Niezwykła Przygoda Doggo

Ten dzień zaczynał się dla ciebie zwyczajnie. Wiatr, wiejący dookoła twojej budki patrolowej mroził twoje psie, lekko puszyste futro. Szczęscie, że je miałes, bo chyba bys zamarzł. Dodatkowo snieg znowu zaczął padać w Snowdin, co nigdy nie było dobre, niedługo mogła rozpętać się burza. Ziemia dookoła budki pełna już była sniegu, a za chwilkę mogło być go za dużo bys z niej wyszedł. Ale, ale. Mimo tych przeciwnosci twoja zmiana patrolu się już prawie kończyła. Jeszcze tylko kilka minut patrzenia się na nieruszające się przedmioty oraz ziemię i skończysz pracę. Tu, niedaleko, w małej skrzyni czekały na ciebie psie ciasteczka. A gdybys w końcu wyszedł, czekał także ciepły bar Grillbiego. Tak, kolejny udany dzień w życiu psa, którym byłes...
No, byłoby dobrze gdybys nie dostrzegł biegnącego człowieka w zielonej bluzie z kapturem. Człowiek mógł ci się wydać znajomy, spod kaptura widać było włosy chary/frisk. Człowiek zaczął się usmiechać i kopać nogą w snieg.
A tak pięknie się zapowiadał wieczór...

Człowiek? Tak, to był definitywnie on. Powoli, tak by on mnie nie usłyszał Podszedłem do niego przygotowując się do ataku na wszelki wypadek. Miałem nadzieję że tylko nie zniknie czy coś w tym stylu. - Człowieku... poddaj się! UPEWNIĘ SIĘ ŻE JUŻ SIĘ NIE RUSZYSZ I ZABIORĘ CIĘ DO KRÓLA! - wrzasnąłem.

No cóż, człowiek jak stał tak stał. Mogłes teraz go zobaczyć wyrazniej. No i wytrawne oko zobaczyło by lekkie ruchy niczym ruchy obrazu, ale oczy doggo nie były zbyt wyczulone na ten rodzaj ruchu. Nic nie zrobił sobie z Doggo, tylko ruszył gdzies w drugą stronę. Nie wiedziałes , czy ucieka, czy może nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia. Mimo to, człowiek poszedł w stronę czegos w rodzaju starego młyna, usytułowanego w lesie w kochanym snowdin. Czegoz by tam chciał. Wyglądało to, jakby bardzo chciał tam cię zaprowadzić. Może nie warto się łapać na taką przynętę ?

Człowiek nie reagował na mnie. Poszedł od jakiegoś młynu. Może to była pułapka? Pomyślałem że powinienem poprosić kogoś o pomoc. Kogoś kto w przeciwieństwie do mnie nie ma wady wzroku. Szybko pobiegłem dalej w las w kierunku posterunków innych strażników. Teraz nawet ten duży gość by się przydał. Miałem nadzieję że na nic nie wpadnę po drodze. Poza tym na razie schowałem miecze.

miałes takie małe szczęscie. Akurat w lesie przesiadywał Greater Dog, razem z Lesser Doggiem. Interesujące połączenie sobie wybrali, w końcu są troszkę swoimi przeciwieństwami. Początkowo nie zwrócili na ciebie uwagi, jednak po chwili przestali grać w karty i zainteresowali się twoją osobą. Mniejszy z psów ( to nie jest żart związany z jego nazwą ) podszedł do ciebie i zagadnął.
- witaj doggo, czemu odszedłes z posterunku ? - po czym zdał sobie sprawę, że zamiast pilnować lasu, sami grali w karty
Tymczasem drugi psiak tylko zaszczekał. Jako, że był na służbie, stał w swojej pełnej zbroi.
Może jednak te dwa psy nie wystarczą na pokonanie człowieka. Wiesz, w końcu psy mają pewien znany przez ludzi słaby punkt.

Chyba to wystarczyło. Ten wielki gość wyglądał na dostatecznie silnego do tego. A ten drugi... chyba wystarczał. - Chłopaki, widziałem człowieka! Prawdziwego! Poszedł do jakieś młyna! Chodźcie! Zostawcie te głupie karty! - powiedziałem gdyby zgodzili się od razu pokazałbym im by szli za mną i pokazałbym im drogę do miejsca gdzie ostatni raz zauważyłem człowieka. Nie ochrzaniłem ich za to że grali na służbie. Na ich miejscu też bym to zrobił, ale tego nie robię. Głównie dlatego bo nie mam z kim...

