_____________________________
Dom Burgerpantsa jest niewielką, lecz wysoką, krzywą chatynką pomalowaną na fioletowo. Składa się on z parteru, piętra oraz niskiego strychu, z którego można się dostać przez okno na dach. Na dachu rozłożony jest różowy kocyk, który o dziwo nigdy nie odfrunął. Przed budynkiem stoi niewielki, jasny, rozklekotany płotek, pozornie chroniący przed stopami przechodniów grządki z półmartwymi kwiatami nieokreślonego koloru i gatunku.
W środku, na parterze znajdują się cztery pomieszczenia: Niewielka kuchnia, salon, korytarz i znajdująca się za stromymi schodami mała łazienka.
Zacznijmy więc od serca, którym w każdym domu jest kuchnia. Jest ona dość wysokim pomieszczeniem, znajdującym się po lewej od wejścia. Pod oknem stoi kwadratowy stolik z jedną odłamaną nogą, nieudolnie przymocowaną na miejsce taśmą izolacyjną przykryty poplamionym, czerwonym kraciastym obrusem. Na środku stoi błękitny wazon z wyszczerbionymi brzegami, a w nim dawno ususzona róża, o której już nawet właściciel nie pamięta jakiego była koloru. Na brzegu stoi kubek po kawie, prawdopodobnie zapomniany w porannym pośpiechu, a zaraz koło wazonu do połowy wypełniona ciężka, szklana popielniczka. W oddalonym od drzwi prawym rogu znajduje się stary piec kaflowy, kryty brzydkimi, musztardowożółtymi kafelkami. Na nim ustawiony jest żelazny koszyk sklepowy wypełniony różnymi niezidentyfikowanymi kawałkami przygryzionego przez próchnicę drewna. W drugim kącie stoi spory aloes, który o dziwo jeszcze nie usechł. Obok, wzdłuż ściany ciągną się kolejno w stronę drzwi: kuchenka z kraciastą ścierką powieszoną na rączce, dwie szafki kuchenne z niedomytymi blatami i kosz na śmieci. Nad tym wszystkim wiszą kolejne try szafki kuchenne. Na środku z sufitu zwisa smętnie lampa z przybrudzonym stożkowatym kloszem. Na szczęście jeszcze działa. Ściany, poznaczone u góry nieznacznymi zaciekami pomalowane są na ciepły, brązowy kolor.
Kolejnym pomieszczeniem jest zgniłozielony salon, znajdujący się po prawej od wejścia. Pod samą ścianą, po lewej od drzwi znajduje się spora, pufiasta kanapa z tandetnej, czarnej sztucznej skóry, obrzucona dużą ilością różnorakich poduszek, z których żadna nie pasowała do każdej pozostałej. Przed kanapą na brudnym, burym, puchatym dywanie stoi niski stolik ze szklanym blatem, poznaczony tłustymi odciskami palców, a na nim leży staroświecki pilot do telewizora i miska z papierkami po cukierkach. Pod oknem, naprzeciwko drzwi stoi czerwony, pufiasty fotel, a po jego lewej stronie spory regał z losowo rozmieszczonymi rozmaitymi książkami, których właściciel pewnie nawet nigdy nie przeczytał i różnymi bibelotami znalezionymi na Wielkiej Górze Śmieci, jak na przykład spory, gliniany słoń z odłamaną tylną nogą i połową trąby. Pod ścianą naprzeciwko kanapy stoi niska szafeczka, a na niej niewielki, starodawny telewizor. Wewnątrz szafeczki znajduje się zepsuty odtwarzacz video i kilka niepodpisanych kaset. Po obu stronach w kątach stoją w dużych donicach niezidentyfikowane rośliny. Na ścianach znajdują się różne plakaty i obrazy znalezione także na Wielkiej Górze Śmieci. To wszystko oświetla zwisająca z sufitu na kilku kablach lampa, okryta poplamionym, pstrokatym abażurem.
Naprzeciwko drzwi wejściowych znajdują się krzywe, strome, skrzypiące schody, poznaczone zębem czasu. Lepiej nie opierać się na wiele razy reperowanej różnorakimi przedmiotami, takimi jak deski, czy rury poręczy, bo można polecieć w dół razem z nią. Pod tymże jedynym wejściem na górę znajduje się przejście do niewielkiej łazienki, w której niewiele jest do opisania. Toaleta, obok niej zlew, nad którym wisi pęknięte lustro. Pod nim, w szafce znajdują się ręczniki, środki czystości i kilka rolek papieru toaletowego. Przy naprzeciwległej ścianie znajduje się wiecznie zaparowana kabina prysznicowa , na której wisi losowa para spodni, a zaraz obok niej pralka i kosz z brudnymi ubraniami. Na suficie znajduje się okrągła, płaska lampka, która podobno jest wodoodporna. Wszystko utrzymane jest w kolorze, który kiedyś był biały.
Piętro składa się w całości jednego, wielkiego pomieszczenia ze ścianami w kolorze granatowym i podłogą wyłożoną szarym, puchatym dywanem. Gdy wejdziemy po schodach, po lewej stronie (a patrząc od frontu budynku po prawej) znajduje się zajmujące prawie całą lewą połowę pokoju podest zbudowany z drewna, a na nim kilka zszytych razem materaców, pokrytych dużą ilością różnorakich kołder i poduszek. Dość wysoko nad nim znajduje się oparty na jednym słupie podest, na który prowadzi drabina. Tam znajdują się szafki z osobistymi rzeczami Burgera. Lepiej tam nie wchodzić. Po prawej stronie od schodów (a lewej od frontu budynku) znajdują się szafki z różnymi książkami i gratami znalezionymi na Wielkiej Górze Śmieci, drabina prowadząca do klapy w suficie - wejścia na strych i ustawiony przy oknie wybrakowany teleskop. Na każdej ze ścian bocznych znajduje się po jednym oknie, a na ścianie frontowej dwa. Z sufitu zwisają smętnie dwie lampy - każda z innym abażurem. W pomieszczeniu panuje ogólny bałagan, ale właściciel wie dokładnie, gdzie co leży. Na strychu znajduje się jedno, jedyne okno, starodawna zwisająca z sufitu lampa z szarawym abażurem (kiedyś był pewnie biały) i cała masa różnorakich gratów, które do niczego nie są już potrzebne, ale właściciel nie miał serca ich wyrzucić. Ściany zbudowane są z surowych, niepomalowanych desek. Można stąd wyjść przez okno na dach.
