Event Świąteczny

Alphys spojrzała zaskoczona na Chicę.
- S-siostra...? - Była siostrą Frisk, tak? Więc jaka "zła"? To przecież najbardziej przyjazna postać w całym Podziemiu! Jaszczurka machnęła łapką, krzywiąc się - Co za frazesy g-gadasz! Frisk nie jest zła... - Ale nie miała pojęcia, kim jest druga siostra. Czyżby miały jeszcze kogoś na Powierzchni? A może to zwykłe przejęzyczenie? Ale to raczej nic istotnego, prawda? Gdyby było inaczej to naukowiec by o tym wiedziała...
Gdy dziewczynka zapytała o określenie "ciociu", Alphy ponownie się zarumieniła. I bardzo szybko pokręciła głową.
- N-nie! S-skądże znowu... To m-miłe... - stwierdziła, spoglądając gdzieś w bok. Niebardzo wiedziała co ze sobą zrobić. Nie była przyzwyczajona do takich słów. Wiedziała, że idą święta i wszyscy zawsze mówią takie urocze rzeczy, a i tak się nie przygotowała! Czy do czegoś takiego można było w ogóle się przygotować? Powoli wyciągnęła łapkę i nieśmiało dotknęła głowy Chici. Rzadko wysilała się na takie gesty; najczęściej były niezręczne, często też wydawały się sztuczne, wymuszone... Ale teraz, czuła, że będą jak najbardziej odpowiednie. Jej łuskowate palce przesunęły się po gładziutkich włosach dziewczynki; pogłaskała ją po głowie.
Odsunęła się jednak stosunkowo szybko; nie chciała przeszkadzać dzieciakom w ich harcach. Przeniosła swój wzrok na obcego potwora. Długie białe włosy, porcelanowa cera... Przez dłuższą chwilę wpatrywała się w nią. Wygląda jak z anime!, pomyślała.
Przełknęła ślinę; chciała odpowiedzieć na pytanie, ale nie była w stanie. Z tego wszystkiego aż jej mowę odebrało! No ale jak tu się zachowywać normalnie, gdy ktoś taki stał przed nią? Nieśmiało kiwnęła głową, jakby chcąc odpowiedzieć twierdząco. Odsunęła się też nieznacznie, umożliwiając potworzycy podejście do Endogenego, który w tym czasie bawił się z małym temem.

Chara spojrzała na ciągle nieubrane snowdin. Mama nie umiała się tym zająć. Nagle ujrzała Alphys z jakims nowym potworem. Podeszła do nich. Co czuła ? Zadowolenie, smutek, czy pragnienie, by oni umieli ogarnąć to sprzątanie ? Chyba wszystko naraz.
- Hej, Alphys. Witaj.... Kim tam jestes - powiedziała, gdy tylko zbliżyła się do tej dwójki.
Chara usmiechnęła się najsłodziej, jak tylko umiała. Może nie była Frisk, ale w sobie także miała pokłady ukrytej słodosci, którą czasem wyjmowała na wierch.

-Pf. -Wystawiła język na pewną odległość -Frisk jest głupia. Znów nas zostawiła same.
Zapamiętajcie drogie potwory i ludzie - TYLKO Chica może tak nazywać swoją bliźniaczkę. Reszta niech się nie waży bo popamięta!
-Oczywiście, że mówiłam o Charze! Kaaaażdy wie, że ona jest moją siostrą-numer-jeden!
No to oburzające! JAK mogła o tym nie wiedzieć! Skandal! Piszcie na Piesełka! Królewska naukowiec nie ogarnia królewskiego potomstwa!
-Huh? Ja... ja w sumie lubię rzeczy miłe. I miłych ludzi.
I jak się robi ciepło w serduszku, bo są święta! Spędza się z rodziną, przyjaciółmi, w ozdobionych miejscach.
...nie moment. Ona nie mogła tego wiedzieć!
ONA NIGDY NIE OBCHODZIŁA ŚWIĄT!
Zaraz złapała Alphys za ubranie, które to lekko pociągnęła.
-Ciociu.. Ale ciocia nauczy mnie co robić w święta? Nigdy ich nie miałam.
Ledwo skończyła... a tu się Chara pojawiła! No proszę, o wilku mowa!
-...Sister, nie poznajesz?

