Przystań

W końcu po jakimś czasie drogi dotarłem do przystani w Hotland. - Mogę stąd popłynąć do innej części podziemia. - pomyślałem i zacząłem jeść jednego z donutów które kupiłem trochę wcześniej. Smakował... trochę dziwnie, ale poza tym był nawet smaczny. Po chwili zacząłem powoli rozglądać się w poszukiwaniu przewoźnika i jego łodzi.
- Mam nadzieje że jest w tej przystani. Jeżeli nie to będę musiał czekać aż w końcu tu przypłynie albo pójść do Snowdin z buta. W sumie na jedno by wyszło, bo i to i to pewnie zajęłoby sporo czasu. - pomyślałem. Zdecydowałem się wybrać do Snowdin z jednego, ale bardzo prostego powodu - jest daleko od Nowego Domu, więc prawdopodobnie będę tam w miarę bezpieczny.

Upał, jednak to nie był główny kłopot niewielkiego stworka, który się tędy przechadzał. Szukał swojego miejsca, jednocześnie unikając oczu innych. Jego ciuchy były zakurzone i lekko poszarpane. Wędrował po przystani, uważając, by samemu nie zbliżyć się do innych. Od dłuższego też czasu nie słyszał swojego brata, co go trochę uspokajało, lecz wiedział, że może on się pojawić w każdej chwili. Te oczy... Widział nimi tak samo dobrze jak i Awrim. Był głodny... Obejmował jedną łapą swój brzuch, uciskając go by powstrzymać to uczucie.
"Muszę w końcu coś znaleźć do jedzenia..."
Pomyślał sobie i szedł dalej przed siebie. Nie zauważył nawet, kiedy wychodząc zza rogu, przeszedł dość blisko jakiegoś stworzenia. Był zbyt rozkojarzony.

Po jakimś  czasie do przystani przybył jakiś mały potwór. Nie wyglądał na takiego który jest członkiem straży królewskiej, ani też na takiego który pragnąłby mojej śmierci w najgłębszych czeluściach piekielnych (jako że bylem w Hotland to musiało być gdzieś niedaleko.) Ten potwór po prostu wyglądał dość kiepsko. Głównie sprawiał takie wrażenie przez to że jego ubranie było zakurzone oraz poszarpane a sam stwór trzymał się za brzuch jakby był bardzo głodny. Postanowiłem pogadać z nim. - Cześć, nazywam się Alex, a ty? Nie wyglądasz za dobrze. Coś się stało? - spytałem. Po chwili wziąłem kolejny gryz pajęczego donuta czekając na odpowiedź.

Szedł powoli do przodu starając się nie myśleć o niczym. Kiedy nagle usłyszał dość blisko czyiś głos, o mało co się nie przewrócił. Obejrzał się w jego kierunku i widząc ową istotę, szybko zorientował się kim ona jest.
-N-nie... Nie podchodź proszę...
Wystawił jedną łapkę w jego kierunku, jakby próbował go zatrzymać, Sierść na łapkach miał dużo ciemniejszą niż na reszcie ciała.
-Nie powinieneś tutaj być.
Powoli podniósł się ziemi i znów stanął prawie prosto, obejmując swój brzuch. Prawe oko lekko przymykał.

- Spokojnie nic ci nie zrobię.- Powiedziałem.- Dlaczego nie powinienem tu być? Co się stało? - spytałem. Tekst tego małego potwora lekko mnie zdziwił. Błyskawicznie schowałem mojego donuta do kieszeni i wyjąłem moją patelnię. Słaba broń, ale lepsza niż nic. Chciałem użyć jej jako tarczy gdyby ktoś albo coś próbowało mnie zaatakować. Prawdopodobnie moja patelnia rozwaliłaby się po pierwszym ataku, ale przynajmniej ona go przyjmie a nie ja. To bardzo duży pozytyw.

Otrzepał lekko swoje spodnie, które po upadku pokryły się pyłem z ziemi. Nadal z ciut przestraszoną miną spoglądał na niego.
-Ty... Jesteś człowiekiem. Jesteś niebezpieczny. Inni będą na Ciebie polować.
Cofnął się o krok, ale zatrzymał się widząc jego broń. Nie chciał prowokować tego człowieka. Nie chciał też sprawiać, by Awrim się ukazał. Westchnął i znów spojrzał na niego.
-N-nie chcę mieć kłopotów.
Powiedział spokojnie, nadal trzymając jedną łapkę przed sobą.

