Domek Czasoprzestrzenny [Undertale AU]

na razie w tej formie nie zmieniam imienia "Xavier", ale jeśli znajdziecie coś ładniejszego i podobnego to grzecznie poproście mnie na czacie/pw/gg
Xavier rozglądnęła się dookoła. Nic ciekawego. Wyglądał niczym zwyczajny, luksusowy dom. Weszła do kuchni i wzięła kromkę chleba, posmarowała ją masłem i nutellą czy kozy mogą jeść nutellę? ŻARTUJĘ, KOZY JEDZĄ WSZYSTKO XD. Gdy zakończyła przyrządzanie kanapki usiadła na (innej) kanapie w salonie. Odgryzła kawałek kanapki i wytarła pyszczek chusteczką, tak, nawet mimo iż jeszcze nie skończyła. Może teraz będzie okazja by do niej zagadać? ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Początkowo bawił się puszką, przerzucając ją z ręki do ręki. Dopiero po dłuższej chwili postanowił ją otworzyć - wydała z siebie jakże charakterystyczne syknięcie. Przyłożył metal do ust. Napój był zimny, ale w tym momencie smakował jak ambrozja. Chyba nigdy nie pił niczego lepszego!
Zastrzygł uszami, gdy usłyszał dźwięk otwieranych drzwi. A potem coś... Jakby kopytka?
- Huh? - zwrócił swoje oczy w stronę przybysza i... Zakrztusił się. Zaczął niekontrolowanie kasłać, rozpaczliwie próbując złapać oddech. Skąd... Skąd taka śliczna dziewczyna w takim miejscu? Czyżby tu mieszkała? Więc, wtargnął do jej domu zupełnie nie proszony! Ale... W sumie to nie krzyczała, nie wyglądała na przerażoną, ani zdziwioną jego obecnością.
- No cz... Ekhem, ykh, ykh. Cześć - rzucił, gdy w końcu złapał oddech. Oczywiście, w międzyczasie zdążył podnieść się do siadu. Teraz położył rękę na podłokietniku od kanapy. I jak gdyby nigdy nic, uśmiechnął się szeroko. Nie, żeby kilka sekund temu się dusił, skądże.

Ale ten avek... XD
Xavier, jedząc kanapkę, nagle zauważyła, że jeleń zaczął się krztusić. Na szczęście nic bardzo złego mu się nie stało. Przywitał się, jąkając się trochę. Czyżby mu się spodobała? Nieważne. Pytanie tylko: jak on tu się wziął? Też wszedł do dziwnego domku? Zauważyła, że jeleń był trochę zakłopotany. Dokończyła jeść kanapkę.
- Nie, nie jestem właścicielką tego budynku. - Ha, wyczuła. - Jak się tu znalazłeś? Ja weszłam do dziwnego domu...
No, ale zapomniała o czymś.
- I tak w ogóle, powinnam chyba się przedstawić. Jestem Xavier. - Wreszcie, przedstawiła się. Teraz będzie można do niej normalnie zagadać!

- Uhm - kiwnął głową. Zmarszczył brwi, przyglądając się kózce bardzo dokładnie. Opanowała jakieś specyficzne umiejętności? Władała niezwykle potężną magią? Czy to jakiś swoisty rodzaj telekinezy? Wzdrygnął się. To nieco... Przerażające. Chłopak pomyślał, jak bardzo rodzaj takiej magii byłby upierdliwy w relacjach. Niczego nie dałoby się zataić. Ale... Nikt nie powiedział, że musi wchodzić z nią w jakąś głębszą relację, tak?
Usłyszawszy jej pytanie, wzruszył ramionami.
- Też - odparł obojętnie. Dlaczego się pytała o takie rzeczy? Czyżby... Nie mogła sama tego sprawdzić, wyczytać z jego myśli? Dziwne. Tak czy siak, temat domu nie wydawał mu się zbyt interesujący. Znaczy, pewnie byłby, gdyby nie fakt, że w pobliżu siedzi taka śliczna dziewczyna!
Wyszczerzył się do niej, pokazując cały rządek swoich białych ząbków.
- A ja Vincent. Miło mi - odparł, po czym podniósł się z kanapy, by podać rękę dziewczynie.