Matko Toriel najświętsza królowo potworów.
Co oni wyprawiają. Wigilia tuż za pasem, a tu co!?
Rozwalone choinki.
Brak przygotowań.
Jedna ozdobiona ściana.
Marna jedna bombka.
Jakies porno zaloty.
Zaraz się ktoś tutaj zabije.
Tak nie może być! W tej sytuacji powinien ktoś zainterweniować! Ktoś kto ma największą władze, respekt i szacunek potworów, ktoś kto włada tym królestwem, kogo rozkazów winno się słuchać i przestrzegać.
Asgore oczywiście.
Ale ten leń pewnie leżał wywalony swoimi puchatymi czterema literami na tronie płacząc nad swoim losem. Nie, że jego los już się odmienił, ma żonę, syna i gromadkę przygarniętych brzdąców. W KOŃCU TO ASGORE. On musi ryczeć nad swoim losem. A Toriel mówiła "Nie zabijaj dzieci bo będziesz żałować"!
Tak czy inaczej pora ogarnąć towarzystwo. A czym to uczynić? No oczywiście ogniem. Nie, używanie prawdziwego żywiołu mogłoby się ŹLE skończyć stąd zapaliła tylko kilka ostrzegawczych ognisk magicznych o zerowej mocy palenia czegokolwiek. Tylko chciała zwrócić uwagę!
-EKHEM.. Moi drodzy poddani.. Ja wiem, że wigilia, radość, przyjaciele i tak dalej ale... Musimy się zebrać do roboty, bo nie chcecie chyba powitać Asgor.... ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA w takim bałaganie!?
Dobra, 3... 2... 1... sprawdzamy szacunek potworów do głowy państwa!

Tanecznym krokiem przemierzała Miasteczko Snowdin mała balerina bez jakiegokolwiek celu. Szwendała się tu i ówdzie szukając czegoś, kogoś bądź tak jak do tej pory — niczego. Z jej bladej twarzyczki nie znikał szeroki uśmieszek, zawsze była nie ważne jak bardzo brzydka byłaby pogoda czy też przykre słowa od innych. Zresztą nie potrzebowała jakoś szczególnego powodu, aby się uśmiechać, po prostu tak było, jest i prawdopodobnie będzie.
I kolejny obrót wokół własnej osi i słodki dziecięcy chichot, który wyszedł z jej ust. Nie trudno jest domyślić się jak bardzo była szczęśliwa, lecz pytaniem było z czego. Odpowiedź była dość jasna — widziała lampki i bombki choinkowe porozwieszane w lesie, a to oznaczało jedno — Gwiazdkę, czyli jej ulubione święto zaraz po urodzinach i Halloween, wiadomo prezenty i słodycze, ale też lubiła ten okres, bo spędzała ze swoją rodziną, WIELKĄ rodziną na Powierzchni. Poczuła ukłucie w sercu na samą myśl, iż nie będzie mogła spędzić z nimi tego wspaniałego święta, mimo to uśmiech dalszym ciągu pozostał.
Szukała tłumu, a widząc po śladach pozostawionych na śniegu idzie w dobrą stronę. — Może jest jakiś jarmark albo jeszcze inna zabawa z mnóstwem słodyczy? Fajnie by było, hihi. — zaśmiała się w myślach, wyobrażając sobie zapchane stoły wszelakimi smakołykami czy ciepłymi potrawami.
Obrót i skok. Nie potrafiła normalnie chodzić, zawsze to podskoki, ślizgi czy piruety, zawsze ogarnięta tańcem, która okazała się być jej pasją. Nie minęła ani minuta, a już dostrzegła miasteczko i ogarniający go gwar wesołych potworów. Przyjrzała się chwilkę, po czym podeszła bliżej szukając... nie wiadomo czego bądź kogo. Niech to będzie niespodzianka!
Wtem usłyszała donośny krzyk głoszący o darmowych ciastkach. — Ja chcę, ja chcę, ja chcę! — w środku wręcz podskakiwała z radości i niewiele myśląc podbiegła do płonącego potwora.
— Wesołych Świąt, proszę Pana. — uśmiechnęła się jeszcze szerzej, co wraz z jej zarumienionymi licami wyglądało wręcz uroczo. — Mogę prosić o babeczkę? — spytała nader uprzejmie. Oczywiście mogłaby podskoczyć i wziąć ciasteczko, ale istniało ryzyko, że Mari jakimś cudem wytrąciłaby tackę. Wiadomo, co by się stało. Grzecznie czekała przyglądając się z zaciekawieniem żywiołakowi.

