Personalia:Rasa: Potwór-Podgatunek->Demon
Wiek: Fizycznie 15, psychicznie i duchowo 55
Wygląd:Shin to demon, który z wyglądu przypomina ludzkiego młodzieńca. Ma bujną, białą czuprynę, trochę przydługie rzęsy, ubiera się w typowo ludzkie ciuchy czyli płaszcz z czarnym futrem na kołnierzu, trzymający się na samych ramionach Asgor wie jaką magią, pod spodem garniturek, krawacik, eleganckie spodnie, gustowne czarne buty, czarne, skórzane rękawiczki na łapskach. No, tylko że oprócz tego... Ma duże, czarne rogi wyrastające mu z głowy i zaginające się ku sobie, oczy bez tęczówek, ze źrenicami działającymi jak te kocie, chowa pod płaszczem długi, czarny ogon, który może posłużyć mu jako prowizoryczny bicz, a do tego kiedy jest wściekły to unoszą się wokół niego dziwne, czarne smugi.
- Wygląd:
Charakter: Shin jest opryskliwy, ironiczny i prześmiewczy. Śmieję się z ludzi w niedoli czy niemocy, śmieję się z ludzi umierających... Jest po prostu okropny. Za to jeśli ktoś zaśmieję się z jego samego, wtedy wpada w szał i furię. Ciężko znosi krytykę. Jednak to tylko zewnętrzna powłoka Demona. W środku jest rozpadającą się istotą, która przeżyła tyle lat poza czasem i przestrzenią, że czuję się jak starzec zamknięty w ciele dziecka. Dodatkowo, jeśli ktokolwiek zasłuży na mianowanie się jego przyjacielem, Potwór jest w stanie oddać za tą istotę życie.
Historia:Shin od początku swego istnienia czuł tylko jedno-Zafascynowanie magią. Wszystko co magiczne było dla niego czymś tak pociągającym i wspaniałym, że już od swych pierwszych Demonicznych miesięcy starał się wykrzesać z siebie swój magiczny potencjał. Nie było to trudne, w końcu od razu urodził się taki, jak teraz. W pewnym wieku mniej fascynowała go magia ogólnie, a ciekawiła go magia związana z czasem i przestrzenią. Czytał kiedyś o teorii tkz. Lustrzanego świata, twierdzącej iż istnieje drugi wymiar, w którym czas i przestrzeń płyną powoli, ich nurt jest tam o wiele wolniejszy niż w naszym wymiarze, i ten kto posiądzie dostęp do tego świata, będzie mógł wykorzystać jego właściwości do poruszania się między czasem i przestrzenią. Po prostu wchodzi do Lustrzanego Świata, porusza się w nim do danego miejsca i wychodzi. Dla innych dzieję się to tak w ułamku sekundy, tak że jak mrugnie się przy wejściu do drugiego wymiaru, to po mrugnięciu dana osoba będzie już gdzie indziej. Shin był tym zafascynowany. Przez wiele, wiele lat starał się opanować tę sztukę. Chciał posiąść tę moc, chciał się w niej pławić. Nie dla jakichś złych czynów. Po prostu myśl o mocy przenoszenia się z miejsca do miejsca w jednej chwili dla otaczającego go świata była taka wspaniała! Nie myślał o możliwych niebezpieczeństwach. Bo jakież mogłyby niby być? W końcu mu się udało. Wypowiedział dobrze zaklęcie, dobrze skierował swoją magiczną moc. Przejście się otworzyło i wciągnęło go do środka. Shin mógł na własne oczy podziwiać ten piękny świat. W miejscu gdzie przedtem byli ludzie, teraz były światła o szarpanych, ludzkich sylwetkach, wyglądające jak płomyki świec poddaje wiatrowi. Był tym wszystkim zachwycony. Widział całą swoją okolicę jak w lustrzanym odbiciu! Połaził tak jeszcze trochę, i chciał wrócić. No właśnie, chciał. Opracował perfekcyjne zaklęcie do otwarcia przejścia w jedną stronę, jednakże nie działało one w drugą. Shin popadł w ciężkie załamanie nerwowe. Bał się że już nigdy nie wróci do swojego świata. Przez lata pracował nad zaklęciem powrotnym, męczył się, stawiał swoje ciało na granicy wytrzymałości(Swoją drogą zauważył, że w ogóle się nie starzeje, i połączył to z faktem wolnego przepływu czasu), a nawet nadszarpał zdrowie swojej duszy. Przez 40 długich lat opracowywał jedno zaklęcie, aż w końcu mu się udało. Wrócił do domu. Dla jego rodziny nie było go tylko 4 sekundy, ale Shin wiedział że nigdy więcej nie wróci do swojego stanu psychicznego sprzed skoku. Musiał jakoś z tym żyć. Pocieszał się tylko faktem, iż udało mu się opanować to, o czym tak bardzo marzył, chociaż niestety nie mógł ciągle używać swojego ukochanego zaklęcia.
Ciekawostki:-Jego rogi są bardzo czułe, głaskanie go po nich doprowadza go do szaleństwa. Jednocześnie są bardzo twarde i wytrzymałe, nie zaleca się nadziewać na nie swoich bliskich.
-Jego oczy są wiecznie podkrążone.
-Pachnie od niego leśnymi owocami.
***Zdolności:Zaklęcia Lustrzanego Świata:Lincurno!-Zaklęcie otwierające bramę do Lustrzanego Świata, przenosi Shina i osoby się go trzymające do Lustrzanego Świata. Można użyć tylko dwa razy w Sesji, nie z mniejszym odstępem niż 6 postów, inaczej coś może się nie udać.
Lintarno!-Zaklęcie otwierające bramę do naszego świata, przenosi Shina i osoby się go trzymające do naszego świata. Można użyć tylko dwa razy w Sesji, nie z mniejszym odstępem niż 6 postów, inaczej coś może się nie udać.
Właściwości Lustrzanego Świata:W dużym skrócie-Kiedy Shin jest w lustrzanym świecie, to tak jakby dla naszego wymiaru czas zwolnił w choolerę, tak że 10 lat tam to sekunda w naszym świecie. Jednakże Shin może to wykorzystać tylko i wyłącznie do przemieszczania się-Będąc w nim nie może oddziaływać na nasz wymiar i vice versa. Nie może także zacząć jakiegoś ataku/zaklęcia w tamtym świecie i dokończyć w naszym, gdyż zostaje on od razu anulowany, poza tym do wykonania zaklęcia Shin musi skrzyżować obie dłonie i skupić w nich wszelką magię ze swojego ciała, więc o castowaniu innych spelli nie ma mowy. To taka po prostu Teleportacja, ale z większym wysiłkiem dla samego Shina. Nie mówcie mu tego bo się popłacze.
Relacje:Rodzice Shina-Ma ich w głębokim poważaniu, a najlepiej jakby zdechli, bo w sumie nic dla niego nie zrobili i tylko nimi gardzi.
Marinette- Jest pierwszym człowiekiem jakiego spotkał w swoim życiu, jeszcze nie wie co o niej sądzić. Wydaje się mu ciekawa i sam nie wie jak się przy niej zachowywać.
Skarbiec 