Ktoś na nią wpadł! Nie przejęła się jednak.. Co się będzie przejmować!? Temmie się nie przejmują! Temmie mają temmisiowe roboty do robienia! Temmie idą dalej i temują! Prawie się wywaliła przy małym psiaku.. na szczęście jednak w międzyczasie znów kichnęła uczulona na samą siebie i dzięki temu dała radę jakoś zachować równowagę! Odwróciła się wesoło w stronę nowo przybyłego. Jej uszy.. obie pary uszu i ogonek poruszały się przy tym dość energicznie.
-h-hOI! N-Niech piesek uważa!
Zaraz, zaraz.. OMÓJBOŻETOJESTPIESEK. PRAWDZIWY PIESEK. OJEJTEMUSIU. PRAWDZIWY MAŁY PIESEK!
-Kyah. Piesek sUodki! -Chwyciła go nagle dwoma łapkami... jednocześnie wciąż machała przy tym ogonem. Nie będzie niczym dziwnym jak zaraz zamieni się w helikopter i odleci na nim!

nic nie idzie po mojej myśli :v Co prawda nie miała telekinezy, zaskoczenia na jego twarzy nie dało się jednak ukryć. A już w jednej takiej sytuacji się znalazła. Nie była w tym dobra, jakimś cudem to zrobiła... Ekhem ekhem, znowu przynudzam.
Jeleń, trochę niespodziewanie, uśmiechnął się do niej i podał jej rękę.
- Mi też - odpowiedziała Vincentowi. Jeleń widocznie trochę ją polubił. I z jakichś powodów... On też wpadł jej w oko. No, tak trochę. Troszeczkę.

Spojrzałem na osobę którą uderzyłem drzwiami. Wyglądała nieco dziwnie... trochę jak człowiek. - Kim jeśteś? Dlaciegio tiak dziwnie wiglądąś i mówiś? Jeśteś ćłowiekiem? - od razu zasypałem ją gradem pytań. Gdy chwyciła mnie tylko pogorszyła sprawę. Zacząłem rozglądać po okolicy. - Co robisz? Gdzie jesteś? Pet? Pat? Pot? - zacząłem też szybciej mówić.

Pet. Pat. Pot. Tak, dokładnie to. Temmie!Chica jakby nie robiła sobie nic ze słów Doggo, po prostu go złała i zaczęła głaskać, miziać i ściskać.
-Chica jest Chica! Chica jest... nIe czUowiek! cHiCa jest Tem!
MatkoboskowRuinachjakąjestToriel. A cóż to za okropne pisanie tego, co ona próbuje przekazać! Może niech lepiej skupi się na ściskaniu Doggo i swoistym "petowaniu" go samego.
-Pieseł dzIECKO. pieseł faJNy!

- Naplawdię? Pet? Wiglądaś jak ćłowiek. Pot? Nie jesteś nim na piewnio? Pat? - wciąż rozglądałem się na wszystkie strony. - Źośtawiś mnie? Pat? Pet? Pit? -niemogłem się jakoś uspokoić. Próbowałem jakoś się wyrwać z jej uścisku ale to nic nie dawało. - Dlaciegio to lobiś? Tio się nie kiońcii! - krzyknąłem. Po chwili zacząłem merdać ogonkiem. Polubiłem te pieszczoty z zaskoczenia.

Wyglądała jak człowiek? Od kiedy ludzie mają uszy Temmie, ogon Temmie i mówią jak Temmie!? Fakt, Doggo powinien zainwestować w okulary.
-cHiCa czUowiek. i tEM! -Nie rezygnowała z pieszczenia psiaka, teraz jedną ręką miział go po łepetynce, a drugą drapała tam, gdzie Doggo m brzuszek. Psy chyba lubi drapanka po brzuszku, czyż nie? Właściwie hej! Sama była w połowie psem! Pso-...czymś. Psowatym na pewno!
-tEMchICa luBI pET pOt pAT! PieseU tESH luBI! jak iMIę pIeseUa?