Jaszczurka spojrzała na potworzycę-prosto-z-anime, która chyba postanowiła zaprzyjaźnić się z Endogenym. Miło! Amalgamatowi z pewnością przyda się jakieś towarzystwo inne niż sama jaszczurka. Wyglądał na niezwykle zadowolonego; machał ogonem i łasił się do długowłosej. Gdyby miał język to z pewnością polizałby ją po twarzy.
Alphy szybko wróciła do Chici. Ponownie zaczęła się jej uważnie przysłuchiwać.
- Uh...? - na pyszczku dinozaurzycy wymalowało się zdziwienie - Czemu tak mówisz o Frisk...? - niewiele z tego wszystkiego rozumiała. Ale po jej plecach przeszedł dreszcz, gdy usłyszała kolejne wymówione imię. Chara.
- C.. Co? - zapytała w końcu. Musiała przyznać, że to wszystko ją zaniepokoiło. Chara siostrą numer jeden? Przecież ona nie żyła. Od bardzo, bardzo dawna. Jak...? Westchnęła ciężko, stwierdzając, że... Chyba jednak lepiej będzie nie zastanawiać się zbytnio nad tym. Po co sobie psuć święta?
- Święta? W-wydawało mi się, że macie odpowiednik na P-powierzchni - powiedziała, przypominając sobie wszystkie książki o życiu ludzi. Sporo ich przeczytała, więc to i owo wiedziała.
Wzdrygnęła się, gdy usłyszała za sobą jakiś nowy głos. Odwróciła się powoli, poprawiając okulary na nosie.
- Um... D-dzień dobry? - odpowiedziała. Nie była pewna, czy powinna kojarzyć tego człowieczka. Może kiedyś gdzieś ta twarz śmignęła jej przed ekranem? Ale skąd dziecko znało ją? A, zresztą, nieistotne. Jeśli chce się zapoznać - czemu nie? Ludzkie dzieci są takie urocze!

Pokiwał głową.
- Jasne, wszystko dla mojego psiaka! - odparł wesoło Vincent, po czym ruszył w stronę baru. Jeszcze na chwilę Królowa ściągnęła jego uwagę. Słuchał jej, kiwając głową, ale... Czy zamierzał cokolwiek zrobić w tym kierunku? No, powiedzmy sobie szczerze - chciałby, ale musi zająć się poszkodowanym! Bardzo ważna misja! Jakby wszystkim potworom powodziło się tak jak Doggo w dniu dzisiejszym to Królowa nie miałaby kim rządzić! - Psze Królowej, my idziemy się kurować do Grillby's! - nie pytał, tylko informował. Bo o co tu pytać? Tak trzeba i już.
Do jego nozdrzy szybko dotarł jakiś przepyszny zapach. Rogacz zerknął na psa, którego prowadził.
- Czujesz to? Chyba w końcu szczęście się do nas uśmiechnęło! - stwierdził, przyspieszając kroku. Podszedł do barmana i ukłonił mu się - Bry! Co pan tam takiego dobrego ma? - zapytał, jednak nie czekając na odpowiedź, poczęstował się babeczką.

