Jaskinia grawitacyjnych kamieni

Duża gładka przestrzeń, jaskinia ta posiada okrąg koło pięćdziesięciu metrów. Znajdują się tutaj cztery duże filary, które sięgają do sufitu. Każdy z filarów ma na sobie błękitne runy, które cały czas wytwarzają światło. Kto by się spodziewał, że istnieje taka jaskinia. Jej ściany są wręcz gładziutkie, nawet nie zarysowane przez piasek czas. Podłoże tak samo gładkie i dość czyste. Jedynie gdzie spojrzeć, leży pełno kamieni z runami, które od czasu do czasu lewitują. Wznoszą się na wysokość dwudziestu metrów, po czym opadają powoli. Na samym środku znajduje się duży błękitny kryształ, który lewituje trzydzieści metrów nad ziemią.

Mini info
- Cała jaskinia ma swoją własną grawitację, każdy kamień i każdy zaznaczony runą przedmiot. Dlatego też chodzenie po ścianach, nie jest tutaj jakąś nowością.
- Kamienie znajdujące się w jaskini, mają koło metra szerokości i metr wysokości.
- Jest ich około siedemdziesięciu pięciu, są porozrzucane po całej jaskini.
- Co post, połowa losowych kamieni zaczyna się unosić ku górze. Wzniesienie się na ich maksymalną wysokość, zajmuje dwa posty. Opadają po czwartym i po szóstym docierają z powrotem do ziemi.
- Podczas gdy pierwsze kamienie są na maksymalnej wysokości, następna połowa zaczyna się unosić ku górze.
- Filary mają zmienioną grawitację, więc można po nich spokojnie chodzić. Tak samo kamienie mają zmienioną grawitację, gdy zaczynają się wznosić. Więc nie łatwo z nich spaść, chyba że się zeskoczy.
- Uderzenie zaklęciem w kryształ, powoduje natychmiastową zmianę grawitacji całego pomieszczenia. Przez co wszystko może zostać po prostu wyrzucone w górę.
- Dzięki różnorakiej grawitacji, opadanie z wysokości nie zadaje obrażeń. Oczywiście jest o wiele wolniejsze niż w rzeczywistości.
- Jaskinia ma pięćdziesiąt metrów wysokości.






Po długim dniu trenowania i innych czynnościach, które nie miały zbytnio sensu. Xin dotarł w miejsce, w którym dawno go nie było. Duża jaskinia, która skrywała całkiem ciekawy kryształ.  
Niestety dziś nie przybył tutaj, żeby badać owe zjawiska wyładowań magicznych, za które odpowiedzialny jest kryształ. Gdy jest to już całkiem proste do wyjaśnienia.
Każda runa jest połączona z kryształem, dzięki czemu on nadaje im właściwości. Zmiana grawitacji jest dość ciekawym urozmaiceniem, zawszę dodatkowa rozrywka. No ale skoro już tu się jest, to czemu by nie skorzystać z uroków miejsca? Podchodząc do pierwszego filara, Xin po prostu przyłożył swoją lewą nóżkę do niego. Następnie prawą i zaczął iść ku górze, przy okazji spoglądając na zaczynające lewitować kamienie.

Podczas wędrówki przed Podziemia, natrafiła na dziwną jaskinię. A jak coś jest dziwne to natychmiastowo trzeba to zbadać! Przybyła więc swobodnym krokiem, rozglądając się po ogromnej wyrwie, w której... Kamienie latały! Spojrzała zafascynowana na coś, co na pewno nie miałoby miejsca w prawdziwym świecie, patrząc jak jedne z nich się unoszą, inne opadają.
- Woow~ - powiedziała, a jej wzrok natrafił na znajomą postać, która... Po prostu szła sobie po pionowym filarze. Podbiegła do niego, po czym zadarła głowę w górę, obserwując potwora, który sobie tak beztrosko spaceruje.
- Xin~! Jak się tam dostałeś? - zapytała, zaskoczona że tak można! Sama nie miała odwagi spróbować, bo co jeśli to jest zdolność zarezerwowana tylko dla ich rasy, a gdy człowiek postanowi to zrobić to się tylko zbłaźni?

