[Quest Koaliusa] Tajemniczy dom w Snowdin

Stałeś przed jakimś domem w Lesie Snowdin. Nie widziałeś go nigdy wcześniej... Wyglądała na to że ktoś jest w środku. Budynek stał bardzo daleko od miasta. Pomyślałeś że może będziesz mógł stać się silniejszy... bo przecież nikt nie zauważy jak mieszkańcy tego domu "Znikną". Na razie jednak powinieneś pomyśleć nad tym jak dostać się do środka. Wejście frontowymi drzwiami może nie być zbyt dobrym pomysłem. Na razie powinieneś sie rozejrzeć po okolicy.

Jak śmiesz myśleć za mnie, jam jest mhrok i ciemność. Pomyślał sobie Max, następnie podskakując radośnie udał się w stronę domku. Który widocznie został niedawno postawiony, z jakiś przykrych przyczyn zostanie pusty. Myślami będąc do przodu, w końcu który potwór nie okaże miłosierdzia bliźniemu. Miał nadzieję iż gdy zapuka do drzwi, otworzą go jakieś miłe i kochane stworki. Zaproszą go na obiad i dadzą się zabić, tak wyobraźnia to potężne narzędzie.
Jednak wracając do rzeczywistości, która jest nadmiar brutalna i nieprzyjemna. Nasze zło wcielone, przemierzało kolejne metry, było już coraz bliżej domku.
- Gdyby spojrzeć na to z innej strony, nie. Nie ma innej strony.
Pomruczał sobie pod nosem, aż w końcu dotarł do drzwi. Faktem jest iż, dziś pierwszy raz zawitał w snowdin. Dlatego też nikt go nie zna, nie będzie miał problemu z wtopieniem się w tłum. Z resztą to nie ma znaczenia, od dłuższego czasu nic nie jadł. Głód wręcz przeszywał jego małe ciało, to była wręcz udręka. Nie można pozwolić takiej małej bezbronnej istocie cierpieć, przecież to bestialstwo. Tak więc pukając do drzwi, Max spojrzał w prawo. Chciał zbadać tą stronę, lecz po chwili odwrócił łepek w lewo i też zbadał tą stronę. Niestety nie miał zbytnio czasu żeby się patrzeć w obie strony, dlatego też spojrzał do przodu. Wprost na drzwi, które były większe od niego. Cholerny metr wzrostu, choć z uszkami będzie więcej.

Podszedłeś do drzwi i zapukałeś... Ale nikt nie odpowiedział. Najpewniej domownicy albo są teraz czymś zajęci albo po prostu nie chcą otworzyć ci drzwi. W każdym razie chyba będziesz musiał poczekać aż ci otworzą... albo znaleźć inną drogę wejścia. Zawsze opcją jest też wyważenie tych drzwi, ale pewnie mieszkańcy tego domu nie będą z tego zbyt zadowoleni...

Nie chciał wpadać pochopnie w gniew, w końcu mają prawo nie otwierać obcym. No cóż, można darować sobie wejście do tego domeczku. Tak, zróbmy to kulturalnie. Jeżeli nie chcą otworzyć, trzeba uszanować tą decyzję. Na jednej łapce odwracając się plecami do drzwi, Max zaczął się zastanawiać nad dalszym spacerem. Brakowało księżyca, ach ten blask sprzed lat. Został zabrany przez głupią ludzką magię, tak bariera. Z resztą, nie ważne. Prawą łapkę unosząc przed siebie, Max'u stworzył czarną kulę energii. Uwielbiał spoglądać na nią godzinami, chociaż lepszą frajdę sprawiała robiąc komuś krzywdę.
Odwracając się energicznie na łapce, potworek cisnął kulę w drzwi. Tak miał nadzieję iż wyrządzi spore szkody, zwłaszcza odłamki zrobione z drzwi. Cóż, wpadając do środka. Gdy tylko drzwi zostały wyważone. Na spokojnie przemówił.
- CZY CHCĄ PAŃSTWO ODDAĆ SWOJE DUSZE, NA MOJĄ KORZYŚĆ!
Czasami po prostu nie lubił chamstwa, tak go drażniło. No cóż, chwila gniewu i spokój. Przecież nie można być niemiłym i złym do szpiku kości.
- Heh, przepraszam. Jestem dziś w złym nastroju. Jak to mówią, śniadanie najważniejszym posiłkiem dnia.
Chciał wpierw nacieszyć swoje małe oczka wyglądem ofiar, co prawda zawszę mógł posunąć się o krok za daleko i wpaść w niezłe tarapaty. No ale od czego jest spryt i zajebistość, zawszę się jakoś wyjdzie z tarapatów.