Normalnie skandal! Burdel zrobili i ida pic! Toriel jedynie przekrecila oczami. Pozwoli im na to? Pff, Asgore by jeszcze zyczyl im smacznego i sam zajal sie dekoracjami. Ale Asgora tutaj nie bylo, w jego miejsce zostala wyslana najladniejsza, najmadrzejsza i posiadajaca najpiekniejsze piersi czlonkini rodu krolewskiego.
Niestety jednoczesnie byla niczym upierdliwa nauczycielka. Zawedrowala za Vincetem oraz Doggo i juz przy Grillbym zlapala ich obu za karki.
-Nikt nie jest zmuszany do pracy, ale po ZWALENIU drzewek przydaloby sie je chociaz postawic do pionu.
Byla w koncu usmiechnieta i calkiem mila! Gorzej, ze w lapach miala sile. A moglo byc gorzej! Mogla zabic podpalic!
Szybko jednak ich puscila i skinela glowa wlascicielowi baru. Przywitanie sie wazna rzecz! Zreszta ludzkie dziecko obok niego bardzo dobrze znala - jak moglaby mu nie skinac glowa i z czuloscia nie poglaskac po glowie.
-Mam nadzieje, ze interesy ida dobrze moj drogi. Bedziemy przeszczesliwi jesli pomoglbys podczas wigilii przynoszac jakies swoje dziela kulinarne! -Spojrzala na ciasteczka jakie trzymal -Oh, akurat o nich mowa...! Ja nie jadam ale coreczki zaraz podesle... J-Jak je znajde!
Nie dosc ze Chare gdzies wcielo, to jeszcze Frisk! Ba, co wiecej - rzekoma Frisk wcale tak naprawde Frisk nie byla!
-Mniejsza mniejsza... Znajda sie. Pewnie grzecznie pomagaja w przygotowaniach!
W przeciwienstwie do niektorych.

Przypomniałem sobie nagle coś. Już niedługo święta. A tu jest bałagan. Szybko podbiegłem w stronę przewróconych choinek. Czasu było coraz mniej, a ja coś musiałem zrobić. Zauważyłem już że potwory ze Snowdin podniosły już połowę drzewek. Szybko podbiegłem do najbliższego pudełka z bombkami i zacząłem dekorować wszystko po kolei. Trochę ciężko szło. Nawet jedna ozdóbka upadła mi na ziemię. Na moje szczęście nie rozbiła się. Po ozdobieniu kilku choinek zauważyłem że ozdoby mi się kończą. Nie widziałem innego pudełka w okolicy. Przypomniało mi się że tamta jaszczurka miała jeszcze pudło z bombkami. Podbiegłem do niej i wziąłem pudło. - Tylko pożyczam! Później oddam! - krzyknąłem biegnąc przyozdobić kolejne drzewo. Na moje nieszczęście znalazłem tam wiele rzeczy tylko nie bombki: Łańcuchy i kolorowe światełka (Którymi trochę ozdobiłem drzewka), gwiazdy do zakładania na czubek choinki (Nie miałem szans ich założyć) i... Jakieś zdjęcia Frisk (Przepraszam, Musiałem!)... Albo Chici. Nie wiedziałem. Były dość podobne. Dopiero po naprawdę długich poszukiwaniach znalazłem dość dużo bombek. Po przyozdobieniu kolejnego, chyba już 4 drzewka czułem się totalnie wykończony. A zostało jeszcze parę choinek do udekorowania. I czasu było coraz mniej. Miałem nadzieję że ktoś zechce mi jakoś pomóc. Tymczasem dalej przeszukiwałem pudło w poszukiwaniu jeszcze paru(Nastu? Dziesięciu? No, przynajmniej tyle by wystarczyło na wszystkie choinki) ozdób. Gdy właściciel miejscowego baru powiedział że można wziąć od niego babeczkę. Zrobiłem to. Babeczka zawsze się przyda.