Tak więc spacerując sobie spokojnie ku górze, potworek przyglądał się raz to na kamienia, a to na kryształ. Docierając już na piętnasty metr wysokości, po chwili usłyszał znajomy głosik. Oczywiście spowodowało to zastopowanie wędrówki i obrócenie się ku ziemi, gdzie na niej znajdywała się mała Patience. Kto by przypuszczał, że tak szybko się spotkają.

- Oja~~ Po prostu wszedłem~~

Odpowiedział, po czym zawrócił do dziewczynki. Pewnie nie wie za bardzo jak tu wszystko działa, więc lepiej będzie ją uświadomić zanim zrobić coś nie tak. Tak więc zbliżając się do HUUUMANa, Xin zatrzymał się jakieś cztery metry nad ziemią.

- Nie sądziłem, że tak szybko się spotkamy. Zwłaszcza po ostatniej rozmowie przez telefon~~

Dodał, następnie normalnie zszedł na ziemię. Stając obok dziewczynki, spojrzał na filar obok.

- Każdy przedmiot tutaj który posiada runę, ma własną grawitację. Możesz spokojnie na to wejść i nie martwić się, że spadniesz~~

Takie wytłumaczenie powinno w zupełności wystarczyć, jak nie to zawszę się coś doda.

Kiedy usłyszała odpowiedź, spojrzała na niego zbita z tropu. Jak po prostu wszedł? Czyli że jak? I w dodatku utrzymywał się równolegle do podłoża... To na pewno była jakaś potworza magia, której Patience nie będzie miała okazji doświadczyć. Jednak kiedy powiedział jej, że każdy kamień z runą ma takie właściwości...
- Runa? - zapytała, nie bardzo rozumiejąc te słowo. Czy chodziło o ten symbol na niektórych kamieniach? Sama niepewnie spojrzała na filar, chcąc spróbować, a jednocześnie coś ją w środku powstrzymywało.
- Ja też tak mogę? - zadała pytanie tak dla pewności, aby nie zrobić sobie celowo krzywdy. A jak spadnie to będzie mogła po tym potwierdzeniu zrzucić to na potwora~
- A co do rozmowy... Udało ci się coś znaleźć? - kolejne pytanie, tym razem zadane z nadzieją. Chciała pomóc rycerzowi o dwóch duszach, a w tym jedna z jego części wyniszczała drugą, przez co nie mógł w żaden sposób poruszyć się w swoim życiu naprzód.

Dziewczynka wyglądała na zdziwioną słowem runa, no cóż. Można po części wytłumaczyć o co chodzi.

- Znaki runiczne najczęściej są używane w magii, każdy znak ma jakieś właściwości. Dajmy na przykład, te tutaj znaki są przypisane do kryształu, który znajduje się nad nami. Dzięki niemu mają jakieś właściwości magiczne. No jest sporo na ten temat, ale to na dłuższym posiedzeniu. Osobiście sam z nich nie korzystam, gdyż ciężko nimi się posługiwać na co dzień~~

No miał nadzieję, że odpowiedział wystarczająco. No jeżeli chodziło o to, czy dziewczynka może wejść na filar. No to pewnie, że tak. Oczywiście wiedział dlaczego nie jest pewna siebie w tej chwili, ludzie i magia to teraz odległy temat. Dlatego też najlepiej troszkę ją nakierować. Stając na kamieniu obok, po chwili on zaczął się unosić.

- Wystarczy tylko, że wejdziesz na filar~~

Powiedział, tym samym odczekując chwilę. Gdy kamień znalazł się na wysokości dziesięciu metrów, Xin po prostu zrobił kilka kroków i stanął pod kamieniem. Zwisając do góry nogami, według oczywiście punktu widzenia. Potworek skierował główkę na dziewczynkę.

- Jak mówiłem, tutaj wszystko ma własną grawitację. Możesz bez problemu przemieszczać się po filarze, tylko nie skacz~~

Dodał, po czym lekko podskoczył. Tym samym oderwał swoje nogi od kamienia i zaczął powoli opadać w dół, gdy już wylądował, mógł spokojnie powrócić do Patience.

- Gdy tylko oderwiesz obie nogi od podłoża, grawitacja przedmiotu przestaje działać~~

No i teraz powrócili do problemu Qudin'a, którym to były dwie dusze. No cóż, jeszcze troszkę brakuje Xin'owi do pozyskania odpowiedniej wiedzy.

