Wodospady

Usłyszała głos, natychmiast więc odwróciła głowę z miejsca, z którego dochodził. Frisk? Nie, to nie była jej siostra, ją już poznała przecież. Dziewczynka jednak zdawała się jej być... znana. Z jakiegoś powodu.
-Partnerze...?
Spojrzała na jej nóż, następnie rękę. Coś jej tu bardzo nie pasowało. Z jakiegoś powodu jednak się nie przestraszyła, wręcz przeciwnie, spodobało jej to się. Posłała dziewczynie szeroki uśmiech.
-Czy my się znamy? Chyba pomyliłaś mnie z kimś innym...
Podeszła jej bliżej, wciąż uważnie obserwując. Coś ją trapiło, widziała to. Sama też ostatnio ciągle chodziła roztrzęsiona, tym bardziej więc zaciekawiła ją obca osoba. Nie, naprawdę gdzieś w głębi siebie czuła, że jednak się kojarzą... albo, że powinna wiedzieć kim jest. Eh, licho wie co za magia w tej krainie się kręci.

- Nie jesteś moją partnerką ? Nie jesteś Frisk ? No cóż... Wyglądasz podobnie - Powiedziała Chara, teraz już pewna, że to ktoś inny.

- Jestem Chara a ty ? - powiedziała dobra strona dziewczyny

- ZAMKNIJ SIĘ DOBRA CHARA - wrzasnęła Chara do samej siebie.

Chara chwyciła się za głowę. wzięła nóż i spróbowała znów się zabić. Jednak znów mroczna natura jej nie pozwoliła.

-Nie jestem Frisk... To moja siostra..
Przechyliła głowę widząc, co dziewczyna wyprawia. Nie, nie mogła tego tak zostawić! Złapała ją za obie ręce, wyciągając jej broń z nich.
-H-Hej, zwariowałaś!?
Trzymała ją, aby więcej krzywdy sobie nie zrobiła. Dopiero do niej coś dotarło. Chara? Chara!? To o niej była ciągle mowa! Momentalnie puściła dziewczynę i odsunęła się o krok.
-T-Ty jesteś Chara!? Co się dzieje? Kim jesteś? Czemu chcesz.. -Spojrzała na nóż -Nie zabijaj się, cholera! Szukałam Ciebie!

- witaj, dziewczyno. Nie mam zamiaru Cię zabijac. Nie ja. Moja druga połowa - powiedziała dobra część chary.
- nie zabije jej - powiedziała zła chara - a ty. Nie chcesz zabijać potworów dla zabawy? I zniszczyć ludzi?

Chara czuła dwa pragnienia. Jedno z nich mówiło, aby zabiła te dziewczynę. Drugie chciało się z nią zaprzyjaźnić. Jeszcze było trzecie marzenie, skrywane przez charę - marzenie o Asrielu.
- hej, a powiedz mi. Czy wiesz, gdzie znajdę księcia potworów, Asriela? - spytała dobra połowa chary.
Dziewczyna czekała na odpowiedź nowej. spojrzała jej w oczy. Odłożyła nóż na ziemię

Westchnęła cicho. Chyba dogadanie się z nią będzie ciężkie. Może jednak warto spróbować? Na pewno jej nie zostawi, nie, gdy już ją znalazła. Podeszła o dziewczyny i... złapała ją obiema rękami za poliki.
-H-Hej, mówię do Ciebie. Nie, nie wiem, gdzie jest ten cały "książę".. Chociaż.. N-Nie.. Spotkałam go chyba! -Poklepała jej policzki -...Ale masz się uspokoić i mi odpowiedzieć na pytania, tak?
Zmrużyła oczy. Teraz i ją napełniała jakaś zła energia. Zignorowała to jednak, czerwone tęczówki nie powinny jej sprawić problemu.
-Pomogę ci znaleźć księcia jak ty mi powiesz.. Co wiesz o mojej siostrze Frisk. I kim jesteś... I twoja druga połowa. -Pokręciła nosem -...Notorycznie nazywają mnie twoim imieniem... I MOJA druga połowa nosi twoje imię.
Pokręcone to wszystko, czyż nie?

