Słodka zemsta

Ruiny wydawały się być dziwnie ciche. Nie było nigdzie ani jednego potwora. Bały się, czy już wymordowałeś wszystko na swojej drodze? A gdzie tam, ledwie wszedłeś i już nikogo nie było. Widocznie się pochowały, trzeba ich poszukać. Ktoś chyba wyczuł twój wysoki LV i przekazał tę wieść innym mieszkańcom Ruin. Tylko gdzie mogli oni być? Raczej nie ma tutaj za wiele miejsca do chowania się, a i ty za bardzo nie lubiłeś zabawy w chowanego. A już zwłaszcza w tym przypadku. Jednak gdzieś niedaleko usłyszałeś jakiś odgłos, a zaraz potem "ciii". Wygląda na to, że ktoś tutaj nie umiał zachowywać się cicho. Lepiej dla ciebie, gorzej dla niego, prawda?

Po tak długim czasie, w końcu udało się wydostać chłopakowi. No cóż, może chwilę się zabawimy. Później będzie trzeba wymyślić plan na zniszczenie bariery, ale to później. To iż nie spotkał żadnego potwora go nie dziwiło, miał drogę wolną przynajmniej nikt nie wejdzie mu w drogę. No jednak co prawda, jakiś mały hałas wydobył się z jakiegoś miejsca. Może.. Tak, krótka zabawa i idziemy dalej.
- H-h-heh słyszę w-w--as.
Głos trochę zlagowany, ale co poradzić. Powolnym krokiem chłopak ruszył przed siebie, może ktoś wyjdzie. A może nie? Nie interesowało go to zbytnio, chociaż duszę przydałoby się zbierać. Łatwiej będzie barierę zniszczyć, ale to kwestia czasu. Ręce w kieszeni i rozglądamy się na boki, nigdy nie był w ruinach. Tak więc pierwsze miejsce, którego nie zaliczył. No nie ważne, lecimy do przodu.

Okazało się, że głosy dochodziły zza jednego z filarów. W miarę zbliżania się szepty były coraz bardziej nerwowe, aż w końcu wyskoczył Froggit. Czy raczej ktoś go wypchnął. Nie bardzo rozumiał, co się dzieje, ale patrzył na ciebie wystraszony
- Ribbit, ribbit... Oszczędź mnie... człowieku - powiedział niepewny twojej rasy. Dla niego wyglądałeś jak straszliwy upiór o budowie człowieka. Ale dzięki temu, że tak bardzo się ciebie bał, łatwiej było zdobyć z niego jakiekolwiek korzyści. EXP, LOVE... To wszystko mogło się przydać do zniszczenia bariery i całego świata. No chyba, że bardzo ci się śpieszy i wolisz zabić kogoś po drodze niż tracić czas na takie błahostki jak ta żaba tutaj? W końcu EXP i złoto jest, nie jakoś straszliwie dużo, ale jednak. Los tego stworzenia leży w twoich rękach

Luke spojrzał na wylatującą zza filara żabę, no przecież to za słabe. Ani wyzwanie i ani trochę zabawy, no cóż. Chłopak przeszedł obok żaby i ruszył przed siebie, w końcu takie błahostki mu nie wadzą. Dlatego też ruszamy dalej, w końcu i tak słabi umrą na końcu. Nie ma co się przejmować.
Przemierzając dalej, chłopak trochę się gubił. W końcu nie znał tego miejsca. Całe Podziemia przemierzył, ale tutaj jeszcze go nie było. Może będzie coś ciekawego do zabawy, a może tylko strata czasu. No cóż, trzeba ruszać dalej. Oczywiście nie miał zamiaru zwlekać, przyspieszył trochę spacerek i starał się znaleźć jakieś wyjście. Najwyżej użyje linii czasu i przemieści się do Snowdin, ale tutaj może coś jeszcze być. Dlatego też, warto przeszukać to miejsce.