- Co? Ja? Niebezpieczny? Chyba mnie z kimś pomyliłeś... Nigdy nie byłem "Niebezpieczny" i nie zamierzam. Poza tym wiem że będą na mnie polować... - powiedziałem i cicho westchnąłem.
- Spokojnie, ja też nie chcę kłopotów. Nie zaatakuję ciebie, póki ty nie zaatakujesz mnie, ale wtedy i tak nie będę próbował zrobić ci krzywdy ani tym bardziej zabić... Przeszkadza ci moja broń? Schować ją? - spytałem. Nie czekając na odpowiedź schowałem moją patelnię. - Jestem Alex, a ty? - tym razem się przedstawiłem. Nie wiem jakim cudem mogłem zapomnieć o tym wcześniej, przy tamtej sprzedawczyni...

Odetchnął z ulgą, gdy ten schował swoją broń. Jego postawa nieco się rozluźniła i uśmiechnął się delikatnie do chłopaka.
-Już mówiłeś. Awril.
Przedstawił się krótko i przyglądał mu się dalej. Powoli ruszył w jego kierunku, ale tylko po to, by przysiąść na kamieniu, który stał niecały metr przed nim.
-Przepraszam jestem dość... przezorny. Ummm... masz może coś do jedzenia?
Skoro już kogoś spotkał, to może też sam na tym skorzysta. Po prostu musi się pilnować.

-Awril? Bardzo ładne imię, chociaż wcześniej go nie słyszałem.- stwierdziłem. - Nic się nie stało, nie musisz przepraszać. A jeżeli chodzi o jedzenie to mam tylko dwa pajęcze donuty którego kupiłem parę chwil temu. Proszę. - powiedziałem podając Awrilowi jeden z donutów. - Może smakować trochę dziwnie, ale jest smaczny. - dodałem po chwili i wyciągnąłem z kieszeni drugi donut, ten który jadłem wcześniej i zacząłem dokańczać go.

-D-dziękuję.
Niepewnie odpowiedział i podszedł bliżej. Ostrożnie wyciągnął swoją łapkę ponownie w kierunku chłopaka i wziął od niego delikatnie pączka, którego szybko podsadził pod swój pyszczek. Ugryzł go i jego policzki aż nabrały rumieńców.
-Jakie pyszneee...
Wrócił w okolice kamienia, na którym wcześniej siedział i zaczął wcinać pączka.

- Smacznego. Jak już wcześniej mówiłem niedaleko jest sklep w którym można kupić parę tych pączków jak chcesz to mogę nawet pokazać ci drogę. - powiedziałem przyjaźnie uśmiechając się do Awrila. - Tak z czystej ciekawości: też przyszedłeś tu by gdzieś popłynąć? - spytałem i powoli usiadłem na ziemi.

Awril powoli zajadał się pączki, sprawiając, że coraz bardziej go ubywało. Gdy już całkowicie znikł, stworek oblizał swoje palce, znów wlepił swoje spojrzenie w Alexa.
-Nawet jakbym wiedział, to nie wiem czy bym tam poszedł.
Nagle posmutniał.
-Nie chcę nikogo skrzywdzić...
Powiedział dużo ciszej, nie będąc nawet pewnym, czy chłopak go usłyszy. Wlepił swoje spojrzenie w ziemie, otwierając lekko drugie oko.

Jakimś cudem usłyszałem jak Awril powiedział o tym że nie chce nikogo skrzywdzić. Zdziwiłem się. - Zaraz, co ty przed chwilą powiedziałeś? "Nie chcę nikogo krzywdzić"... Emm... nie obraź się Awril, ale... emm... nie wyglądasz na takiego który mógłby kogokolwiek skrzywdzić... serio... - powiedziałem mając nadzieje że potwór nie obrazi się albo na wścieknie się na mnie za te słowa. Dla pewności przesunąłem się trochę do tyłu w razie gdyby chciał mnie zaatakować.