Chara popatrzyła na nią. Czyżby i tę dziewczynę dotknęła psychopatyczna siła, uzyskana podczas zabijania ? A może to był przypadek, że dziewczynie zmieniają się tęczówki? Chara postanowiła o tym nie myśleć. Jednak wyczuła, że i ta dziwna, tak podobna do Frisk dziewczynka, ma dwie natury.
Jednak chciała jej zaufać.

- a więc moja droga - zaczęła dobra strona Chary - Ja jestem Chara, pierwszy upadły człowiek. To ja umarłam, by Asriel mógł zniszczyć barierę i by potwory mogły zabić ludzi, za me dawne krzywdy. Jednak on przegrał. Od tamtego czasu moja dusza błąka się po podziemiach. Ludzi mogę dotykać, mogę z nimi wchodzić w interakcję. Lecz moja dusza karmi się  LOVE, czyli siłą, którą zdobywam zabijając innych. Od czasu gdy twoja siostra przyszła tutaj, posiadam drugą naturę. Gdy tylko  zabiła pierwszego potwora, ja posiadłam LOVE. wtedy zapragnęłam mocy i stałam się psychopatką. Zmusiłam ją do zabicia wszystkich. Lecz na końcu ona po prostu... zresetowała. Nie usunęliśmy tego świata.Lecz ja pozostałam psychopatką. Niedawno, gdy usłyszałam głos podobny do głosu Asriela, moja dobra natura ukazała się ponownie. Od tego czasu moje życie to ciągła walka ze sobą samą. - wyjaśniła

- OH, kochana - odezwała się mroczna część Chary - jesteś inna. Jak połączenie mnie i Frisk. Hi,hihi. Na pewno zabijałaś, wyczuwam to. Może mi pomożesz ?

- nie słuchaj jej!!! - krzyknęła dobra Chara - Ona chce zmusić cię do wybicia całego podziemia, a także zabicia Frisk !!!

Normalnie powinna mieć złote oczy, tak jak jej siostra - tym razem jednak świeciły one czerwienią. Panowała jednak nad tym, jakby ta gorsza jej strona sama pozwalała dogadać się z drugą dziewczyną.
Wsłuchiwała się w jej słowa - tego właśnie pragnęła. Frisk jej o niczym nie mówiła, jakby była głupim dzieckiem. To prawda - jest jeszcze młoda, jednak tyle przeszła, że ta wiedza jej nie przytłaczała. Miała zresztą drugą stronę, która pokazywała jej jak działa ten świat i urywki z przeszłości. LOVE? Tak, już to poznała, sama posiadała trochę w swoim sercu.
-Doskonale rozumiem co czujesz... Odkąd tutaj wpadłam zmagam się z psychopatką, która we mnie siedzi.. Która zabija... ale i mi pomaga. Wyjaśnia mi jak sprawy działają i mnie chroni. Zresztą.. Sama zobaczysz.
Westchnęła ponownie i skrzywiła się kręcąc nosem. Gdy Charę przejęła "zła strona" i ona postawiła przywitać z nią swój HATE. Na coś te czerwone tęczówki miały się przydać.. a i nie wytrzymywała długo panując nad sobą.
-W rzeczy samej.. Jestem połączeniem was obu. Jak Frisk symbolizuje pacyfizm, a ty genocide... Tak ja w całości jestem neutralną drogą. -Zaśmiała się paskudnie i wyciągnęła w jej stronę rękę -Chętnie jednak pomogę ci niszczyć ten świat... Jestem taka jak ty w tej wersji... Możemy zawrzeć umowę.. Złe będziemy razem zabijać, dobre.. będziemy się wspierać nawzajem. Czy to nie najlepszy układ? Ty masz zdolność do mordowania a ja zaoferuję ci rzecz, której nie posiadasz.
Uśmieszek nie schodził z jej ust, choć zdawało się, że po kilku sekundach już wróciła do normy, bo uciekła wzrokiem na bok, jakby winiąc samą siebie.
-Nawet zła nigdy nie podniesie ręki na Frisk, obiecała mi to. Jeśli TY spróbujesz zabić moją siostrę to cię powstrzymam... Może więc swego rodzaju wsparcie jest nam potrzebne..? Obie zmagamy się z tym samym... A Frisk o niczym nie wie. Nie, nie może się dowiedzieć. Ani ona, ani twój "książę".