- Można powiedzieć, że za kilka dni powinienem być wstanie mu pomóc. Oczywiście będzie to długa operacja, w końcu mówimy tutaj o duszy..... Oczywiście nie mogę też zagwarantować, że wszystko pójdzie jak po maśle.

Nawet jeżeli mu się uda osiągnąć wiedzę, to w praktyce wszystko będzie wyglądało inaczej. No ale to się zobaczy.

Poczuła zafascynowanie tajemniczymi, magicznymi znakami. Niemal każdy kamień miał odmienną runę na sobie, a teraz wiedziała, że każda mogła oznaczać... Cokolwiek tak naprawdę. Chciałaby się kiedyś nauczyć z nich korzystać, ale chyba najpierw powinna nauczyć się czytać... W sumie za niedługo będzie miała pięć lat. To już w sumie odpowiedni wiek, aby nauczyć się rysować chociaż szlaczki w zeszycie!
Wystarczy, że wejdzie na filar... To mogło być takie proste? Patrzyła zafascynowana na Xina, który bez problemu poruszał się po kamieniach, a nawet stał głową w dół! Dla niej to było coś... Zupełnie magicznego. I gdyby nie to, że widzi to na własne oczy to by pewno nie uwierzyła. Ale... Co teraz szkodzi spróbować? Po prostu zaczęła iść w stronę kolumny z runą, po chwili swobodnie poruszając się po niej równolegle do ziemi. Aż wstrzymała oddech na to, że udało jej się pomyślnie obcować z magią.
Na wiadomość o Qudianie uśmiechnęła się szeroko i przytaknęła głową. Są pewno bliżej niż dalej rozwiązania jego problemu, który niszczył mu życie w tak okrutny sposób. Ale już za niedługo razem uda im się uwolnić go od tego czegoś.
- Wierzę, że się uda! - powiedziała z entuzjazmem i nadzieją, która na nowo rosła w jej serduszku. Sama ruszyła szybszym tempem w górę, patrząc uważnie na unoszące się skały. A potem znów spojrzała na Xina.
- A jak jeszcze można użyć tych run?

Widać, że dziewczyna była pełna nadziei. Co prawda, Xin jak dureń mógłby tłumaczyć jakie to niebezpieczne i co może się przytrafić i bla bla. Niestety nie jest aż takim drętwym psorkiem, który to stawia na rzeczywistość. Trzeba czasami trochę wiary w coś, no ale dobra. Gdy tylko Patience udało się wejść na filar, Xin zaczął klaskać z tego powodu. Co prawda wątpił żeby jego szalowe ręce wydawały jakikolwiek dźwięk przy klaskaniu. No ale sam fakt się liczy.

- Brawo~~

Dodał jeszcze, następnie wrócił na górną część kamienia. Odbił się od niego, na następny i skierował się do filaru, gdzie była dziewczynka. Przeskakując z ostatniego kamienia na filar, Xin wyprostował się i ruszył powoli do człowieczka. Sama świadomość tego, iż dziewczynka chce poznać więcej tajemnic na temat run, sprawia iż Xin nabiera ochoty na przekazanie jej tej wiedzy.

- Zaklinanie przedmiotów, tworzenie runicznych pułapek, pieczęci, hmm... Co jeszcze.... To raczej najczęstszy sposób używania run, ale jeszcze nie spotkałem nikogo kto by z nich korzystał.

Wyszła Xinowi naprzeciw, podchodząc do niego i słuchając uważnie o zastosowaniu run. Oczy iskrzyły jej entuzjazmem i ciekawością, a ona sama chciała pochłonąć jak najwięcej wiedzy o magii.
- Czemu nikt tego nie robi? Przecież to bardzo ciekawe! - i na pewno fajne dodała w myślach, przekrzywiając głowę w bok i rozmyślając nad następnymi pytaniami. Oho, szykuj się drogi bezduszny na ich lawinę.
- A jak wygląda zaklęty przedmiot? I jakie ma właściwości? - zadała dwa pytania na raz, nie chcąc, aby taka okazja nauczenia się czegoś o czymś, co zawsze ją intrygowało przepadła. A Xin wydawał się nieskończoną kopalnią wiedzy na temat magii.
- Co to są runiczne pułapki? Jak one działają? - kolejna fala pytań, a sama ciekawość i ekscytacja małej wzrosła. Cale szczęście jeszcze nie na tyle, aby zaczęła się trząść jak Temmie w ludzkiej skórze.
- A czemu na naszym pierwszym spotkaniu pytałeś o magię u ludzi? - zapytała po raz kolejny, tym razem zdanie pytające było z zupełnie innej beczki, chociaż nadal wokół magii. Dziewczynka nic nie poradzi na to, że ją interesowało coś, co prawdopodobnie pozostanie dla niej niedostępne... A może nie?

