[Quest Mino] Szukanie Zguby

Hmmmm.o
Nazywam się Mino. I tak zauważyłem. Wpierw myślałem że jesteś jak niektórzy i tylko szczekasz. Pomyślmy.  Co by tu zrobić.  Może statuetkę? Nie. Ehhhh. Już wiem.
Wyjąłem sznurek z kieszeni. Dmuchnąłem i
zrobiłem kilka kulek i diamencików. Na
koniec zrobiłem godło potworów (Anioła). Nawlokłem na sznurek raz diament raz kulkę a na samym środku godło.

Już. Gotowe. Naszyjnik za naszyjnik. Ten
się świeci bardziej a w dodatku będziesz z daleka pokazywał że jesteś potworem dumnym i silnym.[/b]

Dzieciak wyszedł zza drzewa i pokazał ci gestem abyś rzucił mu naszyjnik. Wyjął już z kieszeni rzecz którą chciałeś. Teraz byłeś tak blisko swojego celu... A raczej byłbyś gdyby nie te dziwne pola z kafelkami. Dystans między tobą a dzieckiem był nieco duży. Psiak przyglądał ci się zaciekawiony. Po nieco dłuższym przyjrzeniu zauważyłeś że nawet merda ogonem. Teraz wystarczy mu tylko podać naszyjnik i po sprawie.

Ehh będzie ciężko. Jeszcze nie mogę zamrozić pola... Mam pomysł co zrobić!

Mam pytanie. Czy mógłbyś mi napisać jak przejść to? Albo wyłączyć tą maszynę? Bo nie uda mi się przejść...

Hmmm. Nie znajdę tak długiego patyka aby zawiesić na nim wisiorek i podać go dziecku a on by zawiesił tam to czego chcę. Bardzo źle. Chyba że dziecko przyjdzie do mnie.

Dzieciak przypatrywał się tobie przez chwilę... po czym w dość krótkim czasie przebył odległość jaka was dzieliła, wziął naszyjnik, oddał ci tamten i wrócił tam gdzie był. Wyglądało na to że masz już to czego chciałeś. Wystarczyło tylko wrócić się do potwora który chciał byś to dla niego znalazł. Nic prostszego, racja?

No to wracam. Odwracam się i idę! Zapamiętałem drogę powrotną. Prawa droga a potem lewa. Tyle. Prawda? Pewnie zaraz z pod ziemi wyleci potwór i mnie zje znając moje szczęście (przewidziałem cię Alex).
Uważaj na lód. Na drzewa i krzaki. Po lodzie przechodzić powoli i ostrożnie. Krzaki wybijać łukiem. Na drzewa nie wchodzić. Proste

// jedno pytanie... JAKIM CUDEM ROZWALASZ KRZAKI ŁUKIEM?

Szedłeś powoli już byłeś przy Snowdin gdy zauważyłeś... dość dziwną barykadę. Stał przy niej wilkopodobny potwór. Był uzbrojony. Miał dość duży Topór. Gdy podszedłeś bliżej pokazał ci na tabliczkę z napisem "Przejście - 500 zł". To wyglądało na dość dużo. A w dodatku to była najkrótsza droga do Snowdin. Chyba powinieneś coś zrobić.

Zaczekam. Proste. Albo wiem co! Negocjacje! Przekonałem dziecko więc uda mi się z wilkiem.

Hej! Dlaczego mam płacić za pójście do rodzinnego miasta?! Kto ci kazał tu stać? Chcę sie widzieć z twoim przełożonym! Wątpię żeby z dnia na dzień burmistrz kazał palnąć takie coś. A w dodatku jak nawet to by było coś pożądniejszego niż to coś.

Też mi coś. Taki ktoś siada na środku drogi i karze mi płacić.

- Burmistrz? Szef? Ja nie mam szefa! Stoję tu sam. Zabronisz mi? A teraz powiedz: przechodzisz czy nie? -spytał. Raczej nie będzie cię stać na przejście. Chyba musisz coś wymyśleć jeżeli chcesz przejść. Zawsze istnieje też opcja udania się przez las, ale to potrwa dość długo. I może być Lekko niebezpieczne.

Sięgnąłem do kieszeni ale po biegnięciu po krzakach dostały się tam liście które z odległości do złudzenia przypominały pieniądze

Ok proszę.

Upuściłem liście na śnieg

Gdy pieseł się po nie schyli: Przebiegam obok jego i zamrażam go od nóg po ręce i biegnę do miasteczka.

Gdy pieseł się nie schyli: idę w lewo a gdy jestem dość daleko to przechodzę za barykadą i za piesełem do miasteczka.  

Gdy dotrę do miasteczka: idę do potwora

Gdy Tylko spróbowałeś upuścić liście topór wilka śmignął centymetry obok twojej głowy. - Nie myśl że jestem ślepy. A teraz dawaj kasę albo naprawdę cię tym trafię. - powiedział dość szybko podnosząc swoją broń. Widocznie nie miałeś zbyt wielkiego wyboru. Zawsze wyjściem jest też walka. Chociaż jakby teraz spojrzeć na ten ogromny topór...

Boże! Jaka siekiera! Zaraz umrę! Chwila... Spokój... Wziąłem oddech. Ok. Przejdę przez krzaki.