- No dobrze królowo... spróbuję coś zrobić... - przypomniałem sobie nagle że już czas się nam kończy. Pomyślałem więc że trzeba by podnieść któreś z tych Choinek które przewróciłem. Zacząłem iść w kierunku miejsca gdzie myślałem że był choinka. Przewróciłem się o nią, i walnąłem pyskiem w ziemię. Zemdlałem. I nie mogłem się obudzić. A myślałem że po tych kawałkach lodu w mojej łapie i wpadnięciu do pudła z bombkami nic gorszego nie mogło mnie spotkać. Cóż, przynajmniej jeszcze żyje. Oby tylko nikomu nie wpadło do głowy zrobić mi coś złego podczas gdy będę nieprzytomny... (Vincent patrzę na ciebie)

Faktycznie, po co sobie psuc swieta myslami o Charze... jak ona stala tuz obok! Chica pokrecila tylko glowa z usmiechem. Juz nie bedzie drazyc tematu.
-Mamy na Powierzchni swieta ale nigdy ich nie obchodzilam!
Rzucila to tak, jakby mowila o tym, ze codziennie myje zeby. Ot, norma! NIE OBCHODZIC SWIAT.
Alex jej uciekl aby stroic choinki. Przynajmniej jeden on pracowal! Chica chciala zaraz dolaczyc do niego - jaszcurka sie przeciez nie obrazi, nie? Zostawila jej Chare!
-Slodziak, badz grzeczny, zajmij sie ciocia!
CHARE I SLODZIAKA! Temmie zaraz ulozyla przed nosem Alphys. Nastepnie poslala jej poze i minke typowej loli z anime i pobiegla za Alexem.
...co jednak moze odwrocic jej uwage od milosci jej zycia?
Slodycze.
-Mamo, weeeeez mi cukierka!
Wykrzyczala do Toriel piskliwym glosem i... nie patrzac przed siebie wyrznela o cos.
A wlasiciwie kogos.
Uwage od Alexa odciagnac moga slodycze... i nieprzytomny Doggo. Chica nieswiadomie wywalila sie o niego i wyladowala z twarza w jego futrze. Jakos sie wygramolila... siadajac na nim, jak na nieprzytomnym wierzchowcu!