Ruiny, mimo iż były niezbyt wielkie, to dla nowego osobnika stanowiły dość duży i pokomplikowany labirynt. Nie tylko przez zagadki i tego typu rzeczy, liczne rozwidlenia też mogły dobić. Do takiego właśnie teraz dotarłeś. Jeden korytarz ciągnął się w prawo, a drugi w lewo. Wyglądało na to, że ten po prawo był główną drogą, ponieważ był lepiej oświetlony i większy. Jednak ten mniejszy mógł skrywać coś przydatnego, może jakąś wskazówkę, leczący przedmiot, lub coś w tym stylu? Oczywiście ten mniejszy również może się okazać główną ścieżką, a prawy oświetlili dla zmyłki, żeby tylko bardziej się zgubić. Na dodatek z tego mniejszego dało się słyszeć głuche warczenie... A może to jakiś potwór bardzo zgłodniał? Warto sprawdzić, czy lepiej się tym nie przejmować?

Chłopak spojrzał na długi oświetlony korytarz, na pewno gdzieś prowadził. Możliwe iż do wyjścia, jeżeli chodzi o oświetlenie. To oznacza jedno, ktoś tu musi mieszkać. Nie jakieś tam słabe potwory, tylko coś silniejszego. Dlatego oczywistym jest że, zignoruje mały korytarz i ruszy dużym. Chce jak najszybciej dotrzeć do Snowdin, gdzie czeka go więcej zabawy. Tutaj to tylko dziecinne igraszki, które można zignorować. Z resztą nikt nie wszedł mu w drogę, więc nie ma po co reagować. Im większe wyzwanie, tym lepsza zabawa. Zwłaszcza iż to dopiero początek, a początki zawszę są takie sobie. No nie ważne, czas ruszać dalej. Może w końcu gdzieś dotrze.
Spacerkiem więc ruszył dużym oświetlonym korytarzem, nie oglądając się za siebie.

Oświetlony korytarz zdawał ciągnąć się w nieskończoność. Można by pomyśleć, że ciągle chodził się w kółko, mimo że nie było żadnych zakrętów czy rozwidleń. Ten fiolet już męczył oczy.
Jednak nareszcie dotarłeś do jego końca. Znajdował się tam pokój z wodą i mostem nad nim. Jednak wydawał się on być podejrzany. Nie dlatego, że był stary - właśnie wręcz przeciwnie, jakby dopiero został zrobiony! Jego deski wyglądały nienaturalnie, jakby nie były zrobione z drewna. Może rzeczywiście nie były? Na dodatek zauważyłeś iskrę przechodzącą przez wodę. Wnioski były dwa - albo były tam węgorze elektryczne, albo ktoś umieścił tam jakiś przewód. W każdym razie - woda nie była bezpieczna, nie można było przez nią przejść. Jedynym sensownym wyjściem był ten podejrzany wost. Może lepiej go sprawdzić, zanim przez niego przejdziesz?

No więc w końcu gdzieś dotarł, wydawało się iż spacer nie miał końca. Jednak skończył się przed mostem i jeziorkiem z dziwnymi światełkami, no cóż. Nie ma co się starać, skoro można otworzyć przejście na drugą stronę. No więc nie bawiąc się, chłopak otworzył przejście pomiędzy linią czasu. Następnie wlazł do niej i po prostu przeszedł na drugą stronę, wiadomo iż potwory lubią puzzle. Nie chce marnować czasu na zabawę w te gry, dlatego też. Po chwili otworzyło się przejście na drugiej stronie, a z niego wyszedł chłopak i powędrował dalej. Miał nadzieję że w końcu gdzieś dojdzie, miał dość powoli tego spaceru bez celu. No ale to nie ważne, ważniejsze jest żeby się skupić.

Korytarz po tym pokoju już nie był taki długi, jak ten poprzedni. Po przejściu go trafiłeś do pokoju z czterema korytarzami. Z jednego z nich wyszedł dość dziwny potwór - górę miał kozła, a od pasa w dół był tygrysem. Był mniej więcej gdzieś tak twojego wzrostu. Wyglądał na zagubionego. Podrapał się po głowie, po czym spojrzał na ciebie i wystraszył się. Po chwili jednak się uspokoił
- Wybacz mi moją reakcję, nie spodziewałem się, że ktoś tu będzie... No i wyglądasz dość... niecodziennie - powiedział chwilę zastanawiając się nad dobraniem słów tak, by cię nie urazić - W każdym razie... zgubiłem się, mam wrażenie, że przeszedłem już przez wszystkie korytarze, ale nie mogłem znaleźć wyjścia... Wiesz może, którędy trzeba iść? - spytał. Ten potwór nie wyglądał na słabego. Wręcz przeciwnie, wydawał się być wręcz niebezpieczny. Mógł być całkiem pomocnym sojusznikiem, lub też skarbcem EXP... Wybór należy do ciebie