Aw mała naiwna dziewczynka, widocznie była głodna wiedzy runicznej. No cóż, kimże by był Xin, jeżeli by nie udzielił jej informacji.

- Bardzo ciekawe, ale też niebezpieczne. Runy to nie tylko rysowanie, trzeba w to jeszcze przelać magię. Bawienie się i nadawanie właściwości runom jest niebezpiecznym hobby, jeden błąd może kosztować utratą zdrowia~~

No ale nie straszmy Patience, uśmiechnijmy się jak zawszę szeroko i milutko. Przejdźmy do następnego tematu, którym były zaklęte przedmioty.

- No więc tak. Zaklętym przedmiotem może być nawet miecz, wystarczy wyryć na nim runy i po problemie. Oczywiście właściwości nadajesz mu sama. Może płonąć, razić prądem, ciskać powietrzem. Wszystko zależy od twojej wyobraźni oraz umiejętności w posługiwaniu się runami.

No i oczywiście przede wszystkim, też trzeba uważać. Źle nałożona runa, jedynie zniszczy broń. No ale powoli jego wiedza idzie ku końcowi, nie badał run aż na tyle, żeby odpowiedzieć na każde pytanie.
Do następnego pytania, Xin musiał użyć magicznego pióra. Sięgając po nie, po chwili zaczął rysować kółko na filarze.

- Dajmy na to, że teraz nakładam runę w to miejsce..

Pióro wytworzyło magiczne kółeczko, które po chwili utrwaliło się na filarze.

- Pułapka zastawiona~~ Co prawda stworzenie runy, która będzie działać jako mina, jest nie lada wyzwaniem. No ale pułapki zazwyczaj polegały na takim czymś, zostawiało się gdzieś runę i gdy ktoś się zbliżył. Boom i po problemie. Oczywiście można też zostawić na przedmiocie, jak ktoś chętny go złapie to też wybuchnie~~

No i schował pióro, następnie rozłożył szalowe łapy na filarze i usiadł na jednej. Drugą pozostawił Patience, może śmiało siadać. Kolejną kwestią było pytanie z przeszłości.

- Czy to nie oczywiste, wasze czasy zmieniły się drastycznie. Kiedyś ludzie władali magią, była to dla nich codzienność. Nie wiem co się stało, że została zapomniana. Pytałem z oczywistych powodów, miało mi to pomóc w dalszych badaniach. No ale skoro ludzie utracili swój promyk, to nie ma sensu płakać nad rozlanym mlekiem.

Spoważniała nieco, kiedy usłyszała, ile siły i skupienia trzeba, aby wytworzyć runę. Wydawało jej się to teraz trudne, ale co się spodziewać po magii. Dla niej zawsze był to odległy temat, dostępny jedynie w krainie marzeń, zabaw i w telewizji. Teraz jest bliżej z magią niż kiedykolwiek. Patrzyła z uwagą, jak magicznym piórem, którym wcześniej napisał numer na stole, rysuje okrąg na filarze, a atrament wżarł się w konstrukcję, pozostawiając na niej trwały ślad.
- Woow~ - powiedziała z podziwem, głównie dla wiedzy, z którą się nią dzieli. Zamyśliła się nieco, chcąc ocenić, czy Xin zgodziłby się na to, o co go poprosi już za chwilę... Pewno powie coś w stylu, że jest za mała i że nie może robić czegoś tak niebezpiecznego. No ale skoro ona nie potrafiła władać magią, a podczas tego by nie myślała nawet o tym, aby nadać czemuś jakąś moc...
- A nauczyłbyś mnie pisać runy? - zapytała, będąc zafascynowana dzisiejszym odkryciem. W sumie to bardziej przydałaby się jej nauka pisania po normalnym języku, jaki obowiązuje w Podziemiach zamiast run, ale co kto lubi.~
- A czy człowiek może sobie przypomnieć, jak się włada magią? - zadała kolejne pytanie, przekrzywiając nieco głowę w bok. Bardzo ciekawił ją temat tajemniczej energii, która po prostu znikła z życia ludzi... Nagle przestała się dla nich liczyć. Jak i również być dla nich potrzebna. Pewno woleli zastąpić ją maszynami, których w Podziemiach nie widziała.