O jak miło! Uwagi królowej jednak poskutkowały i ktoś zajął się dekorowaniem drzewek i pracą nad ustrojeniem Snowdin! Królowa tylko podziękowała śmiałkom skinieniem głowy i wróciła do rozmówców. Gdzieś po drodze przemknął jej Doggo i jego... upadek. Nie zdążyła jednak zareagować, bo jej córka zaraz krzyknęła coś o cukierkach. Skąd ona je wzięła jak toto babeczki były? Ah dzieci.
Już miała sięgnąć po słodkość dla córki jak usłyszała trzask. I tak jak się spodziewała - najpierw Doggo, a następnie Chica się wywaliła. To był duet ciamajd potrafiących wywalić się na prostej drodze.
-Uh, Frisk, nic cie nie jest!?
Po raz kolejny pomyliła córkę. Na szczęście tymczasowa "Frisk" zaraz odpowiedziała jej, że jest w najlepszym porządku więc nie miała się o co martwić. Doggo już jej nie interesował, jest dorosłym psem, poradzi sobie. No i zwalił choinki! Kara boska jemu!
-Ah sam widzisz jak to z dziećmi. Wezmę tą jedną muffinkę, jak córka prosi. To moja druga. Jeszcze mam Charę i Chicę. A... A ten chłopak co tak ślicznie dekoruje drzewka to mój synek! Alex!
Wzięła jedną z babeczek z szerokim uśmiechem, skinając głową ognistemu. Z nim mogła już rozmawiać, ogień to było coś... co praktycznie w niej siedziało! Taki odwrócony Grillby trochę.
-Asriel chyba właśnie pomaga tacie, dlatego go nie ma. Ale mam nadzieję, że się pojawi. To jego pierwsze święta od dawna! Poza tym tak ślicznie wygląda w oficjalnych szatkach na tego typu wydarzenia!
Raz - nikt nie prosił Toriel aby zachowywała się jak typowa matka chwaląca swe dzieci pod niebiosa. Dwa - naprawdę ktoś uważał, że da radę wcisnąć Asriela w coś innego niż zwykły sweter z paskiem?
-Zresztą trzeba się nim pochwalić. Taki już jest duży! Zupełnie zapominam czasem, że już tak wyrósł. Ah te dzieci, hihi..! Pamiętasz mojego synka, prawda? Wygląda zupełnie jak ja! Nie jak Asgore. Jak ja! Cała ja! Bo jest mój, nie Asgora, hihi. Wdał się całkowicie we mnie! Ostatnio pokazywał mi czego nowego się nauczył! Taki zdolny! Po mnie też to ma! Hihi. Po królu może mieć co najwyżej trochę leniuchowania. Haha.. Znasz mojego męża, prawda? Oh tak, duży, biały, jest królem, hihi.
Gdyby ktoś łaskawie już postawił poncz to można by powiedzieć, że Toriel za dużo go spróbowała. Ale nie, ona musiała już coś w domu wypić, bo na trzeźwo na pewno by tak nie gadała!
-A co do świąt? Ah.. Ah... N-no tak, faktycznie! N-Nic się nie martw mój drogi.
Dotknęła go, chcąc pocieszyć go poklepywaniem po ramionach. Że niby nie powinna ruszać kogoś, kto praktycznie stworzony jest z ognia? A jaki to był problem dla potworzycy, której prawie cała magia opierała się na tym żywiole. Tak proszę państwa, w przeciwieństwie do męskich członków jej rasy Toriel była odporna na ogień. Mogła spokojnie macać Grillbsa.
-Tak naprawdę nie wiele wiem o Tobie.. Tyle co mi Sans opowiadał. Jesteśmy dość bliskimi przyjaciółmi... O-Oh, ale pewnie nie raz ci wspominał o mnie przy jego pijackich wojażach, hihi. Naprawdę straciłeś żonę? I córkę? Oh.. To jak Gaster. Znaczy on stracił tylko żonę, córka mu jeszcze chyba żyje.. -JESZCZE. -...tak czy inaczej żonę stracił. Zmarła podobno przy porodzie. Co jest ciekawe, bo mój odbierał i nie było problemów. Chociaż mój synek też umarł. Pewnie wiesz o tym, śmierć księcia nie zdarza się tak często! Oh nie, nie przy porodzie. Zabili go ludzie. Nie są oni źli ale mój malutki aniołek znalazł się w niebie. Znaczy... znalazłby się, bo tak jakby nasze dusze się rozpadają. Mój biedny Asrielek... No, ale wrócił! Cały i zdrowy! Nie wiem jak bym przeżyła, gdyby nadal był martwy! Nie ma nic piękniejszego od wzięcia dziecka znów w ramiona!
Kolejny raz się zaśmiała, po czym puściła ogniaka. Gdzieś w międzyczasie wydawała niektórym z potworów rozkazy co i jak mają stroić, jednak głównie skupiała się na rozmowie z barmanem.
-Jeśli potrzeba ci jakiejś pomocy daj mi znać. W Nowym Domu mamy przecudne ciasta, jedno słowo a podeślę ci kilku dobrych kucharzy stamtąd. Chociaż huh, powinnam chyba kogoś innego ściągnąć ze stolicy. Co to za święta bez Mikołaja!
Spojrzała w stronę córek, sprawdzając czy jeszcze są całe i żyją. Cóż, Chica najwyraźniej się dobrze bawiła, Alex dzielnie pracował, Chara była Charą... Gorzej z Doggo bo nadal tkwił pod ciężarem ludzkiej latorośli Toriel.
-Frisk kochanie, sprawdź czy z nim jest wszystko w porządku. I zejdź proszę z Doggo, tatuś już ci mówił, że nie wolno ujeżdżać potworów bez pozwolenia!
Zwróciła uwagę córce i ponownie spojrzała na Grillby'ego. Chyba jeszcze żył.
-Ah, dzieci. A przy okazji.. Masz czynny bar? Naprawdę nie da się tego wszystkiego przeżyć bez.. n-no wiesz.. Królowie też piją.
WIDAĆ TORI. WIDAĆ.