Chara zdziwiła się tym, co mówiła ta dziewczynka. Ale tak bardzo przypominało jej to... ją. Były podobne, choć jedyną różnicą było to, że ona, Chara, nie była spokrewniona z Frisk. Zresztą nieważne, bo oto dostała nowego partnera. Jednak zła natura na chwilkę odpuściła, dając dojść do głosu dobrej stronie.

- Dziewczyno, jakkolwiek się nazywasz, wybacz mi. Nie pragnę zabić twojej siostry, lecz chcę ją odnaleźć. Ona nie może się narazie dowiedzieć, masz rację. Ale widzisz, ona ma wielką determinację, może nawet większą od mojej... Być może jest w stanie nam pomóc ? Usunąć nasze złe strony. - powiedziała dobra część Chary - Ale wpierw muszę odnaleźć moją przybraną rodzinę. Asriela, Toriel i Asgore'a Dreemuurów.

Mroczna strona miała dość. Nie mogła pozwolić dobrej na plany zniszczenia psychopatki w Charze. Nie tym razem. Musiała zabijać i nic nie stanie jej na przeszkodzie. No, prawie nic. Nawet zła część obawiała się spotkania z Asrielem. W końcu to on... był jej przyjacielem. Czuła, że nie podoła zabiciu go, przynajmniej jeszcze nie teraz.
Chara odrzuciła od siebie owe złe myśli. Spojrzała na dziewczynkę

- Witaj. Heh, Frisk jest głupia. Oj tak, myślała, że ma kontrolę ? Nie miała. To ja ją opętałam, oj jakże było to cudowne. Widzisz, miała wtedy wystarczające LOVE by usunąć nasz świat. Niestety, aktualne poziomy LOVE którejkolwiek z nas są niewystarczające. Ale nie martw się - Chara zaśmiała się psychopatycznie - Wystarczy wiele zabójstw... i będziemy mieli więcej potęgi