Przyglądałem się dziewczynce. Wciąż uparcie twierdziła że nie jest człowiekiem. Nagle zaczęła mnie głaskać i drapać po brzuchu. To było takie miłe uczucie że zacząłem jeszcze szybciej machać ogonem. - Pot? Pat? Pit? - mówiłem też znacznie szybciej. Już nie chciałem wiedzieć czy to był człowiek, temmie czy cokolwiek innego. Chciałem tylko by jeszcze trochę mnie pogłaskała.

Chłopak nie był w stanie stwierdzić, czy wywarł jakieś wrażenie na Xavier, czy też nie. Pomijając fakt, ze poznali się kilka sekund temu, to odnosił wrażenie, że pozostaje obojętna na jego wdzięki. Hm, a może by tak dodać odrobiny pikanterii do ich znajomości? W sumie, nie widział żadnych przeszkód. W myślach szybko wyrysował sobie prowizoryczny plan, by już za chwilę zabrać się do działania. Jeśli nie będzie zwlekał to może kózka nie zdąży go przejrzeć?
Gdy dziewczyna podała mu dłoń, uścisnął ją mocno. Jednak... Nie puścił. Niespodziewanie i mocno pociągnął ją do siebie, by pod wpływem rozpędu wpadła na niego. Gdy to się stało, objął ją w talii. Na jego wargach wymalował się uśmiech, który sam Vincent uważał za czarujący (nie, żeby którykolwiek z jego uśmiechów nie był zniewalający! Wszystkie były równie cudowne, oczywiście!). Spojrzał na nią spod delikatnie przymrużonych powiek.
- Powiedz mi, co taka dziewczyna robi w takim miejscu sama, hmm? Mówiłaś, że tu nie mieszkasz.

tylko nie dawaj za dużo tej pikanterii xD
Gdy na przywitanie podała rękę chłopakowi, nie spodziewała się czegoś takiego. Sprytny jest. Najpierw była trochę przestraszona, nie dało się po niej tego nie zauważyć. Szybko jednak się uspokoiła o na jej twarzy zagościł lekki rumieniec.
-W-weszłam do pewnego dziwnego domku... T-tak tu się znalazłam... - wyjąkała. Tylko trochę bardziej się zarumieniła. - D-doszłam tu z dróżki w Wodospadach...
Jak ona się teraz właściwie czuła? No, powiedzmy, odebrało jej mowę. To się działo tak szybko. Ale nie była rozzłoszczona. Nie była przestraszona.  No, może trochę.

Pet, Pat, Pot... i tak w kolko! Dziewczynka wyraznie cieszyla sie na samo zajmowanie sie Doggo - jej ludzka natura po prostu kochala psiaka! Co zas do drugiej strony - byla tez Temmie. Temmie ciesza sie z WSZYSTKIEGO.
-jeStEs sUOdzIaCHnYYY! - Wypiszczala tak glosno, ze nawet pewnie i sam Belial, AD czy inny bog ja uslyszal! -jAk pIeSeUoWI nA iMiE? cHicA mOze nAzwaC pIesEuaa..?! cHiCa mA jUsH jeDnNego pIeSSeUa. sUodZiaK jEsT tEM!
No prosze, Slodziaka kojarzyla, a Doggo juz nie! Co ten domek robi z glowa...?!
Nadal miziala Doggo.. jak ta smutna przypadlosc jaka jest alergia nie powrocila i dziewczyna nie zaczela przerazliwie kichac... miedzy innymi na sameho Doggo!

- Jak miam na imię? Jeśtem Doggo... - powiedziałem wciąż merdając ogonem i dając się głaskać. Cieszyłem się z tego że dziewczynka ruszała się i dzięki temu mogłem ją zobaczyć. Gdy zaczęła kichać spojrzałem na nią. - Na zdlowię... Chcięś chuśtećkię? - zapytałem. Przypomniałem sobie że byłem tu wcześniej, więc nie czekając na odpowiedź szybko pobiegłem do pokoju użytkowego, aby poszukać jakiś chusteczek dla Człeko-temma.