(Bo mnie zmusili do bezsesonwnego posta!)

Coś ją uwierało w tyłek.
Tym "czymś" było futro. Nie byle jakie! Futro pieseła nad Piesełami! Samego Doggo! Oczywiście samo ujeżdżanie tego strażnika nie było niczym trudnym - wystarczyło znaleźć odpowiednio duży nie-ruchomy przedmiot typu drzewo, ściana, płot... no ewentualnie pijany szkielet w robie po imprezie, poczekać aż zjawi się Doggo i w ów przedmiot, bądź członka rodziny Gastera, przywali tracąc przytomność. W ostatnim etapie potrzeba było jedynie zbliżyć się do truchła Doggo i na nim usiąść. Brawo, takim oto sposobem można ujeżdżać Pieseła!
Albo po prostu trzeba być Chicą, która oślepiona blaskiem miłości Alexa... tak, Alex świeci i koniec kropka - mógł wydawać irytujące zielone światełko podczas biesiadowania w słoiku lub Floweyu to teraz też mógł świecić widocznym-tylko-dla-jego-prawdziwej-miłości-Chici blaskiem. A wiedzione tą światłością Alexandryjską dziewczę na tyle się zapatrzyło, żę nie zauważyło Doggo. I proszę, kanapka ludzko-psia gotowa!
Chica podniosła głowę. Czy mame do niej coś mówiła? Znaczy, mówiła do Frisk, której rzecz jasna tu nie było. Ale nie, czy Toriel obchodziło, że ostoja determinacji i pacyfizmu się kryje po kontach i tym samym pozwalała, aby całe Podziemie zapadło się w mroku, cierpieniu i armageddonie?
Nie, Toriel po prostu uważa, żę Chica to Frisk. A Frisk to Chica. I tym samym mając jedną dziewczynkę masz dwie.
-Nie jestem Fri... a....a.a..a..... N-Nie ważne. DAŁAŚ MI TO CIASTO MAMO?!
Rzuciła bardziej od niechcenia i tknęła Doggo palcem. Cóż, za ujeżdżanie martwych psów mogła być jakaś kara, więc tego chciała uniknąć. Z drugiej strony wcale ne będzie niczym dziwnym jak tym tykaniem, dźganiem i generalnie miażdżeniem mu narządów naciskiem swojego ciała za pomocą czterech liter go zabije... Ale cóż, ten kolorek na nicku nie jest przypadkowy!
-TAK MAMO, JESZCZE ŻYJE.
Tego pewna nie była. Ale wolała aby Toriel nie przyszła do nich i nie reanimowała biednego pieseła. Jeszcze by mu sztuczne oddychanie robiła czy coś. I jeszcze w tym samym czasie wpadłby tatuś-vel-Święty-Mikołaj. I jak mu się wytłumaczyłaby? "Nie całuję Doggo tylko wdycham w niego powietrze, bo nasza córka na niego usiadła?!"