To wyglądało, jakby stała ich tam nie dwójka, lecz czwórka. Dwie dobre duszyczki prowadziły ze sobą zlęknioną rozmowę, a dwie złe planowały zniszczyć ten świat. Doprawdy ciekawie się zapowiadało!
-Możesz mi mówić Chica.. A-Albo jak chcesz.. Czuję że z pewnej strony jesteśmy związane. Determinacja? Nie, nie.. Nie znam tego... Mam coś... innego.
Przyłożyła ręce do własnych piersi spoglądając na dół. Zacisnęła mocno piąstki. Tam gdzieś w środku była dusza, czuła to.
-Sans nazwał to HATE. Oh, znasz go, prawda? Z jakiegoś powodu widziałam twoją walkę z nim. -Chociaż nie była do końca pewna czy to naprawę była ta Chara, Chara w ciele Frisk czy może Chara z innej lini czasowej -...Tak czy inaczej mam w sobie HATE, takie czarne coś, przeciwne do determinacji.. Oh i z jakiegoś powodu zyskałam magię.. W przeciwieństwie do siostry, do innych ludzi.
Cóż, sprawiedliwość tak wyglądała - Frisk otrzymała od losu determinacje, jej siostra zaś została obdarowana magią, która zwykle istniała tylko u potworów, u ludzi zaś została praktycznie bardzo dawno zapomniana.
Otworzyła szerzej oczy. Toriel? Asriel? Zaraz, racja, Frisk jej o nich mówiła! To oni przygarnęli jej siostrę.
-Z-Znam ich! T-Toriel przygarnęła Frisk jako córkę.. M-Mnie też, podobno... J-Jesteś z ich rodziny? -Czy to by oznaczało jedno? Złapała zaraz ręce Chary -Ja jestem siostrą Frisk.. Frisk jest córką Toriel... Ty też jesteś córką Toriel.. J-Jesteśmy siostrami!?
Matko najświętsza z Ruin. Ścisnęła mocno ręce Chary.
-Jesteś moją siostrą i koniec. Pomożemy sobie razem, będziemy razem działać. Chronić Frisk, tak? I siebie nawzajem wspierać, tak? I odnajdziemy Asriela, wszystkich...! Poradzimy sobie, proszę, d-do póki mogę... Współpracujmy razem i jako dobre, i jako złe. Frisk nie może odkryć... t-tych drugich stron, tak? Damy radę tylko we dwie.
Wypowiedziała wszystko na jednym tchu, trochę mieszając się w słowach. Najważniejsze dla niej było jednak teraz się wspierać, zdążyć przekazać Charze co potrzebowała zanim druga strona ją nie przejęła. Czerwone oczy znów zabłyszczały, a ona puściła ręce nowej "siostry".
-Oh, czy nie lepsza będzie współpraca z kimś równym Tobie? A nie opętanie zwykłej, słabej dziewczynki? I czym jest LOVE jednej osoby do połączonej siły dwóch LOVE? Ile razem możemy zyskać? 16? 30? 50? Pomyśl tylko... Zanim zniszczymy ten świat możemy pięknie się zabawić, stworzyć istny armagedon, sprawić, że wszystko będzie płonąć niczym w piekle.. A my dwie.. -Tknęła ją palcem w czubek nosa -Będziemy stały po środku tego wszystkiego..! Te głupie strony mają jednak rację... Powinniśmy współpracować, być ze sobą w obu formach, razem walczyć i się szkolić.
Obróciła się radośnie, niczym prawdziwa psychopatka.
-Hihi, ty znasz słabości tego świata.. Ja znam słabości Frisk. Ty masz swoją siłę.. A ja mam magię.. Nie sądzisz, że jesteśmy wręcz dopasowane do siebie? -Wróciła, odwracająć się znów przodem o Chary -No, siostrzyczko... Gotowa na współpracę i dobrą zabawę?

- siostro... oczywiście - powiedziała dobra natura chary - tak, poradzimy sobie. Asriel, on... on jest inny. To mój największy przyjaciel. Niech choć on wie. Kiedyś zaplanowaliśmy coś, to i tym raz się uda. Ale najpierw... chce zobaczyć moja mamę

Nagle zła strona przejęła kontrolę. Czuła, ze sojusz dobrych natur nie jest dobry. Postanowiła więc szybko odpowiedzieć mrocznej stronie chici.
- heh, masz rację. LOVE jest większe dla większej ilości zabójców... Ale jest coś czego zrobić nie możesz. Nie możesz mnie zdradzić. Nie uciekaj przed usuwaniem, jak frisk.
Co pójdzie na pierwszy ogień?

Oba charaktery chary pragnęły sojuszu z siostrą.