No więc większość wytłumaczona, odpowiedzi dane. Najbardziej jednak poruszającą wiadomością był fakt, iż dziewczyna chciała się nauczyć magicznych run. Tutaj mógłby być problem, gdyż sam Xin nie potrafi zbytnio nic z run. Jeszcze daleka droga dla niego, chociaż może być bliższa dla dziewczyny. Tylko czy ona ma jakiś potencjał magiczny?

- Pisać cię nauczyć mogę, lecz samej magii na ich temat nie... Wiesz, sam nie potrafię zbytnio korzystać z magicznych run~~

No i tutaj jest pytanie, czy Xin na pewno chce się podjąć tego zadania? W sumie byłoby to ciekawe, zobaczyć jak wielki potencjał ma człowiek. Dałoby to wiele ciekawych informacji i doświadczeń.

- Bez odpowiedniego nauczyciela, to raczej sobie nie przypomni. Chociaż nie wiem jak teraz wasze ciałka będą znosić samą energię magiczną... Jeżeli chcesz, możesz zostać moją uczennicą~~

Rzekł, następnie się położył na filarze. W sumie im młodsze, tym więcej opanuje na przyszłość. Bardzo ciekawe, trzeba zobaczyć co z niej wyrośnie.

Przytaknęła głową, nadal nie tracąc entuzjazmu. Nauczyć się pisania run? Bardzo dobre na sam początek! Szczególnie, że ręka dziewczynki jest nieprzyzwyczajona do rysowania czegokolwiek. Powiedzmy sobie szczerze - dość długo tego nie robiła, a gdy wędrowała po Podziemiu po prostu nie miała możliwości. Ani ochoty. Przecież tyle jest ciekawych rzeczy dookoła! Grzech nie skorzystać.
Zaskoczona zamrugała szybko parę razy, kiedy Xin złożył jej propozycję, ale w głowie miała ostrzegawcze słowa Qudiana. Żeby na niego uważać... Ale nie rozumiała kompletnie dlaczego. Nie chciał jej skrzywdzić, Patience nie doszukiwała się w jego zachowaniu żadnych złych zamiarów. Jedynie ciekawość. Czyli zupełnie jak u niej! Przytakneła więc ochoczo głową.
- Chcę! - powiedziała z entuzjazmem, już wyobrażając sobie jak rzuca potężne czary i jest jedynym człowiekiem w Podziemiach, który zna się na magii!
- Od czego byśmy zaczęli? - zadała kolejne pytanie, które zadała bardziej pod wpływem radości. Nie mogla się doczekać, kiedy pozna te wszystkie tajemnice, ale wiedziała też, że będzie potrzebować dużo samozaparcia i... Cierpliwości!

Widać determinację u Patience, lecz niestety nie można tak szybko zacząć. Wiadomo, że każdy chciałby już zacząć i nauczyć się od tak wszystkiego. Niestety będzie to długa lekcja, która przyniesie z czasem owoc. Z resztą wpierw trzeba sprawdzić, czy dziewczynka nauczy się czegokolwiek. Dlatego też, Xin będzie zmuszony przekazać jej wiedzę na temat jego podstawowego zaklęcia. Jeżeli ona go opanuje, wtedy nauka będzie prostsza.

- Dobrze więc~~

Powiedział uśmiechnięty, po czym wolną łapką złapał dziewczynkę i wstał. Zeskakując z filaru, po chwili oboje dotarli na ziemię. Xin grzecznie odstawił małą Pati, po czym stanął obok.