// jakby co to z konta Doggo. przypadkiem wrzuciłem z tego i nie chce mi się zmieniać :v

Nadal nie byłem przytomny. Tylko leżałem na ziemi będąc ujeżdżanym przez Frisk. Chyba. Śniłem o tym że polowałem na tego Gastera. Lub już prawie go miałem, ale on wciąż mi uciekał. Poza tym... wciąż byłem żywy. O dziwo nic ciężko mnie jeszcze nie zgniotło ani nikt nie podszedł do mnie by zrobić mi jakąś większą krzywdę (Oprócz Chici)

Chara ruszyła w stronę Choinek, przy okazji w stronę doggo. Spojrzała na pieska. On wciąż chciał pomagać, tylko pomagać, a jednak nadal cos psuł. Zrobiło jej się żal zwierzęcia. Zauważyła także frisk... nie, ti była Chica. Eh, jednym silnym ruchem dziewczyna sciągnęła siostrę na ziemię, po czym pomogła wstać psu. Kiedy już upewniła się, że stał on na własnych nogach, pomogła przejsc mu gdzies na bok. Następnym celem dziewczynki były Choinki. Chara rozejrzała się i podeszła do pierwszej z Choinek. Spróbowała ją podniesc. Nagle okazało się, że ona jest za mała, a drzewo zbyt ciężkie. Czuła jak przechyla się na nią. Nie mogła już dłużej go trzymać
- pomoże mi ktos ?! - krzyknęła Charka i wciąż próbowała podnosić drzewo.

Już zamieniała się w jedność z Doggo, jak... została brutalnie ściągnięta! Jej własna, nie-rodzona siostra za fraki ściągnęła ją z psiego potwora, tym samym sprowadzając Chicę do poziomu podłoża.
Prychnęła i siadła w śniegu. Buczała tak może minutę, dwie? Zerkała to na Doggo, to na siostrę... Ten pierwszy wciąż był trzeźwy, więc lepszym towarzyszem okazła się Chara. Wstała więc z tego śniegu, otrzepała tyłek i podeszła do siostry wieszająć się jej na plecach. Jakby było za trudno Charze podnosić te choinki.
-W takich chwilach przydałby się wujek Sans, on często coś podnosi. A-Ale... Zawsze ja mogę się przydać! Chyba że zawołasz Doggo którego tak HEROICZNIE uratowałaś! -Nadymała zaraz policzki i wystawiła język siostrze -Albo znajdziemy Alexa...
A gdzie ten zielonek się podział?

Oh, córka jej zeszła z psa. Jak dobrze. Przywołała zaraz Doggo ręką do siebie, aby do nich podszedł i wróciła wzrokiem do Grillby'ego. Najwyżej sobie pogada nim ten obraz nędzy i rozpaczy pies się doczłapie.
-Chętnie wpadnę! Jak już tylko udekorowane będzie! Niestety obowiązki to priorytety, nawet jak są męczące, szaleją po całym mieście i pewien pies je niszczy..
A to ciekawe, ten opis pasował też do jej dzieci!
-Tak czy inaczej każda pomoc się liczy. Muszę zagonić ich do pracy wszystkich! Za rok koniecznie zmuszam Asgora, coby wydał rozkaz dla królewskiej straży! Mielibyśmy wszystko zrobione w dwie minuty! Nie, w cztery, bo Undyne zachorowała.. A właśnie, nie mówił Papyus lub Sans co z nią? Podobno jest niedysponowana. Ah, żal mi takich, mają marzenia, pragnienia, a tu spada zmora i do pracy się nie wraca. Choć z drugiej strony jeśli tą pracą było łapanie młodych ludzi?

Nadal nie odzyskiwałem przytomności. Dość kiepsko się czułem. Wyglądało na to że w najbliższym czasie nie będę mógł nikomu pomóc w przygotowaniach do świąt. Na razie jedyne do czego byłem zdolny to leżenie bez życia. Jak już wspomniałem - oby ktoś nie wykorzystał mojego obecnego stanu, żeby zrobić mi coś bardzo złego. Nie wiem jakbym mógłbym to przeżyć.