Uśmiechnęła się szeroko. Miała nową siostrę, siostrzyczkę! Ta dobra strona się cieszyła, wreszcie ktoś poza Frisk, komu mogła zaufać, dla kogo była ważna i kto by ją wspierał! Zła strona? Też się cieszyła - częściowo uważała Frisk za zdrajczynię, a teraz? Nie będzie sama, ma "siostrę" która nie ucieknie zostawiając ją. Nie będzie też kryła przed nią tajemnic, rzekomo w celu "ochrony".
-Frisk jest moim największym przyjacielem... I ona nie wie. To dla ich dobra siostrzyczko... Będą chcieli nas powstrzymać, a nie wiem co nasze złe strony mogą uczynić. -Znów złapała jej ręce -Proszę, jeśli pragniesz coś planować.. Ja ci pomogę. I tak mnie nikt nie szuka ani nie pragnie, nie trzeba angażować ani mojej siostry, ani twojego brata.
Na wspomnienie o mamie skrzywiła się. Tak bardzo pragnęłaby być kochana, przez kogokolwiek. Niby Frisk ją zapewniała, że ich nowa przybrana matka jest kochana, niby też i Asriel mówił jej, że na pewno znajdzie miejsce pod ich dachem.. ale wciąż czuła się odsunięta od tego ciepła rodzinnego.
-Chara... Może i wyglądam jak ona ale nie jestem Frisk. Ty nie zdradzisz mnie... Ja będę tobie wierna.
W jej głowie... złej części jej głowy zabłysł chory pomysł. Idea na którą wpaść mogła tylko rządna krwi psychopatka.. och, czy teraz takimi nie były?
-Daj swój nóż i rękę.. W moich i Frisk żyłach płynie ta sama krew... W naszych też powinna... sojuszniczko. Jeśli się nie boisz i zgadzasz na ten układ.

dobra strona Chary czuła, że naprawdę traci kontrolę nad umysłem właścicielki. Wiedziała, że zła strona zyskuje coraz więcej mocy. postanowiła ostatecznie porozumieć się z Chicą, zanim coś złego się stanie...
- Siostro, nim ja stracę kontrolę, pragnę coś powiedzieć. Coś ważnego. Asriel... Toriel... Asgore... moja rodzina. Nim wyruszymy na wyprawę w celu zniszczenia tych złych stron.. Daj mi ich zobaczyć choć ten jeden , ostatni raz.

Nagle Dobra strona chary przestała kontrolować ciało. Zła strona przejęła pełną inicjatywę. Wyciągnęła nóż i wystawiła rękę przed siebie.
- No, dalej, Chica. Wystaw rękę. I powtórz za mną : Niech więzy krwi zapieczętują umowę po wsze czasy, niech ten kto złamie umowę, przeklęty na zawsze będzie.

-H-Hej, nie stracisz całkowicie kontroli! -Zacisnęła piąstki mrużąc oczy. Nie mogła do tego dopuścić, nie teraz, gdy zyskała nową... przyjaciółkę? -Zobaczysz ich, obiecuję Ci. Znajdziemy jakiś sposób, będziemy na przemian dobre i złe..
Przez chwilę się zawahała.. właściwie ona w "normalniej" formie była dobra, zło było jej dodatkiem.. Może u Chary to wyglądało na odwrót? W rzeczywistości była zła, a dobro tylko się wybijało? Pokręciła głową, nie powinna była o tym myśleć.
-Nie ważne co się stanie, ja będę twoją siostrą i ci pomogę.
Spuściła głowę i wsłuchała się w jej słowa. Więc to już? Tak, powinna to uczynić, dla dobra ich obu. Podniosła wzrok i z uśmieszkiem wyciągnęła pewnie rękę w stronę Chary.
-Niech więzy krwi zapieczętują umowę po wsze czasy, niech ten kto złamie umowę, przeklęty na zawsze będzie.
To się zle skończy. Dla nich i królestwa. Ale będzie ciekawie, czyż nie? Wpatrywała się w rękę czekając aż "siostra" zrani je obie.

Zła chara wciąż miała kontrole. Czuła, ze jej Nowa partnerka naprawdę chce tej umowy. Chara wzięła nóż i przeciela swoją żyłe. Nastepnie zrobila to samo z reka chici. Przylozyla swa reke do ręki chici, laczac krew swoja i siostry.
- i teraz jesteśmy zlaczeni - powiedziała mroczna chara.

Doczekała chwilę, az Chucka się otrzasnie...
- to co wpierw żabijemy ?

