatości ciągle się gubiła. No dobrze, była małą niezbyt rozumną kupką puchatości jednak mimo to, nie zauważyła nigdy aby inne jemu podobne aż tak umiejętnie oddalały się od Wioski ginąć gdzieś w krzakach Wodospadów. Cóż, najwyraźniej w tej linii czasowej jednym z jej obowiązków będzie tachanie temów do domu.. A może lepiej powiedzieć tachanie tema do domu, bowiem z jakiegoś powodu tylko ten jeden jedyny ciągle znikał.
Akurat szła go szukać, no proszę. Już nauczyła się że przynajmniej raz na tydzień należy zrobić obchód po Wodospadach i zaliczyć wszystkie krzaki w okolicy.
-Temmie? Jesteś tutaj?! Znów się zgubiłeś?
Zdążyła już nawet swego czasu stwierdzić, że ten zwierzak chyba się wcale nie gubił, a specjalnie uciekał aby dbać o jej kondycje i brak nudy! Niemniej, musi szukać dalej!
A raczej.. Musiałaby, gdyby nie usłyszała znajomego głosu. Zaraz się poderwała i zaczęła przeszukiwać kolejne zakamarki. Krzaki? Wysoka trawa? Gdzieś pośród kwiatków?
-Jesteś?! Nic się nie martw, znajdę cię! -Znowu -Lubisz mi uciekać, co?
Nie przypuszczała nawet, że coś może być źle! To nie możliwe, zawsze po prostu go znajdywała i odnosiła do domu!

Mogła się tego spodziewać, echo kwiaty! Owszem, roślinki były całkiem urocze i często przychodziło się aby ich specjalnie posłuchać (i zdobyć całkiem ciekawe ploteczki), jednak gdy już "coś" się działo to zamiast pomóc wprowadzały niepotrzebne zamieszanie. Już naprawdę myślała, iż została po prostu wprowadzona w błąd i martwiła się nie potrzebnie z powodu jakiś kwiatków, które kto wie czy być może po prostu nie powtarzały słów sprzed nawet i kilku dni?
Już zrezygnowana miała zawrócić. Owszem, skierowałaby się do wioski aby "na wszelki wypadek" sprawdzić, czy na pewno "jej" Temmie tam jest! Nie zostawiłaby nikogo na pastwę losu, niewiadomą, że może "nic mu się nie stało"... No dobrze, zostawiłaby tak może kilka osób ale tylko na chwilę!
Gdy już zrezygnowała z dalszej drogi, jej uszu dobiegł kolejny dźwięk - ktoś płakał? To już bylo zbyt nieregularne i punktowe jak na typowy Echo Kwiat.. zresztą te w kółko powtarzały to samo gdzieś w tle. Zaraz zaczęła szukać odchylając kolejne krzaki kępki traw, do póki nie odnalazła zaginionej owieczki.
Czy lepiej mówiąc - zaginionego Temmie! Wyglądał.. dość mizernie. Niemal od razu uklękła wyciągając do niego łapki. Owszem, często się martwiła, że może coś mu się stało jednak nigdy nie myślała, iż te obawy mogą być prawda!
-Nic się nie bój malutki, jestem tutaj... -Ujęła delikatne futerko obiema rączkami i ostrożnie chwyciła go w ramiona -Już, już.. To nic wielkiego.
Nie była pewna co się stało młodemu, jednak nie chciała go niepokoić. Objęła go pewniej czując już pierwsze objawy alergii. Uwielbiała te stworzonka, jednak gdy tylko trzymała je, to zaraz na jej rękach zaczynały pojawiać się rumieńce, a nos sama zaczynała smarkać jak jakiś kilkulatek.
-Gdzie cię boli? Co ci się stało?
Powinna go zabrać pod jakąś opiekę.. wpierw chciała jednak się wypytać.. kto wie czy przypadkiem nie zaatakowało go coś? Jeśli nie byli bezpieczni to wolała się upewnić!

Już miało być wszystko dobrze. Standardowa sprawa - hop na rączki i zanosi do Wioski żartując pod drodze, głaszcząc, opowiadając jakąś wesołą historyjkę.. a potem bura od jej opiekuna, że znów smarka i się drapie całą resztę dnia, jakby nie pamiętała, że ma tą głupią alergię i zbyt dobre serduszko aby się nią przejmować!
...no dobra, Asgore nie za bardzo robił jej burę za cokolwiek. Ale już głupie uwagi "Oh.. masz... bąble" czy "Kichasz, wiesz?" potrafił zarzucić. Słodki i kochający, jednak jego głos ani trochę nie koił cieknącego nosa czy swędzącej skóry przypominającej truskawkę - nie dość że czerwona to jeszcze z wypustkami!
NAPRAWDĘ miała za dobre serce dla tych stworzeń... A nawet nie liczyła na nic w zamian, po prostu cieszyła się, gdy ich małe urocze... choć lekko głupkowate mordki wyginają się w uśmieszkach! Tym bardziej się zdziwiła, gdy zamiast radosnego okrzyku i wyciągania wszelkich możliwych kończyn dostała... wyrywanie się i smutek?
Zamrugała ze zdziwienia i złapała psokotopotworocosia po obu bokach, podnosząc jego pyszczek na swoją wysokość.
-H-Hej, co jest? Nie jestem oszustem, znamy się..!
Już miała go dalej uspokajać jak jej uszu dotarły kolejne słowa... Jakby się zorientowała. Pani? Zaraz.. OD KIEDY Temy miały właścicieli? Owszem, wyglądały jak tulaśne pieski jednak nigdy nie widziała aby jakiś potwór chodził z jednym na smyczy czy trzymał w domu.
-Pani..?
Zapytała niepewnie. Delikatnie pogłaskał jego łepek aby poczuł się bezpieczniej, nie chciała by się wyrywał, jeszcze mógł uciec i znów się zgubić!
-S-Spokojnie! O... Odnajdę twoją panią! Jaka była? Gdzie ją można znaleźć?