Drzwi rozpadły się od twojego ataku. Niestety, nikt nie oberwał ich resztkami. Za to zauważyłeś że tuż przed tym co zostało z drzwi stał... smok. Ogromny, ubrany w jakieś białe ciuchy, smok. Wyglądał na mocno zdziwionego. Po chwili jednak się odezwał. - Kim ty jesteś, smarkaczu? Dlaczego rozwaliłeś moje drzwi? - wyglądał na mocno wkurzonego. Jakby chciał cię rozszarpać na małe kawałki. Chyba to jest najlepszy czas na ucieczkę... albo walkę.

Ho,ho i ho. Smok, kto by się spodziewał. No cóż, skoro wkroczyło się do jaskini smoka. Wypadałoby zawalczyć o rękę księżniczki, tej jedynej co spoczywa w jego sercu. Jednak z pierwszego punktu widzenia, wykorzystał już swoją kartę przetargową do krainy snu. Trzeba chwilę odczekać, zanim się coś zrobi. Jeżeli go pamięć nie myli, to smoki były dość twarde... Jak mamy go zabić, w końcu to smocza łuska. O ile to tylko legendy, z resztą.
- Jestem niewinnym ślicznym smarkiem..... Jak śmiesz do mnie mówić smarkaczu! Jestem starszy od ciebie, o jakieś tysiąc lat gnoju! Ekhem, z resztą.
Przechodząc jednak do konkretów, Max nie miał siły na pogawędki. Naprawdę, daj już się zjeść. Jednakże, będzie mały problem z smokiem. Dodatkowo w garniturz, białym. Olewając ubiór i całe zamieszanie. Prawa łapka została skierowana w stronę smoka, na palcu wskazującym znajdywał się metalowy pazur. Może to starczy do zabicia go? Cholera wie. Max przykucnął, następnie spoglądał na smoczka. *Teleport*
Pierwsze co pomyślał, czemu by nie poderżnąć gardła? Będzie to ułatwienie i to spore, co prawda się pobrudzi. Max miał na celu, pojawienie się na plecach smoka. A raczej stanięciu na jego barkach, jest mały i lekki, więc nie będzie problemu. Przykucnięta pozycja miała mu pomóc tylko w tym, żeby dostać się szybciej do gardła smoka. Tak, następna scena polegała na wbiciu metalowego pazurka w gardziołko oraz ranieniu go najmocniej. Jednakże można pogodzić się z faktem bólu, który nastąpi później. No ale cóż, czego się nie robi dla jedzonka.

- Tysiąc lat? Dzieciaku, nie żartuj. Gdzie są twoi rodzice? - zapytał. Najwyraźniej myślał że jesteś tylko małym, nieszkodliwym dzieckiem. Gdy spróbowałeś poderżnąć mu gardło... nie udało się. Smocza łuska była zbyt twarda. - Co ty do c****y wyprawiasz? - po tych słowach szybko chwycił cię i rzucił o ziemię. A mówiąc dokładniej: w tą część ziemi gdzie były kawałki drzwi które rozwaliłeś. Smok zaczął powoli podchodzić do ciebie. - I co teraz, smarku? - powiedział. Wyglądał na jeszcze bardziej wkurzonego niż wcześniej.