Pragnęła sojuszu - i jako dobra, i jako zła osoba. W gruncie rzeczy uznawała tą swoistą przysięgę też jako wyznanie sobie wierności.. i uznanie się jako przyszywane siostry. Nie, to już nawet wykraczało poza kategorię przybranego rodzeństwa. Z zafascynowaniem przyglądała się jak Chara rozcina skórę i daje czerwonej substancji wypłynąć. Bez zawahania podała jej i swoją dłoń, aby uczyniła tak samo. Poczuła ból, nie skrzywiła się jednak. Była silna, otwierała przed sobą nową drogę - nie mogła w takiej chwili okazać słabości. Krew wypłynęła z jej żył mocząc rękę. Pozostało już tylko jedno - splotła dłoń swoją z tą Chary mieszając ich krew. Oto się stało, były już siostrami, kimś bliższym sobie.
-Już wcześniej byłyśmy złączone.. Teraz tylko dopełniliśmy planu.
Wciąż ściskała rękę siostry czując jak spływa po ich ciałach krew obu dziewczynek, mieszając się ze sobą w tą psychopatyczną fuzję. Usłyszała jej słowa o zabijaniu jednak od razu nie odpowiedziała, podciągnęła ją bliżej siebie, mocniej ściskając za krwawiącą rękę.
-Dopadniemy po kolei wszystkich, co ty na to siostrzyczko? Najpierw pomniejsze potwory... potem te silniejsze... Tego głupiego idiotę ze Snowdin.. Strażników.. Im więcej LOVE zyskamy tym lepszych przeciwników dostaniemy, co? A potem pozbędziemy się szkieletów, po kolei.... Hihi.. Ale to przyszłość, tak? Teraz zajmijmy się jakimś dzieciakami. Zechcesz mnie nauczyć i prowadzić siostrzyczko? Masz w tym więcej doświadczenia.

Zła chara czuła, że ma nową partnerkę. Nie, nawet lepiej - ucznia. Kogoś, kogo będzie mogła nauczyć jak zostać prawdziwą psychopatką i jak zabijać. Na taką okazję czekała od dawna.

- Oczywiście. A więc pragniesz uczyć się od tej, która zabiła prawie wszystkich w jednej z linii czasu ? Dobrze. Powiedz, że umiesz się posługiwać bronią. Jeśli tak, to przejdziemy do kolejnego punktu... Braku sumienia hi hi hi

Podobało się to jej psychopatycznej naturze. Nauka od mistrza? Idealnie. Gdy już osiągnie poziom Chary będą mogły we dwie stworzyć chaos. A następnie wszystko zniszczyć.
-Pragnę być taka jak ty. A potem ściągnąć armagedon na ten świat.. I po tej zabawie wspólnie go zniszczyć.
Uśmiechała się psychopatycznie. Zabrała jeszcze krwawiącą rękę i liznęła przecięcie aby aż tak nie ciekło. To wszystko stawało się takie realne, cała zła strona jaka siedziała w obu dziewczynkach.
-Czy umiem posługiwać się bronią?
Oczy dziewczynki jakby zabłysły, a ona sama roześmiała się złowrogo. Szybkim ruchem wyciągnęła łuk i strzałę, którą bez skrępowania posłała tuż obok swojej towarzyszki, prawie ją zadrapując.
-Jak bym zabijała bez broni moja droga? Zresztą.. pfh... Można też i w walce wręcz tym kogoś zranić.
Brak sumienia? Była na to gotowa. W każdym calu swego ciała. To była praktycznie ostatnia rzecz, jaka przeszkadzała jej w zabijaniu.

- no dobrze to teraz chocmy. Poszukamy jakiś potworów, zabierzemy Love. Będziemy silniejsze. A i schowaj broń, proszę. Staraj się także nie pokazywać na oczy. - powiedziała zła chara.
Czuła, ze chica łatwo wykona zabójstwo. Wiedziała, ze nie będzie musiała jej pomagać. Nie, ona nie jest frisk. Ona będzie inna.
- zabij kogoś i udowodnij, ze sumienia ci brak.