- Pierwszym twoim zadaniem, będzie opanowanie energii, a raczej pewnego zaklęcia. Jeżeli ci się uda opanować je choćby w połowie, wtedy nauczę cię więcej. Jest to jedyny warunek.

Dodał, wystawiając prawą łapę, po chwili tworząc w niej błękitną kulę. Kula lekko emanowała światłem, troszkę falowała.

- Jest to kula energii, służy zazwyczaj do obrony. Mając na myśli do obrony, nawet jeżeli nią zaatakuje, sama z siebie nie zrobi ci krzywdy. Bardziej to na co natrafisz po drodze. No więc jesteś gotowa na lekcje?

Spytał na sam koniec, następnie przerzucał kulę z ręki do ręki.

Każda nauka musi się od czegoś zacząć. Najlepiej od jednego z prostszych zaklęć, na które Patience nie wyczerpie wszystkich swoich nikłych sił. O ile w ogóle miała jakiś potencjał magiczny. Jej nauka stoi pod znakiem zapytania, dopóki się nie nauczy czegokolwiek magicznego. A to mogło być trudne dla człowieka, który przez większość swojego życia nie miał z nią żadnej styczności.
Pozwoliła się złapać Xinowi i znieść na ziemię, przy czym zachichotała cicho. Miała już mówić coś w stylu, że sama potrafiłaby się znieść z wysokości, ale łapki potwora były takie milutkie. Po wysłuchaniu jego słów patrzyła jeszcze bardziej zaciekawiona. Tylko jeden warunek~! To ułatwiało sprawę... Chyba, że będzie on niewykonalny. Nauka zaklęcia... To nie musiało być trudne, prawda? Widząc, z jaką łatwością jej nauczyciel operuje magiczna kulą, którą sam wytworzył, spojrzała na niego z podziwem. Uświadomiła sobie, że to prawdopodobnie lata ćwiczeń... Ciekawe, kiedy ona tak sprawnie opanuje magię.
Przytaknęła głową, patrząc na niego ochoczo. Była nawet więcej niż gotowa na lekcje! Chciała się w końcu dowiedzieć, na czym będzie polegać ich nauka. Medytacja? Sądząc po tym, że polegała ona na kontroli energii to zapewne tak będzie wyglądać.

- No ale zanim nauczę cię jakiegokolwiek zaklęcia i bardziej zaawansowanej magii, musisz wpierw opanować podstawy, które to pozwolą ci kontrolować przepływ energii magicznej.

Jak rzekł, tak w sumie zastanawiał się od czego zacząć. W sumie medytacja to podstawa, jednak w tym wypadku będzie trzeba coś zdziałać osobiście.

- Wpierw zaczniemy od podstawowej medytacji~~ Wiem, że to brzmi nudno. Niestety takie wymogi.

Będzie trzeba zaingerować własną energią na ciało dziecka, co może przyspieszyć proces. A raczej uwolnić jej własny przepływ, to powinno dać radę..
Xin po chwili zrobił kilka kroków i swoimi łapkami złapał jeden z kamieni, które to co chwila lewitowały. Postawił go obok drugiego, to samo zrobił z dwoma innymi. Tworząc większą platformę, na której pomieszczą się dwie osoby, wzrok swój skierował na Pati.

- No więc zapraszam na pokład~~

Dodał uśmiechnięty, po czym wkroczył na platformę. Używając lewej łapy, okrył platformę swym szalem. Teraz będzie wygodniej.

- Daj znać kiedy będziesz gotowa na dalszą część~~

Siadając wygodnie, czekał na dziewczynkę.

Tak jak sądziła - pierwsza będzie medytacja. Nie miała nic przeciwko, pozornie wydawało się to nudne, a to może być naprawdę bardzo ciekawa przygoda! Odkryć siebie i swój magiczny potencjał. Przytaknęła głową, po czym również weszła na platformę, stając obok Xina z szerokim uśmiechem i oczami błyszczącymi z entuzjazmu.
- Ja zawsze jestem gotowa~ - powiedziała pewna siebie. Ciekawa była, gdzie ich ta platforma zawiezie... Nadal rozglądała się po jaskini, dalej ciekawa działania tajemniczych run na kamieniach, które mają własne pole grawitacyjne. Już za niedługo prawdopodobnie okaże się, czy ma jakieś magiczne zdolności. Chwilę później spojrzała w górę na nauczyciela pytajacym wzrokiem, chcąc wiedzieć, co i jak ma zrobić. Pierwszy raz cokolwiek trenuje... No dobra, drugi ale pierwszy jeśli chodzi o magię!