Rodzice? Nawet ich nie pamiętał, kurde aż tak z nim źle. No cóż, pierwsze podejście jednak nie wypaliło. Gdy smocza łuska była za twarda, nie ma to jak pierwsza wyprawa po obiad. Zamiast smacznie zjeść, ty zostaniesz zjedzony. No to był mały problem.
Gdy tylko Max wylądował na dość wygodnej podłodze, tak wygodniejsza niż jego jaskinia. Spoglądał w sufit i zastanawiał się co zrobić, skoro mamy opancerzonego stwora. Broń bezużyteczna, co można innego zrobić? Magia, tak fajnie by było. Jednak jeszcze nie może tego zrobić, no cóż. Przymrużając swoje oczka i odruchowo ziewając, Max usłyszał gadaninę smoczka. Co teraz? No co, nico.
- Byłbym za tym, żebyś się poddał dobrowolnie. No ale w tym wypadku nie będę miał zabawy, rany. Lubisz znęcać się nad dziećmi, albo cię to kręci?
Przy okazji dorzućmy prowokację słowną, tak wkurzaj się. Wracając jednak do otoczenia, które ma posłużyć w celach morderstwa. Jakoż iż niedługo będzie mógł wykonać swój mały plan oraz spróbować zabić stworka, tylko trzeba trochę poczekać. Wpierw trzeba znaleźć punkt docelowy, w który wpadnie smok.
Wstając powoli z podłogi, Maxu powoli się rozejrzał. Małe mieszkanko, cóż. Pozostało spojrzeć na smoka, jakoś go ułaskawić.
- Słuchaj, dogadajmy się. Dasz mi swoją duszę, będzie fajnie. Zobaczysz.
No tak, jedyne co może robić, to stać w miejscu. Chyba że, dostatecznie mocno się wkurzy. Jednak..... W sumie to nie głupi pomysł, tylko nie ma jakoś złego humoru. To będzie długa noc.
- Dobra, dam ci w zamian moje ciało~~ Zboku~~♥
Czy prowokowanie go było rozsądne? Nieeee, ale on to lubił. Prowokować, manipulować i drażnić. Dręczyć i wszystko co się da, żeby tylko zniszczyć psychikę.

[Proszę drobny opis mieszkania]

- Dzieciaku... O co ci do c*****y chodzi? Dlaczego nazwałeś mnie zbokiem ty mały gnojku? - wrzasnął po czym uderzył cię przez co znów upadłeś na ziemię. Zanim to nastąpiło mogłeś rozejrzeć się po mieszkaniu: byliście w małym przedpokoju. W kącie stała szafa, a obok na stojak na buty. Naprzeciwko miejsca gdzie stały kiedyś drzwi było wejście do innego pokoju. Musiałbyś przejść koło tego wkurzonego smoka...

Max: 90% HP
vs.
Smok: 99.9% HP + 40% Wkurzenia

Po kolejnym uderzeniu, Max leżał ponownie na ziemi. Tym razem z mniejszym poczuciem humoru, co można dodać. Na pytanie smoka, odpowiedział bardzo szybko i powoli. Tak, żeby zrozumiał każde słowo.
- Chyba moja strona masochisty się odezwała, albo po prostu bijesz jak baba.
Nie da się zatrzymać tego pociągu szaleństwa, po prostu musiał to powiedzieć i nie zamierza przestawać. No ale jednak nie dajmy się zatłuc, nie będzie z tego dnia żadnego pożytku.
- Rany, co za nudy.
Powiedział sobie pod nosem, następnie wstał. Miał dość czasu żeby rozejrzeć się po domu, niestety nie było tutaj nic ciekawego. Starał się negatywnie myśleć, po prostu chciał sobie zepsuć humor. No lecz nie da się, ktoś musi mu pomóc. Smok, tylko on jest na to za głupi.
Następnym razem kupi sobie coś ostrzejszego, tak może nożyk mały. Z jego rozmiarem i siłą w łapkach, to będzie trzeba coś innego wymyślić. Może taki szpon, albo ukryte ostrze. Coś, co zabije. Tak, a nie tylko podrapie.
- Kiedyś bym go jednym palcem zabił, ależ to żałosne. Taaak, być pomiatanym przez byle pchłę.
Myślami był gdzie indziej, wzrokiem na przeciwniku. Jednak coś go gryzło troszkę od środka, chciał się tego pozbyć.
- Uderz mnie jeszcze raz, a zapamiętasz do chwilę aż do śmierci. Pchło.
Humorek spadł do zera, pora się wziąć do robot. Głód jest coraz mocniejszy, a on się bawi i bawi. Ile można, przecież ważniejsza jest dusza. On posiada silne ciało, pewnie i silną duszę. Na pewno starczy na długi czas.

--
Zaklęcia ponowne użycie.
- Czarna kula w następnym poście
- Teleport za dwa.

- Pchło? Jak śmiałeś mnie tak nazwać? Jesteś naprawdę niewychowanym, bachorem! Przychodzisz tu, niszczysz moje drzwi, chcesz mnie zabić, i jeszcze mnie wkurzasz. MAM TEGO DOSYĆ. - po tych słowach zionął w ciebie strumieniem ognia. Dostałeś zostałeś przez trochę poparzony. Wyglądało na to że ten smok nie przedstawił ci jeszcze wszystkich swoich umiejętności. - A TERAZ STĄD ODEJDŹ ZANIM NAPRAWDĘ SIĘ WKURZĘ. - wrzasnął. Teraz masz szansę, by odejść i zostawić tego smoka w spokoju... ale możesz też nadal próbować go zabić.