Przemierzając kolejne metry, chłopak w końcu napotkał kogoś. Potwora, tak wyglądał dość dziwnie. No ale kogo wygląd obchodził, ważniejsze było żeby gdzieś dojść. No jak na razie może chwilowe towarzystwo się przyda, zawszę coś.
- Aż t-t-tak straszny je-je-jestem, s-smutne.
Odpowiedział, ale zbytnio się nie przejmował. Zrobił kilka kroków na przód i stanął obok stworka, który wydawał się nie sprawiać zagrożenia. No ale co tam, można go zabrać w podróż w jedną stronę.
- T-też szukam w-w-w-wyjścia, m-możesz pójść ze-ze-ze mną.
Powiedział, po czym ruszył do przodu. Nie zależało mu zbytnio na tym, czy pójdzie z nim. Jak tylko wyjdzie z tych ruin, wtedy będzie chociaż wiedział jak zacząć swoją grę. Dlatego też, nie czekał na odpowiedź. Po prostu ruszył do przodu, może w końcu znajdzie coś co przypomina wyjście. Jak nie i mu się znudzi, wyjdzie na swój sposób. Dlatego też, ku przygodzie.

Kozi tygrys ruszył za tobą. Stwierdził, że nawet jeśli nie wiesz, gdzie jest wyjście, we dwóch będzie wam raźniej. Przynajmniej tak sądził
- Czym ty jesteś? Człowiekiem, czy potworem? - spytał będąc niezbyt pewnym rasy swojego rozmówcy. Poza tym te glitche wokół niego... To nie wyglądało normalnie
- Ach, zapomniałem się przedstawić. Mam na imię Angus - powiedział chcąc zacząć jakiś temat. No i oczywiście oczekiwał od towarzysza tego samego. W końcu jakby miał go wołać, to jak ma to zrobić? Klasycznym "Ej, ty!"? Raczej nie brzmiało zbyt kulturalnie
Wracając do korytarza - natrafiliście na rozwidlenie dróg. Jedna w prawo, druga w lewo. W sumie standard. Jednak tym razem nie różniły się właściwie niczym. No może poza tym, że z którejś z nich czuć było zapach ciasta. Jednak nie można było jednoznacznie określić z której strony, trzeba to było sprawdzić samemu

Nawet poleciało pytanie, co by tu odpowiedzieć. Rany, wszystko byle nie to. No ale jeżeli ma się do czegoś przydać, to można chwilę pogadać. Dość krótko, bez żadnych zbędnych szczegółów.
- A na c-c-co ci wy-wyglądam? Racz-cz-czej tak człowiek ni-e-e wyg-g-gląda.
No to masz swoją odpowiedź, wracając jednak do ogólnego spaceru i poznania imienia stworka. Chłopak zastanawiał się czy odpowiedzieć, no ale co mu szkodzi. W końcu jego imię nie ma znaczenia, jest to po prostu imię.
- Lu-ke.
Odpowiedział, następnie zatrzymał się przed rozwidleniem dróg. No to dwie ścieżki, którą wybrać? Po za tym iż roznosił się jakiś zapach ciasta, nic więcej nie było. Drogi wyglądają tak samo, no to pora wysłużyć się nowym towarzyszem.
- Na-na p-p-pewno masz dobry węch, alb-o-o mogę się mylić. Zapach t-t-tego czegoś może nas stąd wy-wyprowadzić, musimy wybrać dro-dro-drogę.
Teraz zobaczymy czy jest przydatny, czy też nie. Wiadomo iż nieprzydatni, nie są potrzebni. No ale zobaczymy.

