Komnata Zapisu

- Będzie dobrze. Twoja dusza na pewno przetrwa! - powiedziałem próbując pocieszyć dziewczynkę mając jednocześnie nadzieję że się nie mylę. Nie chciałem by siedziała na zawsze sama w miejscu takim jak to. Nie mogłem na to pozwolić. - Pójdziemy razem. Będzie dobrze. - powiedziałem. Gdy dziewczynka wskazała wyjście od razu zacząłem biec w tamtą stronę uważając aby na nic nie wpaść. - Na pewno szybko dostaniemy się do zamku! Obiecuję! Obiecuję też że w razie czego cię powstrzymam! - stwierdziłem. Postanowiłem że naprawdę się postaram.

Chciał ją zabrać? Teraz? W tym stanie? To się źle skończy! Nie była gotowa! Nawet jeśli by ją powstrzymywał całą drogę, to i tak nie mógłby sprawić, aby nie czuła tego... tego co miało nadejść, podziać się w jej umyśle i sercu.
-D-Doggo..!
Była przez niego trzymana? Chyba na rękach psowatego.. Musiała pogodzić się z losem. Ważne, że Doggo będzie przy niej... Gdyby jeszcze miała tatę...
Nie, nie pamiętała o siostrze, ni wujku Sansie, których mocno kochała. Nie kojarzyła prawdziwej Chary, ani wujka Gastera. Jakaś pustka zagościła w jej umyśle. Miała tylko Doggo i tatusia.
-Cokolwiek się stanie... Proszę, wybacz mi, co będę czynić... I pamiętaj, że was wszystkich kocham...

- Oczywiście... ale... czy zanim wyjdziemy będziesz mogła oddać mi swoja broń? Wiesz... w razie gdyby straciła nad sobą kontrolę... - powiedziałem tuż przed wyjściem. Sądziłem że dziewczynka bez zbroi nie będzie mogła nic nikomu zrobić... Chyba. W każdym razie miałem nadzieję że zrobi tak jak mówiłem. Pomyślałem nagle że może jak porozmawiam z dziewczynką na jakiś temat to może poczuje się lepiej. - Podoba ci się w podziemiu? Widziałaś Snowdin? - pytałem próbując rozpocząć trochę spokojniejszą rozmowę.

Posłuchała się go... Nie wiedziała, czy to dobrze, czy źle ale wyciągnęła zaraz swój łuk i strzały, jakie posiadała. Z jednej strony stawała się teraz niemal całkowicie bezbronna... z drugiej Doggo miał rację - nie powinna posiadać broni jeśli grozi jej stanie się masowym mordercą.
Oddała na ręce psowatego prawie wszystko... Zachowała sobie jedynie pod ubraniem jeden patyczek... aby nie być całkowicie, stuprocentowo bezbronną. Hej, przecież nikogo nie zabije nim, prawda?
-T-To wszystko co mam.. Przypilnujesz mi tego, dobrze?
Zmusiła się do uśmiechu i zaraz ucałowała go w pyszczek, wracając następnie do tulenia się w psich ramionkach. Coś do niej mówił? O Podziemiu?
-Widziałam.. Spotkałam tam moją siostrę... Ale wszędzie czuję się obco.. Doggo.. Chciałabym to już mieć za sobą, zabierz mnie gdzieś, gdzie nie ma potworów, jakby oszalała, proszę.

Ucieszyłem się z tego że dziewczynka oddała mi broń. Teraz miałem pewność że nikogo nie skrzywdzi. Z drugiej strony stała się zupełnie bezbronna przez co będę musiał na nią szczególnie uważać. - Oczywiście. Obiecuję że ci to oddam jak tylko odzyskasz swoją duszę. - Szedłem dalej do wyjścia. - Będzie dobrze. Najpierw powinniśmy gdzieś odpocząć, dobrze? - nie czekając na odpowiedź opuściłem to miejsce razem z Chicą.

ZTx2

No i otwarła oczy ... hm tutaj ? Przecież Chica ją zabiła, no ale jest tu. Czyli gdzie ?
Poczuła w sobie nową siłę, no, ale wciąż było jej smutno. Tak, wróciła do swej dobrej natury, przynajmniej na razie.
(strata 0,5 LOVE i 0,5 PD )

To że ona powstała z martwych było dosyć śmieszne. Chociaż... No tutaj ogółem cis się robiło z liniami czasowymi, więc może i każdy mógł się odradzac, tak jak frisk. Uśmiechnęła się i ruszyła. Postanowiła po prostu dalej prowadzić swą przygodę w podziemiu.
Z.T.