Max: 55% HP + Lekko Poparzony

Widocznie wkurzył gościa do czerwoności, nie ma co. Jednak w czasie gdy smok zionął ogniem, Max zasłonił twarz łapkami. Chociaż twarz oszczędź, chamie. Oparzenia może i były, tam samo jak popalone futerko. A jak wiadomo przypieczone futerko, to śmierdzące futerko. Jednak to nie było powodem do obaw, bardziej to iż potworek się wkurzył. Koelius miał to do siebie, iż czasami wkurzał się z byle drobnostki która mu nie pasowała. Tym razem przypalenie go, było złe. Na tyle złe iż podłoga zaczęła pękać, a z pęknięć wydobywać się czarne światło.
- M-m-m-moje FUTRO!
Wykrzykując demonicznie słowa, Max uwolnił cały swój gniew. Który oczywiście przeistoczył się w czystą energię, tym samym powodując eksplozję w obrębie piętnastu metrów. Co prawda fala energii może jedynie poparzyć przeciwnika oraz go mocno odepchnąć, no cóż. Zawszę coś.
Gdy tylko Koelius się uspokoił, przygasił niedopałki futerka.
- Przypaliłeś mi je...


--
Teleport za post
Gniew za cztery posty.

Smok okazał się dość odporny na poparzenia, ale przez atak stracił trochę równowagi, ale ściany już nie były tak odporne. Niemal wszystkie zawaliły się na niego razem z sufitem. Gdy już można było myśleć że ten potwór nie żyje... Jakimś cudem wygrzebał się z tej kupy gruzu. - MÓJ DOM! MAM JUŻ CIĘ DOSYĆ! POŻAŁUJESZ TEGO! - wrzasnął po czym wysłał w twoim kierunku kolejny podmuch ognia. Na twoje szczęście smok tym razem nie ci nie przypalił, gdyż chybił. Wyglądał już na naprawdę wkurzonego.


Max: 55% HP + Lekko Poparzony

Widocznie piękno architektury zostało zmienione w gruz, jaka szkoda. Co ważniejsze, trzeba było teraz poszukać ciała. Nie ma to jak więcej roboty, co za dzień. Robiąc krok do przodu, Max jednak się zdziwił. Gdyż spod gruzu wydobył się smoczek, fakt iż jeszcze żyje go radował.
- A już myślałem że będę miał więcej roboty, co za niespodzianka.
No dobra, nie zajmujmy więcej czasu smoczkowi. Gdyż widać, naprawdę się wkurzył. Jego następny podmuch widocznie chybił, toż to pech. Max stworzył w prawej łapce czarną kulę energii, tym samym po prostu ją trzymał. Zastanawiał się ile może wytrzymać kość, ale raczej nie będzie teraz sobie tym zawracał głowy. Skoro smok jest wyprowadzony z równowagi, nie będzie się zastanawiał przez chwilę gdzie zniknie potworek. *Teleport*
Max pojawił się tuż nad głową smoka, tym samym zamachując się prawą łapką. Skierował czarną kulę prosto w tył głowy. Jego plan był prosty. Uderzając kulą w tył głowy, ona eksploduję. Tym samym wytworzy bardzo mocny odrzut, który powinien wbić smoka w ziemię. Jeżeli dobrze pójdzie, to może uszkodzi kręgosłup. Tak czy siak, kontakt z ziemią będzie bardziej bolesny niż z samą kulą energii.

----
Kula 3 posty
Teleport 3 posty
Gniew 3 posty

Twój plan zadziałał dokładnie jak chciałeś; smok upadł na ziemię i sądząc po dźwiękach jakie usłyszałeś prawdopodobnie coś sobie złamał. Wylądowałeś dokładnie na jego plecach przez to ten krzyknął z bólu. - NIECH CIĘ TYLKO DORWĘ TY S****NIE! - wrzasnął. Najwidoczniej miał jeszcze siłę na krzyki. Próbowałem jakoś wstać, ale jakoś nie za bardzo mu się to udawało przez połamane kości. To wyglądało na odpowiedni moment na wykończenie go. Wystarczyłoby tylko jakoś poradzić sobie z jego łuską.

Max: 55% HP + Lekko Poparzony

vs.