Zgodnie z poleceniem swojej nauczycielki schowała łuk i strzały na swoje miejsce. Skinęła jej również głową, jakby pokazując, że jest posłuszna.
-Będę niewinna i delikatna niczym moja siostrzyczka. Mam swoje sztuczki w zanadrzu.
Posłała jej ostatni uśmiech i ruszyła pewnie przed siebie, licząc, że towarzyszka za nią pójdzie. Miały misje do wykonania, a ona chciała się pokazać Charze z jak najlepszej (w tym znaczeniu - najgorszej) strony.
-Wiesz co jest dobre w potworach? Nie trzeba po nich sprzątać. -Rzuciła do rozmówczyni spoglądając na nią czerwonymi oczami -Nic się nie martw, może i jestem nowicjuszką w przeciwieństwie do Ciebie ale uwierz mi... Mamy dużo wspólnego.
Podeszła do jakiś krzaków. Zdaje się, że słyszała głosy bawiących się dzieci. Machnęła ręką do towarzyszki aby do niej podeszła i obserwowała, co czyni.
-Nie patrz na mnie jak na Frisk. Nie będę twoją marionetką ale... partnerem w drodze do zniszczenia tego świata.
Odsłoniła krzaki ukazując im obu dwójkę bawiących się ze sobą potworów. Jedno z nich mogło być w wieku dziewczynek - ledwo odrosło od ziemi. Drugie zaś wyglądało na starszego, czyżby rodzeństwo? Łatwe, bezbronne cele.
-Już ci pokazuję jak wygląda brak sumienia.
Na oczach Chary odetchnęła i na chwilę przywróciła swoją dobrą stronę. Radosna wyszła z ich małej kryjówki w stronę dwóch potworów.
-Cz-cześć moi drodzy. T-Troszkę.. S-Się zgubiłam...
Przyciągała ich uwagę jako mała, bezbronna i zagubiona w tym świecie dziewczynka. Młodszy z potworów zaraz podbiegł do niej, najwyraźniej zaciekawiony ludzkim dzieckiem. Starszy zaś spoglądał nieufnie - chyba już więcej nauczył się o funkcjonowaniu tego świata.
-Nie chcę przeszkadzać... B-Bardzo przepraszam... -Mała manipulantka, potrafiła idealnie grać przestraszoną i niewinną -...Czy mogą mi państwo wskazać jak dojść do miasteczka?
Gdy starszy z potworów rozmyślał nad drogą ona sama spojrzała kątem oka, czy towarzyszka ją obserwuje zza krzaków. Następnie bez skrupułów pochwyciła młodego potwora za szyję i przycisnęła do ziemi.
-Ani kroku.
Wysyczała do starszego z braci i przytrzymując malca kolanem do ziemi sięgnęła po własną broń - wystrzeliła w stronę starszego z chłopaków strzałę, która... z jakiegoś powodu płonęła czerwoną aurą. Gdy tylko trafiła potwora upewniła się, że faktycznie go zabije. Cóż, słaby i podrzędny stwór - za dużo EXP z niego nie będzie ale nie o to jej teraz chodziło. Wolała zyskać przychylność towarzyszki pokazując jej w jaki sposób przychodzi jej zabijanie.
Na widok rozsypującego się w pył brata, młodszy z potworów zaczął piszczeć i wić się pod samą Chicą. I nim się zajęła, wciskając mu w ciało jedną ze strzał. Normalnie, jakby używała ich niczym noża lub włóczni. Tak dobiła drugiego z potworów.
-Cholera. -Burknęła widząc, że pył młodszego posypał się na nią. Znów musiała się otrzepać. -Walka dystansowa jednak jest lepsza...
Wyprostowała się i strzepując pył z ubrania wróciła do "siostry". Wyglądała na opanowaną, jakby wykonała zwykłe polecenie.
JA nie mam problemu z sumieniem. Ale moja druga strona reaguje tak samo jak i twoja... Huh..