Zdezorientowany spojrzał na chłopaka. Musiał mieć całkiem dobry słuch, skoro tak dokładnie to usłyszał. Prawe oko znów miał przymknięte. Pokręcił lekko głową, powodując, że jego uszy lekko się uniosły,a potem znów oklapły.
-N-nie ważne, zapomnij.
Westchnął i spojrzał znów w ziemię.
-Wiesz może, gdzie mogę zjeść coś więcej niż sam pączek? Od wielu tygodni nic nie jadłem.
Znów mu zaburczało w brzuchu, przez co Awril instynktownie okrył go łapą.

- No dobra. - powiedziałem. - On chyba nie chce o tym gadać, więc lepiej zostawię ten temat... - pomyślałem. - Zaczekaj niech pomyślę... niedaleko stąd jest taki budynek. Jest tam hotel, restauracja i
coś jeszcze... chyba... o ile dobrze pamiętam... W każdym razie: kręci się tam dość dużo potworów, więc raczej tam nie wejdę... Możemy też popłynąć do Snowdin to potrwa w miarę szybko. Jest tam taki bar. Tam też jest coś do jedzenia. To co wybierasz? - spytałem.

Przeszły go dreszcze na samą myśl o bardziej gęstych obszarach typu hotel.
"Jeśli bym tam utracił kontrolę to... Nie, nie chce o tym nawet myśleć..."
Spojrzał znów na Alexa, przymykając prawe oko.
-A w Snowdin jest tam dużo potworów?
Spytał spoglądając z nadzieją, że usłyszy satysfakcjonującą odpowiedź. Powoli wstał z kamienia, bo nie ma co tak ciągle siedzieć.

- W Snowdin? Raczej nie. Tylko kilka mieszkańców plus jeszcze paru podróżnych którzy czasem tam przychodzą. Nie pamiętam żeby w barze w Snowdin były jakieś ogromne tłumy, ale zawsze jest tam kilka osób. - powiedziałem wstając z ziemi. - Zaraz, dlaczego cały czas przymykasz jedno oko? - spytałem. Dopiero teraz zauważyłem ten fakt i zdziwiłem się nim, bo według mnie to było trochę dziwne. - Może on jest na coś chory? I jak nie przymyka tego oko to ono go boli czy coś?- pomyślałem czekając na odpowiedź Awrila.

-No dobrze, mogę popłynąć z Tobą do Snowdin.
Odparł i powoli ruszył w jego kierunku. Uważnie go obserwując, bo wciąż nie miał całkowitej pewności. Słyszał, do czego byli zdolni, niektórzy ludzie. Zatrzymał się, gdy nagle chłopak spytał go o jego oko. Uniósł jedną łapkę i położył ją na prawym oku, zerkając na Alexa.
-N-nie przejmuj się tym, po prostu... Nie ważne.
Zabrał łapkę i odwrócił spojrzenie od niego.

- No dobra... Jak chcesz. Chodźmy już. - powiedziałem wchodząc na łódź przewoźnika. - Dzień dobry. Ja i mój kolega chcielibyśmy popłynąć do Snowdin. - powiedziałem i pokazałem Awrilowi gestem by wszedł na łódź. - To potrwa dość szybko. Zanim się obejrzysz będziemy siedzieć w barze, ale... zapomniałem ci o czymś wspomnieć... to taki mały, malutki, bardzo drobny szczególik. - dodałem po chwili. - W Snowdin jest trochę... zimno... nawet nie trochę tylko bardzo... emmm... mam nadzieje że ci to nie przeszkadza... przepraszam że o tym wcześniej ci nie powiedziałem... - po tych słowach delikatnie uśmiechnąłem się do Awrila mając nadzieje że wybaczy mi mój błąd.

Słysząc jak Alex zaczyna się tłumaczyć, zachichotał pogodnie, uśmiechając się delikatnie. Powoli wszedł na łódź i usiadł na wolnym miejscu, spoglądając na chłopaka.
-Nieee, spokojnie, lubię gorąc ale zimna się nie boję.
Lekko odsunął rękaw i pod włos przejechał łapką po sierści na drugiej ręce. Widać było, że jest to bardziej puchowa i miła w dotyku szata, niż jakaś szorstka sierść jak u psa czy coś.
-Bycie potworem ma swoje zalety, jakby nie patrzeć.
Ponownie zachichotał, a po chwili westchnął i zaczął się rozglądać.