Można powiedzieć iż dzień był męczący, a to dopiero początek. No niestety, ale gdy smok upadł i leżał sobie wygodnie. Max zastanawiał się nad tym czy żyje, jak się okazało po chwili tak. Ku zdziwieniu, nie mógł się ruszać! To była jedna z lepszych wiadomości w jego życiu, tak najlepsza. Padając wręcz na jego plecy, zaczął się do nich przytulać. Można to nazwać chwilowym odejściem od rzeczywistości oraz wielką euforią, no ale wracajmy. Jego słowa nie docierały do uszu stworka, wręcz go tylko drażniły. Jakikolwiek dźwięk go drażnił teraz.
Podnosząc swoje cztery futrzane litery, podreptał po jego pleckach aż do karku. Bezpieczna odległość, można działać. Metalowym pazurkiem zbliżył się wpierw do prawego oczka gada, następnie bez uprzedzenia powoli go wbił. Tak, gdy już prawe oczko zostało doszczętnie zniszczone. Max zrobił przerwę.
- Nie przepadam za torturami, jak dla mnie nie mają sensu. Aleeeeeeeee, dla ciebie zrobię wyjątek.
Rzekł spokojnym głosem, następnie skierował się do lewego oczka i je tak samo powoli zniszczył. Dobra, koniec zabawy. Trzeba go jakoś wykończyć, tylko jak? No pozostaje prymitywna metoda, walić w jedno miejsce. Czyli gardło, może w końcu jakaś rana powstanie i się wykrwawi. Dlatego też metalowym pazurkiem, Max drapał gardło smoka. Powolna śmierć, cóż za łaska.

---
Kula 2 posty
Teleport 2 posty
Gniew 2 posty

Gdy wybijałeś potworowi oka ten wrzeszczał z bólu. Skąd miał tyle siły na to całe darcie się? Nie wiadomo. - Ty... POCZEKAJ AŻ CIĘ... - tym razem nie mógł dokończyć swojej wypowiedzi, bo znów zaczął krzyczeć z bólu przez pozbawianie go drugiego oka. Spróbował zionąć ogniem, ale jako że nie byłeś w jego zasięgu tym razem też nie trafił. Po próbie poderżnięcia mu gardła po paru chwilach wypełnionych wrzaskami i wołaniami o pomoc twojej ofiary poczułeś że w końcu łuska powoli zaczyna się niszczyć. Brakowało jeszcze tylko chwili abyś mógł go zabić.

Max: 55% HP + Lekko Poparzony

Było to jakże drażniące, po co im ta łuska. Rany, zabijanie go było katorgą. Tak straszną, na przyszłość trzeba coś zmienić. Najlepiej narzędzie pracy, ten metalowy pazur nie nadaje się do zabijania. Jest tragiczny, no ale nieważne. Odpuszczając sobie drapanie smoka po gardle, Max powstał na łapki i zeskoczył z pleców gadziny. Jedyne co mógł teraz zrobić, to poczekać chwilę.
- Jakieś ostatnie słowa?
Spytał z ciekawości, w sumie zawszę można posłuchać ostatnich słów. Przed śmiercią zawszę zmienia się światopogląd, wszystko to psychika. Zobaczmy jak teraz będzie wymawiał swoje słowa, czy będzie dalej agresywny? Kto wie, nie każdy rozumie śmierć.
Koelius miał tylko jedno zadanie na dziś, zjeść. Zostało mu to utrudnione, tak złość i gniew. Jak można mu przeszkadzać w posiłku, a raczej dostaniu posiłku.
- Zastanów się dobrze zanim coś powiesz, bo są to twoje ostatnie słowa.
Wredny uśmiech pojawił się na buźce potworka, mógłby co prawda jeszcze się znęcać nad smokiem. No lecz jakoś nie chciał marnować czasu, w końcu posiłek ważniejszy.
- Można powiedzieć że, los jest ślepy.
Dodał, następnie zaczął chichotać pod nosem. Miał swój humor i lubił co poniektóre żarty, sama radość.

--
Kula 1 posty
Teleport 1 posty
Gniew 1 posty

Smok spojrzał na ciebie (Albo raczej spojrzałby gdyby miał czym). - Ty... zgiń... zasługujesz na to... demonie... - powiedział z lekkim trudem. Wyglądało na to że jeszcze parę chwil i umrze i bez twojej pomocy. Ta walka powoli dobiegała do końca. - D-dlaczego to zrobiłeś? Ki... czym jesteś? - zapytał po chwili. Próbował wstać, ale połamane kości mu na to nie pozwalały. Spróbował jeszcze parę razy po czym przestał. Jeszcze nie umarł, a jego ciało nie zamieniło się w proch. Mogłeś nadal go torturować.