Doggo-Piesel! Slodziako-Doggo-Piesel! No i Chica miala juz imie! Niestety nie byla w stanie tego jakkolwiek wykorzystac, poniewaz alergia zbyt dokuczliwie dawala o sobie znac!
-czUowIeK kICH kICH. czUOWIEk byc ucZulony na tEM. aLE czUoWiEk tYż bYć tEM, tO kIcH kIch rObIĆ. -Zaczela pocierac reka o nos, podsmarkujac przy tym. Jednoczenie wygladala na szczesliwa, gdyz jej temowy ogon i obie pary uszu bujaly sie na boki jak oszalale -uSteCZki cHce tEM. uSteCZki na kIch kiCh!

Po kilku chwilach znalazłem to czego szukałem - pudełko chusteczek. Podniosłem je i szybko wróciłem do dziewczynki. - Plosię, maś. Weź jednią. Ja jeścię wlócię do tamtiegio piokoju. - powiedziałem i znów wszedłem do pokoju użytkowego. - Ciekawie ci jeśt tiu coś do je... - pomyślałem, ale w środku myśli się potknąłem o coś. Spojrzałem co to było. To był talerz. Z psimi ciastkami. Szybko zacząłem jeść jedno, a potem zaniosłem resztę do pokoju z Człeko-temmem. - Chcieś tlochę? - zapytałem pokazując na ciastka.

Gdy Doggo debatowal nad jedzeniem w pokoju uzytkowym, a userka czytajac to prosila, aby nie przywolal Torielowej kanapki - w tym czasie Chica zdazyla sie wysmarkac w chyba polowe z dostepnych jej chusteczek. Na szczescie zaraz po tym alergia jakby znow na chwile ustapila i gdy wrocil Doggo, Chica siedziala juz niczym Wenus jak piekna syrena badz nifma wsrod moza spienionych fal z wysmarkanych i zgniecionych chusteczek.
-cO piESeU zWaNY dOggO mA? tEMchICa cZujE cIAsTKa!

Pokiwał głową, uśmiechając się. Doskonale rozumiał dziewczynę, jego pobudki były podobne - szedł, zobaczył domek. Nie zastanawiając się nad tym zbytnio, nacisnął na klamkę, a gdy drzwi okazały się otwarte, po prostu wszedł. Jego uwadze nie umknęło zakłopotanie Xavier, czy rumieńce na jej policzkach.
- Ale jesteś prześliczną dziewczyną! Nie bałaś się tutaj wejść? W końcu jesteś sama, a nie wiadomo, co może czyhać w takim domku! - zaczął się z nią droczyć. Jego dłoń cały czas spoczywała na talii kózki. Zachichotał cicho i drugą ręką powędrował do jej twarzy. Pogłaskał kciukiem jej policzek - A te rumieńce to skąd?

- Miam ciaśtkia! Śplióbiuj! - powiedziałem zaczynając jeść jedno ciastko, a drugie dając dziewczynce. - Jadłaś już takie ciaśtka wcieśniej? Lubiś je? Biłaś już tiu? Ciemiu tiu tile chuśteciek? - kolejny grad pytań. Zacząłem zastanawiać się czy dziewczynka będzie w stanie mnie w ogóle zrozumieć. - Ciociaż... skoro sama tiak diwnie miówi tio mnie tieś powinna źloźumieć! - pomyślałem.