Cieszył go fakt, iż dziewczynka była gotowa na lekcję. Można więc było przejść do samego początku, gdzie wszystko polegało na oczyszczeniu umysłu.

- Usiądź wygodnie i rozluźnij się, zamknij oczy i oczyść swój umysł ze wszystkiego. Musisz mieć pustą główkę, że tak powiem.

Odpowiedział uśmiechając się cały czas, tym samym przymrużając swoje oczka. Miał nadzieję, że sposób jaki opracował uda się. Samo przekazanie energii, nie powinno zaszkodzić. No ale nie dajmy się oszukać, wszystko ma jakieś konsekwencje. Jeżeli nie teraz, to w późniejszej przyszłości.

- W trakcie medytacji, będę przelewał w ciebie moją energię. Powinno to odblokować twą własną energię. Dlatego też cierpliwości, może to być długotrwały proces.

Jak rzekł, tak zaczął przygotowania. Wpierw owinął prawą łapę w okół dziewczynki, następnie wyciszył się i skupił na przekazie energii. Jeżeli wszystko dobrze pójdzie, dziewczynka powinna odczuwać mrowienie w całym ciele.

Postępowała zgodnie ze wskazówkami Xina, siadając sobie wygodnie po turecku i spoglądając jeszcze chwilę na swojego nauczyciela. Przytaknęła głową, po czym zamknęła oczy. Otaczała ją cisza, przerywana kojącym głosem potwora. Dzięki temu, że nie było wokół niej żadnych irytujących ją dźwięków mogła się dość szybko wyciszyć. Jednak oczyścić umysł... To już było trudniejsze. Najpierw musiała zapanować nad swoim podekscytowaniem. O dziwo, udało jej się tego dokonać, a w jej umyśle zagościła dziwna, nieznajoma pustka. Nie znała wcześniej uczucia, kiedy oczyszczała głowę z wszelkich myśli, ale... Nie było ono złe. Poczuła przejmujący spokój, który uspokoił jej dość szybko bijące z radości serduszko i ukoił umysł. Wygoniła jak na razie wszystkie pytania, nie pozwalając, aby nowe lęgły się w jej głowie. Poczuła, jak Xin obejmuje ją ręką w pasie, pozwoliła mu na to i nie miała nic przeciwko. W końcu to część medytacji, prawda? Na początku nie czuła... Nic. Dlaczego tak się stało? Może to jeszcze nie już?
Aż sobie przypomniała, że nie wolno było jej zadawać pytań ani nawet o nich myśleć. Wygoniła je więc z głowy, oddając umysł ponownie pustce, a w swoim ciele poczuła mrowienie. Czuła, jak magiczna energia przechodzi przez jej ciało i wypełnia ją dziwnym, ale przyjemnym ciepłem. Tam, gdzie przechodziła czuła mrowienie, a w kieszeni spodni, gdzie trzymała swój zabawkowy nożyk czuła dziwny gorąc. Jakby przedmiot był rozgrzany do granic możliwości i gdyby nie cienki materiał szortów to by dawno ją zdołał poparzyć. Delikatnie zadrżała, gdy poczuła się, jakby stała tuż przy granicy. Czy to właśnie była bariera przeciw magii w każdym umyśle człowieka? Czy mogła ją ot tak przekroczyć? No... Raz kozie śmierć, prawda? Co się może stać?
Postąpiła krok naprzód, a jej wyobrażenie siebie dotknęło bariery, która podejrzanie zafalowała, a chwilę potem dziwna wizja się skończyła. Została tylko ciemność i mrowienie w całym ciele, na które podczas trwania widzenia nie zwracała uwagi. Z zewnątrz nie było widać, że cokolwiek ją nawiedziło w myślach. Trochę to trwało zanim się ocknęła i powoli otworzyła oczy. Spojrzała na Xina pytającym spojrzeniem niezwykle błękitnych tęczówek. Czy były one takie już na początku czy to przez energię, którą jej przekazał ich barwa się nasyciła?
- Widziałam coś~ - powiedziała melodyjnym głosem. Nie wiedziała, czy to dobrze, czy to źle... Ale bylo to dla niej niezapomniane doświadczenie. Ciekawa była również, co z tego wyniknie.