Max: 55% HP + Lekko Poparzony

Kto by mu nie życzył śmierci, jakby nie patrzeć jest zły. A to dopiero początek piekła, będzie jeszcze gorzej. Do czasu aż nie uzyska korony, nie przestanie. Chociaż jakby nie patrzeć, trzeba odzyskać duszę. Gdy tylko odzyska dawną postać i siłę, bez problemu będzie mógł przejąć Podziemie. No ale do tego czasu, musi jakoś sobie radzić.
- Kimś kto powrócił zza grobu.
Rzekł krótko, następnie stanął ponownie na smoku i czekał aż zejdzie z tego świata. Nie ma sensu marnować więcej energii na i tak już martwego.
- A teraz pozwól iż zabiorę twoją duszę.
Dodał na koniec, po czym sobie wygodnie usiadł na jego plecach. Skoro i tak nie może się ruszać, to nie sprawi mu to problemów. Trzeba przygotować się do jedzonka, następnie wyruszyć dalej. Tym razem będzie trzeba poszukać słabszych ofiar, takich co nie będą się bronić i będą łatwym łupem. Lv sam się nie wbije, a trzeba zdobyć go dużo. Inaczej będzie ciężko przełamać pieczęć, no ale wracając do teraz. Powracając do posiłku, Max rozpoczął pochłanianie duszy smoka.

Smok zaczął powoli umierać. Jeszcze nie zginął, ale był temu już naprawdę bliski. - C-co przez to rozumiesz? I tak nie dostaniesz m-mojej duszy... z-zniknie po mojej śmierci... nie wiedziałeś o tym? - stwierdził. To może trochę utrudnić sprawę. Musiałeś się więc pożegnać z duszą i przyjąć do wiadomości że przez najbliższy czas zostaniesz jeszcze bezdusznym. Na razie samo LOVE musiała ci wystarczyć... a w temacie tego... twoja ofiara nadal żyje...

Max: 55% HP + Lekko Poparzony

No i właśnie w tym momencie, przed śmiercią potworka. Koelius będzie smacznie pochłaniał jego duszę, żeby nie wyparowała w trakcie jego śmierci. Czyli umrze w momencie, kiedy Max pochłonie duszę.
- Aj ty głupiutki, nie wiedziałeś.. Ja jestem tym, który pożera dusze. Jak myślisz, dlaczego jeszcze żyjesz?
Właśnie dlatego żeby w ostatnich chwilach, przekazać swoją duszę potworkowi. A jak na bezdusznego przystało, wystarczyło sięgnął po duszę. Nomnom.

-
W sumie nie wiem jak się pożera duszę, ale godołem z Gallem. To powiedział że, muszę ją pożreć przed śmiercią stworka. Tak więc, z mojego punktu widzenia wygląda to tak. Bezduszni w jakiś sposób mogą wydobyć duszę z wprawie martwej osóbki XD.

Udało ci się wchłonąć duszę tego potwora. Uzdrowiło cię to dość mocno (Masz teraz 100% HP). Poza tym zyskałeś trochę LOVE. To na pewno pomoże ci w dalszym mordowaniu. Spojrzałeś na dom i pomyślałeś że może gdybyś go tak nie rozwalił to może udałoby ci się ukraść z niego coś, ale w tak... nawet gdyby cokolwiek tam było to już zostało zniszczone... Ale przynajmniej zabiłeś tego smoka i przeżyłeś. To już coś. Po chwili jednak zauważyłeś coś na gruzach. To było kilka złotych monet. Jako że ich właściciel nie żyje, więc nie będzie mógł z nich korzystać w najbliższym czasie postanowiłeś je sobie wziąć.
Otrzymałeś:
-0,75 LOVE
-80 G.

No więc koniec, co prawda był to najcięższy obiad i bardzo gorący. Niestety wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Dlatego też, zabierając swoje. Max udał się do... W sumie chciał do domu, ale takowego nie posiada. Chyba będzie trzeba coś wynająć, mieszkanie z dala od cywilizacji trochę boli. Im bliżej, tym gorzej i lepiej jednocześnie. No cóż, dalsze polowania będzie trzeba przemyśleć. Skoro może trafić się więcej takich osób, trzeba będzie też opracować nową strategię. Znikając gdzieś w ciemnościach, potworek udał się w swoim kierunku.

z/t