- Ależ oczywiście, że ma zalety! - odezwał się głos niemalże znikąd, a teren dookoła jakby przyciemniał. Awril może wyczuć dziwne wahania energii, o wiele silniej niż towarzyszący mu człowiek. Tuż za nimi, niewiele cm nad ziemią pojawił się pionowy kłęb czarnego dymu, z którego wyszedł dostojny potwór w masce i skinął łbem do obydwu. Nie dało się tego zobaczyć, nie licząc krótkiego blasku, ale wyszczerzył kły zadowolony.
- Gdzie się wybieracie moi drodzy? - zapytał spokojnym, wręcz jakby opiekuńczym głosem, podchodząc powoli bliżej nich. To nie jego wina, że atmosfera się automatycznie... zrobiła cięższa. Dym zniknął, został sam potwór.

Pojawienie się nowego potwora nieco mnie zdziwiło. Głównie dlatego że pojawił się znikąd co według mnie nie jest zbyt dobrym znakiem. Przyjrzałem mu się. Nigdy go nie widziałem. Gdybym widział go wcześniej na pewno bym go zapamiętał. Byłem tego absolutnie pewien. Z drugiej strony czułem jednak że ten potwór nie ma w stosunku do mnie złych zamiarów. - Aktualnie wybieramy się do baru w Snowdin... A pan kim jest? Proszę się nie obrazić, ale nie za często widuje się takie potwory jak pan... - powiedziałem

Szybko się odwrócił w kierunku stwora, który nagle się znikąd pojawił. Miał złe przeczucia w postaci ciarek, które przeszły mu po plecach. Wpatrywał się w niego z nieco zszokowanym wyrazem pyszczka.
"Czy to... on? Nie... To przecież tylko legendy..."
Przeszło mu w myślach, gdy przypomniał sobie teksty wielu książek, które kiedyś przeczytał. Wciąż jednak nie miał pewności. Ta dziwna aura, oraz uczucie, które zaczęło mu towarzyszyć od kiedy pojawił się ten stwór. Poprawił się nieco w miejscu, gdzie siedział, gdyż nagłe pojawienie się trzeciej istoty, tak go zaskoczyło, że prawie spadł z miejsca. Przez zapomnienie wpatrywał się w niego obydwojgiem oczu. Błękitne i zielone, wpatrywały się w niego z zaciekawieniem ale i też przerażeniem. Nagle Awril syknął i złapał się znów za oko.
-N..nie teraz...
Skulił się lekko i widać było, że to co odczuwa nie było zbyt przyjemne.

Maska dobrze ukrywała jego twarz oraz mimikę, toteż fakt, że spoważniał i skupił wzrok na potworze nie było widoczne zbyt bardzo, może wcale? Zauważył lekkie zaburzenie, a raczej bardzo ciekawy fakt, że od tego małego, kozopodobnego potwora bije wyraźnie więcej, niż jedno życie. Dwie dusze w jednym ciele? Do tego ta druga również była potworza. Mógłby się temu lepiej przyjrzeć, gdyby zdjął maskę, jednak nie mógł tego teraz zrobić. Stanął tuż przed Awrilem i nie pytając go o nic położył mu prawą łapę na głowie.
W tym momencie Awrila mogło coś zakłuć w klatce piersiowej, czuć ból jego brata, który był przez Beliala wykluczany. A co to znaczy? Jedynie to, że usypiał jego "morderczego braciszka" na dłuższy czas i potwór nie będzie miał z nim problemu. Wyglądało to, jakby czarna mgła otoczyła łepek Awrila, co trwało tylko krótką chwilę. Potem już mógł się czuć jakby... w tym ciele pozostał tylko on sam, to pewnego rodzaju ulga.
- Pomogłem ci trochę, bo zauważyłem, że masz mały problem. Nie martw się, kimkolwiek jest, pozostał na swoim miejscu - zapewnił i skinął łbem, poruszając ogonem nadal na boki.
- Wracając do twojego pytania człowieku... jestem Belial, aktualnie w pracy. W każdym razie macie kawał drogi do Snowdin.