Skupiony przede wszystkim na jednym, żeby nie było żadnych zakłóceń. Spokojnie ładować dziewczynkę energią, tym samym przyglądając się całemu procesowi. Jak na razie nie usłyszał żadnych zażaleń, ani tym bardziej jęków z bólu. Czyli wszystko szło dobrze, o ile w ogóle to działało? No cóż, przyglądając się przez dłuższy czas Pati. Xin mógł stwierdzić, że nic na razie nie wie i nie jest przekonany do samego siebie. Czy aby na pewno jest dobrym nauczycielem? No cóż, przekonamy się.
Gdy po pewnym czasie dziewczynka otworzyła swoje oczka, które wręcz lśniły błękitem. Potworek mógł stwierdzić progres, oczywiście przechodząc dalej.

- Tak więc jesteśmy bliżej celu, prawdopodobnie teraz poczujesz się bardzo rozluźniona.

Powiedział wręcz szeptem. Kamienie na których siedzieli, powoli zaczęły się unosić ku górze. Xin zaczął też skupiać energię w lewej łapce, dzięki czemu więcej energii trafi do dziewczynki. Możliwe jest iż zaśnie przy takiej dawce, chociaż kto wie. Na pewno będzie bardzo rozluźniona. Patrząc na to, iż jest jeszcze dzieckiem. Tooo będziemy mogli zakończyć tą część i odpocząć, może to przyniesie jakieś skutki.

- Mhmmm~ - powiedziała, po czym pozwoliła przelać w sobie jeszcze więcej magicznej energii. Zamknęła ponownie oczy, pozwalając się przyjemnemu uczuciu na nowo roznieść po ciele. Uczucie to z przyjemnego mrowienia przeistoczyło się na coś, co rozluźnia wszelkie mięśnie. Patience poczuła przy tym wielką chęć osunięcia się w krainę snów. Uchyliła jeszcze na moment oczy, jednak przed sobą widziała tylko obraz za mgłą, jakby już jednym krokiem się znajdowała w krainie Morfeusza. Nie walczyła już z tym uczuciem. Oparła się o jedną z dłoni Xina, po czym odpłynęła w głęboki sen. W jej głowie ponownie utworzył się obraz granicy i jej samej. Przedstawiona była jako idealna kopia samej siebie, z tą jedną różnicą, że była błękitna. Ponownie dotknęła bariery, a ona zadrżała, częściowo pękając. Jednak się nie rozpadła... Patience miała widocznie już wystarczająco magicznej mocy od potwora. Teraz prawdopodobnie czas, aby pobudzić swoją własną i zniszczyć ograniczającą ją ścianę.

Siedząc przez dłuższą chwilę, Xin sam zaczął powoli przysypiać. Prawdą było, że ostatnio mało sypiał. No ale było to spowodowane rozwojem swojej osoby, no cóż. Trzeba to nadrobić i trochę pospać. Kamienna platforma dotarła na maksymalną wysokość i powoli zaczęła opadać. Potworek otworzył oczy i zaczął się rozglądać, w sumie nie wiedział która godzina. No ale kogo ona obchodziła.
Gdy po chwili poczuł lekki ucisk na dłoni, powrócił wzrokiem na dziewczynkę, która już zasnęła. No więc starczy na dzisiaj, pora wracać do domu. W sumie dom, no cóż. Nie kryje, że tam wprawie nie ma miejsca na spanie. No nie ważne, na pewno coś się znajdzie.
Delikatnie łapiąc dziewczynkę jedną łapą, owiną ją bezpiecznie całym szalem prawej łapki. Będzie jej przynajmniej wygodnie i ciepło. Platforma powoli zlatywała w dół, Xin nie miał teraz czasu żeby czekać. Dlatego też zeskoczył na ziemię, wylądował i ruszył ku wyjściu z jaskini.

z/t Xin/Pati

Obydwoje dostajecie po 75 Doświadczenia za fabułę!