Xavier przysiadł w Wodospadach. Wysłuchiwał lekkiego szumu. Czuł lekką, przyjemną bryzę. Postanowił chwilę odpocząć zanim pójdzie w dalszą drogę. Atmosfera tego miejsca regenerowała jego siły, może HP też zregeneruje? Nie wiemy. Wiemy jednak, że Xavier usłyszał jakieś odgłosy. Co to mogło być? Podszedł do jednego z echo kwiatów i wysłuchał tego jeszcze raz. To były chyba odgłosy jakiś dziewczynek... Ciekawe, kto tu jest. Może uda mu się zdobyć przyjaźń? Wtedy zauważył, że jeden z głosów chyba brzmiał trochę znajomo... Może to tylko iluzja? Trudno stwierdzić, kwiaty płatają różne figle. Szybkim, aczkolwiek ostrożnym krokiem podszedł bliżej.

Chara podeszła w stronę Chici. Była zadowolona efektami dziewczyny. Niewielu, których spotkała potrafiło tak zrobić. I żadna z dusz wcześniejszych nie była tak bezsumienna. Ona była inna. Dziewczyna musiała mieć jakąś swoją ludobójczą Naturę.
- świetnie się sprawiłaś. Podoba mi się. Jednak niestety, radzę ci nie używać broni z bliska. Według mnie jesteś przyzwyczajona do strzelania i niech tak pozostanie. Bo inaczej będziesz cała w krwi. I pyle. A wtedy wszyscy cię rozpoznają. HIHI - powiedziała mroczna cząstka Chary

Buzowały w niej emocje. Nie odłożyła broni, jedynie utrzymała ją z boku wracając do nowej siostry. Wolną ręką przetarła usta i nos. Jej oczy wciąż świeciły na czerwono.
-Jestem tego świadoma moja droga. To ju druga raz się dzieje.. I nie martw się, niedługo będę o wiele silniejsza.. Mam już zalążek czegoś, co ci się spodoba.
Będąc już obok Chary sięgnęła po jeden z patyków jakie trzymała w ramach "zapasu" na wypadek skończenia się strzał. Od, zwykły kijaszek, drewniany badyl z lasu, podobny do tego, który zwykle nosiła przy sobie Frisk. Chara tylko machnęła nim lekko i na chwilę wokół patyka zapłonęła czerwona aura.
-Magia. Dopiero się jej uczę więc nie jest przydatna ale obiecuję ci siostrzyczko.. Będę silniejsza i dzięki temu otworzę przed nami niesamowite możliwości działania.
Aura zniknęła tak dość szybko - najwyraźniej Chica dopiero odkrywała w sobie tą moc. Co ciekawsze, gdy tylko patyk przestał magicznie świecić usłyszała z boku... jakiś szum. Odwróciła głowę krzywiąc przy tym minę.
-Ktoś tutaj jest.

(Zmieniłam kolor, teraz jej zła natura bardziej staje się jej częścią więc niech będzie połączenie różu i czerwieni <3 )

O k***e, zauważyli go!
Naprawdę widział scenę morderstwa i bardzo się przeraził. Co on biedny miał zrobić? Ale chwila...
Przyglądnął się mordercom. Jednej dziewczyny nie znał ale tej drugiej... Chwila, czy to nie jest przypadkiem Chara? Ona nigdy taka nie była... Chyba. Xavier nie znał jej zbyt dobrze. Ale my tu myślu myślu *bo gadu gadu by nie pasowało* a oni chcą go ZAMORDOWAĆ. Co teraz? MYŚL XAVIER, MYŚL. UCIEKAĆ CZY KRYĆ SIĘ
ODDYCHAJ GŁĘBOKO ALBO LEPIEJ NIE, BO CIĘ USŁYSZĄ!

Chara rozgladnela się dookoła. Spojrzała w stronę Xaviera. Oczy jej stały się czerwone, i psychopatycznie się uśmiechnęła.
Nagle przypomniała sobie ich rozmowę w przystani. Był jej kolega. Wtedy dobra chara znów odzyskała kontrolę. Szybkim ruchem ręki odrzuciła nóż
- nie zabijesz go chara!! - krzyknęła dobra strona dziewczyny i walnęła się mocno w głowę, tracąc przytomnosc.