Duzo pytan? Dla Chici to nie problem, wszak sama myslala teraz na dwa. mozgi - swoj i ten Temowy. Ludzki umysl skupial sie na kontrolowaniu funkcji zyciowych, bowiem gdyby nad takimi zapanowala potworzopsiocosia czesc, wowczas dziewczynka moglaby nawet przestac oddychac czy cos. Temy sa odporne na chwilowe zatrzymanie waznej funkcji zwanej "mysleniem" - wlasciwie robia to cale zycie! Nie jest dla nich wiec problemem dostosowac sie do, ot chociazby chwilowego zapomnienia jak sie oddycha, zamyka oczy, czy ze powinno sie cos przezuc przed polknieciem. Powaznie - jak te stworzenia jeszcze nie spowodowaly wyginiencia swojego wlasnego gatunku? Toc to dazylo do samozaglady szybciej niz UE bez Anglii, za to z imigrantami na poziomie wiekszym niz cala ludnosc Syrii z ktorej podobno uciekaja!
Hm, ale mialo byc o poscie. Slepota nie byla, a ze czlowieki jej typu w takiej sytuacji mysla oczami, a nie glowa to zaraz siegnela po jedno z tych ciastek, nie liczac sie z tym, ze moze ono byc dla niej trujace!
-tEM jADa pApiERki. tEM fLakEs! pYShnE bARdZo! cIaSTkA pIEsEUa tYsH sMaCZnEE! tEM tUtAj nOOwa! tEm LuBiC tO miEJscE! tEM sMakAC, tEmu tEM uStEczKi wOKol tEM!

Xavier słuchała pytań jelenia. Widocznie chciał on wiedzieć o niej przynajmniej kilka rzeczy. No, i może poderwać. Lekko się zaśmiała.
- Rzeczywiście, mogłam sobie coś zrobić - odpowiedziała na pierwsze pytanie. - Jestem trochę lekkomyślna, tak troszeczkę.
Chłopak zapytał o rumieńce.
-R-Rumieńce? N-Nie zauważyłam... - Brawo. Właśnie tylko zarumieniła się ponownie.

- Papielki? Ciaśtka lepsie! Dlaciego jeś papielki? Jak śmakiują? Maś jakąś lodzinię? Widziałaś tiu innego pieśka któli wiglądia jak ja? - potoku pytań ciąg dalszy. Wziąłem kolejne ciastko. Spojrzałem na drzwi z nadzieją że pojawi się jakiś człowiek lub ktoś inny wejdzie, bo czułem że zaczyna tu być trochę... nudno.

Nudno? Niech nawet mlodej nie zaczyna prowokowac! Oh, czesciowo juz to zrobil podajac jej psie ciastko, ktore jakims cudem od razu pochlonela z zawrotna predkoscia... i zaraz zajela sie Doggo, ak bez pytania przeszukujac go, czy i gdzie ma wiecej tych slodyczy!
-jAdAm tYZ nOrMAlnIe! -Zamachala puszystym ogonkiem gdzies pomiedzy wciskaniem lapek w kieszenie i dziurki Doggo. Nie zboczency, dziurki w ubraniu! -cIAsTkA pYsZNoSCi!! tEM cHCe wiECeJ! piEsEu dAaaaA!
Nie zauwazyla nawet, gdy ostatecznie wrapala sie na Doggo praktycznie przygniatajac go cialkiem, ogonkiem, uszami numer dwa i AD raczy wiedziec czy jeszcze! A co na to Alex, ze jego przyszla zona sie rozwala po psach w podejrzanych domkach?!
Ah wlasnie, Alex!
-tEm mA rOdZiNe! tEm Ma sIOstRA! fRiSK sIOsTrA! i tYZ cHaRA! i aSRiEL! i mAmA tORiii! aLe tO rOdZiNa tEM-cHiKi, hiHI! -Plus taki, ze gdy gadala to az tak sie na niego nie uwalala -cHIcA tYZ mA mENsZA! pSZySzUegO! aLeXa!

- Maś miężia? Jaki on jeśt? Jak wigliąda? Co lobi? Cio lubi lobić? Ile mia lat? - wodospad pytań nie przestał płynąć. Przyglądałem się dziewczynce merdając ogonem. Wciąż czułem że było trochę nudno i byłoby naprawdę miło gdyby ktoś nowy wszedł do domku, więc patrzałem z nadzieją w miejsce-w-którym-myślałem-że-są-drzwi... Szkoda że nie mogłem ich za bardzo zobaczyć.