Świetlista jaskinia

Taddeus usłyszał istotkę już na samym początku, gdy tylko Rosa wkroczyła w jego zaciszny kącik z powodu jego wyczulonych zmysłów, które o dziwo były na większym poziomie, niż te u typowych ślepców.Przyglądał się w bezruchu jej rozmazanemu i ciemnemu kształtowi, który widział przez czarne szkła dość długo, była taka szczęśliwa, widział to. Najprawdopodobniej wszystko dookoła musiało wydawać się dziewczynie takie piękne, ponieważ z tego co słyszał, czuł poprzez ruchy powietrza oraz ledwo też wypatrywał zachwyt tym miejscem nie opuszczał dziewczyny nawet na krótką chwilę. Już miał powiedzieć cokolwiek, dać znak życia, jednak zielonowłosa rozpędziła się w jego stronę.

BAM

Nos chłopaczka chyba najbardziej ucierpiał ze wszystkiego, bo głownie w niego oberwał plecami dziewczyny. Uniósł rękę do góry lekko dotykając swojego bolącego miejsca. Dziewczyna zaczęła coś krzyczeć, najprawdopodobniej przeprosiny, na które Taddeus zareagował kichnięciem. Jedno, drugie, trzecie, a wszystko to spowodowane uderzeniem go w nos. Po zakończeniu kichanego combo chłopak wciąż siedząc spokojnie na kamieniu zaczął powoli machać nogami jak gdyby nic się nie stało i... roześmiał się przechylając głowę na bok. To, jak wiele razy i bezpowodowo dziewczyna przepraszała go, jak bardzo przerażona była faktem, iż na niego wpadła wprawiło go w rozbawienie. Najpewniej zielonka pomyślała, iż wleciała na ślepca, chociaż aż tak bardzo nie pokrywało się to z rzeczywistością. Prawdą było, że widział okropnie źle, a z okularami nigdy się nie rozstawał, ale przynajmniej miał te swoje resztki wzroku. Widząc jak twarz kobietki staje się czerwona ze wstydu machnął on ignorancko ręką chcąc pokazać jej, że nic się nie stało.

- Haha, spokojnie, nic mi nie jest. Nie martw się i przestań się tak czerwienić.

Rzekł tonem, który przeważnie był od takich, które podnoszą kogoś na duchu, upewniają, że wszystko już jest w porządku. Wszystkiemu temu towarzyszył mu szeroki uśmiech i lekko przymknięte powieki.

Huh, czyżby swoją wypowiedzią jeszcze bardziej zawstydził zielonowłosą? Najprawdopodobniej, bo jej twarz znów została ukryta za jej dłońmi, na co Fioletek nie zareagował niczym innym, jak kolejnym, cichym parskiem któremu towarzyszyła rączka zakrywająca jego usta. Niestety, nie umiał on ukryć swojego rozbawienia dziewczyną i jej zachowaniem. Sam kiedyś taki był. Zagubiony, wiecznie niepewny, zawstydzał się błahostkami takimi jak teraz zaistniałe. Cóż, koniec śmiechów, trzeba ją przecież jakoś uspokoić. Dziewczyna niestety swoje przeprosiny szybko poprzedziła. Jak to zobaczył? No właśnie, w sumie praktycznie nikt, tfu, dosłownie nikt w podziemiach nie miał pojęcia o jego chorobie, dlatego też nie zdziwiła go ciekawość Rosy na ten temat. Jej komentarz nie uraził go w żadnym stopniu, przynajmniej tego mogła być pewna. Chłopiec wciąż z wymalowanym uśmiechem na twarzy odparł.

- Choroba. Jakikolwiek kontakt ze światłem jest dla mnie okropnie bolesny, w dodatku wzrok leci mi cholernie szybko w dół odkąd wróciłem. Spokojnie, rozumiem twoją ciekawość, bo przecież jak to możliwe, iż wyglądam jak ślepiec a widzę cokolwiek?

Spytał żartobliwie i machnął dłonią w geście typu ''nie przejmuj się'' lub też ''nic się nie stało''.

- Jestem Taddeus. Miło mi cię poznać, ciekawska Rosaline. Jak widzę nie tylko ja postanowiłem zmienić swój kolor włosów. Pasuje ci.

Rzekł i zaśmiał się pod nosem znów próbując to ukryć za swoją dłonią ubraną w czarną rękawiczkę. Dziewczyna najwyraźniej chciała zmienić temat, więc postanowił jej w tym pomóc schodząc na temat włosowy. Szczerze, to bardzo podobały mu się jej włosy, ich kolor kojarzył mu się z powierzchnią. Miał ochotę je dotknąć, jednak nie ośmieliłby się.