Angus wyglądał na zdziwionego, gdy poczuł zapach ciasta. Wcześniej zdawał się go nie wyczuwać. Może po prostu nie zwracał na niego uwagi?
- N-no dobrze, mogę spróbować - powiedział wprawiając w ruch swój narząd węchu. Chwilę poniuchał powietrze i... chyba złapał trop!
- Wydaje mi się, że zapach dochodzi stamtąd - powiedział wskazując na lewy korytarz - Ale czy to nie jest dziwne, że w samym środku Ruin ot tak znajduje się ciasto? - spytał przekrzywiając nieco głowę. Wydawało mu się to bardzo podejrzane - Może to tylko pułapka? Albo to ciasto jest trujące? - snuł już w głowie najprzeróżniejsze czarne scenariusze.
Gdyby bliżej się przyj... znaczy przywąchać, jeśli można to tak nazwać, to rzeczywiście, z lewego korytarza zapach był znacznie silniejszy. Pójdziesz w tamtą stronę, czy wolisz ominąć ciasto z daleka?

Chłopak z chęcią by posłuchał porad Angusa, lecz nie ma czasu na brednie. Z resztą on myśli że od razu pierwsze co, to zje to ciasto? Jak można posiadać aż tak mały iloraz inteligencji, z resztą nie ważne. Chłopak udał się do lewego korytarza, następnie ziewając odwrócił swój wzrok w stronę stworka.
- Nikt ci nie karze, j-j-j-eść te-tego ciasta. M-mamy znaleźć tylko w-w-w-yjście.
Rzucił, po czym nie zatrzymując się ruszył do przodu. Podróż pewnie zajmie kilka kolejnych minut, więc trzeba oczyścić swój umysł z głupot. Skupić się i zobaczyć kto znajduje się za stworzeniem ciasta, raczej samo się nie wyhodowało. Z resztą jak wcześniej myślał, powoli zaczyna go nudzić chodzenie po nieznanym. Tylko potrzebuje informacji, które mogą się tu znajdywać. Takich małych, niezbędnych do życia dla niego. Poprawiając maskę chłopak rozglądał się na prawo i lewo, zwiedzał można powiedzieć. Zawszę coś do wspomnień, co prawda po wszystkim nie będzie ich potrzebował.

Potwór pokiwał głową z aprobatą. O tym rzeczywiście nie pomyślał. Niedługo potem ruszył za tobą. Nadstawiał uszu, czy w pobliżu nie ma żadnych nieprzyjaznych potworów ani podejrzanych rzeczy. Widać było, że jest mocno przewrażliwiony. Ciekawe, że tak silny potwór boi się tych niewielkich potworków w Ruinach.
W końcu dotarliście na koniec korytarza. W tym pokoju znajdowało się ciasto i... Nic więcej. Kompletnie nic. Nawet żadnego przejścia. Warto zaznaczyć, że ciasto stało na stoliku i wyglądało na świeżo upieczone. Może jednak warto coś z nim zrobić? Zjeść, podnieść, albo zrobić cokolwiek innego? Może pod nim jest przycisk albo samo ciasto dodaje jakichś magicznych mocy? Albo może po prostu to jest zwyczajna pułapka mająca na celu was zabić, otruć, lub po prostu odwrócić waszą uwagę?
- To... co teraz robimy? - spytał kozioł patrząc to na ciasto, to na ciebie

No więc jednak wszystko na nic, całą ta trasa tylko dla kawałka ciasta. Z resztą wracając do podróży, dawno nie widział żadnego punktu zapisu. Trzeba iść dalej, dlatego też wracając do ciasta.
- Jeżeli je-je-jesteś głodny, m-m-możesz zje-zjeść. Trzeba znaleźć wy-wyjście.
Odpowiedział na pytanie potworka, następnie zaczął się zastanawiać jak wyjść. Co prawda pozostaje drugi korytarz, lecz wpierw ciasto. Chłopak podszedł, następnie zabrał ciasto. Później udał się w drugą stronę, o ile nic się nie stanie jak podniesie ciasto. Jeżeli nie to pójdzie w drugą stronę i do następnego tunelu. Jeżeli potworek będzie chciał zjeść ciasto, ok da mu je. Niech se po prostu zje.