Chciała jakkolwiek pomóc biedakowi. Małe serduszko krajało się jej na sam widok wykrzywionej w smutku mordki zwierzaka. Próbowała jakkolwiek fizycznie go pocieszyć, czy to głaskając, uspokajając jak psy mizianiem nosa i uszu. Mniejsza z alergią i tak by z takową skończyła, a pierwsze swędzenie ciała i pociągnięcia nosem wcale jej nie zniechęcały.. Gorzej, że Temmie wcale nie chciał z nią współpracować.
-Shh.. Shhh.. Spokojnie..
Rozejrzała się czy w okolicy nikogo nie ma.. Wbrew pozorom płacz Tema mógłby być irytujący dla innych, a uspokajanie poddenerwowanych piskliwymi dźwiękami psokotopotwora mieszkańcy okolicznych terenów nie pomogliby jej w całej tej robocie.
-Z-Zabiorę cię do pani...
Nie ma pojęcia kim była, jak wygląda... nawet jak się nazywa.. A sam Tem nie wydawał się zbytnio skory do pomocy.
-Najpierw trzeba cię uspokoić malutki.. Masz jakieś imię? Shh.. Sh.. spokojnie..
Wyciągnęła do niego ręce, jakby pokazując, że może bliżej podejść.
-Obiecuj, że ci pomogę maluszku. Tylko już spokojnie, spokojniee.. Odpowiesz mi na pytania?
Zbytnio czym wytrzeć go nie miała więc... po prostu zaczęła przecierać mu łepek własnym sweterkiem.

O tak, zdecydowanie trzeba było dziękować, że Temy pochodziły z rozległych, niezbyt zamieszkanych Wodospadów i można było swobodnie z nimi przeprowadzać wszelkie niezwykle skomplikowane akcje: zlokalizowania, odnalezienia, uspokojenia i dyskusji. Cóż, to istoty, które mogą być głośne i atencyjne nawet podczas jedzenia śniadania, nigdy więc nic nie wiadomo!
Nie do końca rozumiała jego słów. Była bardzo podobna? Jedyne co przychodziło jej w tym momencie na myśl to Chara - fakt faktem, przypominały siebie. Szybko jednak uznała, że prawdopodobieństwo znajomości jej siostry z jakimkolwiek Temmie było mniej-więcej na poziomie podłogi, jeśli nie nawet jakiejś dziury w niej. Czyli szukamy innej dziewczynki wyglądającej jak najbardziej stereotypowa dziewczynka, w dodatku w krainie w której z reguły nie ma za wielu żywych dziewczynek. A biorąc pod uwagę całą zawrotną ilość czterech ludzkich panienek, minus Chara to choćby kombinowała nigdzie drugiej takiej jak ona nie znajdzie. Raczej też żadnej nie przekona na zmianę wieku, ścięcie włosów, założenie soczewek, zrzucenie paru kilo i... tak z parę ładnych operacji plastycznych. Podsumowując: nadal zostawała z dosłownie niczym.
-T-Tak kochanie, znasz m.. m... -Musiała przerwać aby pociągnąć nosem -mnie. Bardzo możliwe!
Poprawka: zostawała z niczym i jeszcze zagadką do rozwiązania. Plus alergią. Przynajmniej wywnioskowała, że zwierzę... potwór... Słodziak, bowiem tak się przestawił i tak będzie go najrozsądniej określać... ją znał. Raczej nie przypominało jej się, aby kiedykolwiek paradowała po Wiosce opowiadając "hoi, jestem Frisk!" Temmietale choć kuszące niech lepiej zostanie w sferze fikcji to raz. Dwa - nie, już nawet nie zamierzała zagłębiać się skąd takie stworzenie zachowało pamięć, wspomnienia i wszystko inne.
Przeczesała paluszkami futerko stworzenia. Słodziak to całkiem przyjemne imię.. Właściwie.. Sama by takie mu nadała!
-Jeśli będziesz się z tym czuł lepiej.. Możesz nie nazywać "Pani" Słodziak...
Urwała, jakby nagle ktoś rzucił na nią zaklęcie zdrętwienia. Słyszała już to imię! Nie aż tak dawno temu w dodatku! Ta dziwna osoba, Rana..? Tak, czy to nie ona ją pytała właśnie o Słodziaku? Nie, nie, musi sobie jeszcze przypomnieć o co dokładnie tam chodziło!
Aby się nie niepokoił pomiędzy tymi dłuższymi chwilami.. po prostu go głaskała, uśmiechając się do derpowatej mordki.. Myśl Frisk, myśl.. co tam było?
-Twoja pani... To była... ym.. Chica, prawda?