- To ja może pójdę sobie...

Wypuściłem wokół siebie lodowatą mgłę iuciekłem w krzaki. Łukiem łamałem krzaki. Nie umrę. Nie tutaj i nie teraz. Dam radę go zabić. Ale nie teraz. Zostawi mnie. Mam 500sz ale mogę to wykorzystać na inne cele... Wybrana droga: przez krzaki do Snowdin.
Ucieknę. Ucieknę.

Niestety, łamanie krzaków łukiem nie było tym razem dobrym pomysłem. Twój łuk został lekko zniszczony przez co nie będziesz mógł strzelać z niego dopóki go nie naprawisz. Nie masz czym ucinać krzaków, więc trzeba będzie znaleźć inną drogą ucieczki. A czasu masz mało. A ten wilk wygląda na dość wkurzonego. Chyba musisz coś wymyślić.

Droga. Zamrożę ją. Wystrzeliłem lodem za siebie. Biegnąłem zamrażając lodem drogę. Krzaki omijałem tak aby się nie pokłuć. Bez zadrapań się nie obyło. Ale uciec mi się uda. Pies w końcu sobie odpuści. Pewnie zdążyło przebiec tamtędy kilka osób. No właśnie! To jest pomysł! Zamroziłem drogę kilka metrów przedemną. Skręciłem . Po przebiegnięciu kilkunastu metrów padłem na ziemię i zacząłem się czołgać w stronę barykady.

W pewnym momencie nieco pomyliłeś się przez co strzeliłeś sobie lodem pod nogi przez co upadłaś na ziemię i uderzyłeś w nią dosyć mocno (-8 HP). Po chwili wilk zbliżył się do ciebie. - A teraz oddaj mi CAŁE twoje złoto, albo... - tu wskazał na swoją broń. Każdy teraz mógłby domyślić się co ma na myśli. Teraz albo oddasz mu to co masz, albo najpewniej zginiesz. Czas dokonać wyboru. Znów nie masz teraz zbyt dużo czasu.

Oh. Heh... Nie fajnie. U-umrę. Ehhh. Trudno. Dam mu mniej niż mam. Bo ciężko by było mi nosić wszystkie pieniądze ze sobą.

A-alę n-n-nie m-mam za dużo. M-mam tylko 250szł. I-i czy przypadkiem n-nie z-zostawiłeś swojej barykady samej? B-bo jak zostawiłeś ją t-to możliwe że straciłeś okazję na duuuużo pieniędzy. I zrobiłeś to dla 250szł.

Sięgnąłem do kieszonki swojej bluzy by wyjąć pieniądze.

//przperaszam że tak dawno odpisu nie było ;____;
- Jesteś pewien? Opróżnij wszystkie kieszenie. Jestem pewien że coś tam ukrywasz! Barykada może poczekać... - widać trafiłeś na dość upartego przeciwnika. Wyglądał jakby w każdej chwili był gotowy by wykonać kolejny atak. - W sumie nawet to 250szł. może mi duuużooo dać... - stwierdził wilk po chwili. Przyglądał ci się nieufnie. Chyba jeżeli chcesz ujść stąd z życiem i całą kasą musisz coś wykombinować... albo po prostu zrobić co ci każe...

Ok. Muszę coś wymyślić. Jeżli nie to z wyląduję z głową 2 metry od ciała. Ehmmmm. Może będzie chciał żebym wykonał dla jego przysługę... Pewnie powie że jedyną przysługą to oddanie pieniędzy. O wiem! Może jest jak tamten szczeniak!

-A co powiesz na nową broń zrobioną z bardzo skondensowanego lodu. Czyli jak komuś przywalisz to nie tylko dostanie obrażenia od pocięcia tylko też od odmrożenia. A w dodatku ona się nie topi i jest bardzo lekka. Świeci się więc zrobisz też że inni będą zazdrośni bo będzie ładnie się błyszczeć w słońcu. Mogę też zrobić coś innego z lodu. Tylko nie zabijaj mnie

- W słońcu? W SŁOŃCU? - wrzasnął Wilk. Wyglądało na to że wkurzasz go tylko jeszcze bardziej. - Za jak bardzo głupiego mnie uważasz? Jakim cudem miałby tu, w Snowdin, dotrzeć choć promyczek "Słońca"? O ile to w ogóle istnieje! - Twój przeciwnik wykorzystał okazję, chwycił cię i cisnął o ziemię. To bolało. - A teraz dawaj kasę albo pożałujesz. Jestem bardzo zajęty, więc to twoja ostatnia szansa! - powiedział. Z tą bronią w łapach wyglądał bardzo przekonująco. - Nie będę mieć problemów z zabiciem cię jeśli nie zrobisz tego co mówię. A teraz odpuść te bzdury o magicznym lodzie i innych takich i bądź posłuszny... - stwierdził powoli. Po tonie głosu mogłeś poznać że nie ma ochoty na żarty.

Jojć. To słabo.  Nie chce nic... Więc muszę mu dać pieniądze... Wyciągnąłem do jego drżącą rękę z 250G.
Masz. A teraz mnie zostaw.

Upomnienie od admina:
Za krótki post. Posty fabularne mają mieć minimum 3 linijki. Nalegam abyś poprawił ten post i pamiętał o tym na przyszłość.