Psy podekscytowały się troszkę. Od razu poszły za tobą, bez wahania. Mniejszy z towarzyszy machał ogonem. Drugi natomiast starał się być wystarczająco poważny. Doszliscie do młyna w kilka minut. Nie obyło się oczywiscie po drodze bez komentarzy pozostałych psów na temat wzroku Doggo i tego, w jaki sposób jeszcze się nie zabił i nie walnął w drzewo. Człowiek nadal tam stał. Tak, choć teraz owe ruchy obrazu leciutko ustały. Owy człowiek zdjął kaptur. No cóż, oprócz włosów Frisk/Chary miał także na buzi policzki, a także czerwone oczy. Wyglądał jak Chara, tylko... No cóż, nie rzucił się na was. I jesli to była Chara, to... z jakich powodów opierała się o scianę młyna jakby odpoczywała sobie po prostu ?
W rogu, w cieniu jednak ktos się ukrywał, ktos, kogo psy nie dostrzegły, a kto widocznie nie przejmował się pobytem tu człowieka. Człowieka którego być może powinien się bać...

Miałem już dosyć ich rozmów o mojej wadzie wzroku już miałem im powiedzieć by zmienili temat lub się uciszyli gdy nagle zauważyłem tego człowieka. Stał oparty o ścianę. Myślałem że raczej ukryje się gdzieś w młynie. Dziwne. Poza tym nadal nie zwracał na nas uwagi. - To on. To powinno być łatwe. On jest tylko jeden a nas aż trzech. Załatwmy go! - wyszeptałem do pozostałych psów. Miałem nadzieje że uda nam się go zabrać do króla.

Psy towarzyszące ci przytaknęły. Greater Dog postanowił szybko złapać człowieka, podszedł więc majestatycznie i szybkim ruchem chwycił tę istotę. No, chwycił by, gdyby to cos nie było iluzją. człowiek zniknął, jednak cos poruszyło się po lewej stronie. Zaden z psów obok nie zauważył ruchu. Istota, która wyszła z cienia, okazała się kolejnym człowiekiem, owiniętym peleryną. człowiek zdjął kapielusz. Po chwili wyciągnął przed siebie rękę, a nad nią pojawiła się czarna kulka energii. W tym momencie Greater dog został zamknięty w czarnej, choc przezroczystej kuli. Próbował się uwolnić, ale jego wysiłki na nic się zdały. Człowiek umiał używać magii, a co więcej, był potężnym przeciwnikiem. A więc to była pułapka, a trzy psy nie wystarczyły. Cóż teraz poczniesz ?

Nagle wyszedł kolejny człowiek. To była pułapka! Ale nie mogłem uciec! Złapał Greater Doga. Spojrzałem na mojego drugie towarzysza. Nasza dwójka mogła nie wystarczyć. - Biegnij po pomoc! Ja sobie poradzę! - pokazałem mu szybko by się wycofał. Musiałem teraz jakoś wytrzymać do nadejścia pomocy. Wyjąłem moje dwa miecze i przygotowałem się do zablokowania nadchodzącego ataku. - Kim jesteś? - spytałem. W moim głosie dało się słyszeć trochę przerażenia.W końcu ten koleś załatwił Greater Doga w ciągu paru sekund. Za parę chwil ze mną mogło być tak samo. Nie czekając szybko podbiegłem do niego i rozpocząłem atak. Seria zwykłych i niebieskich ataków na zmianę. Tak by go nie zabić, ale tylko zranić.

Lesser Dog przytaknął i szybko pobiegł w stronę miasta. Walka z człowiekiem,który ma magię, nie była dobrym pomysłem ani dla niego, ani dla innych psów. Tu trzeba było sciągnąć kogos innego. W pobliżu byli Sans i Papyrus, ale tak naprawdę tym powinna się zająć sama Undyne. To jedno z tych wyzwań Tylko Dla Ryby.
Tymczasem człowiek tylko się usmiechnął szyderczo i stworzył tarczę zrobioną z mrocznej energii. Ataki po prostu się rozpłynęły. Tym razem on zaatakował. Z ciemnosci wystrzelił jakis promień czarnej energii, jakob strzał z blastera. Atak był wymierzony w postać Doggo.
- ty chcesz się mierzyć z czystym Hatem ? - spytał człowiek demonicznym głosem

- Z czym? - spytałem robiąc unik przed nadchodzącym promieniem. O czym ten człowiek mówił? Jaki Hate? Poza tym: czy to aby na pewno był człowiek? Raczej nie. W końcu potrafił stworzyć iluzję i jeszcze jakąś tarczę... to musiał być jakiś potwór który z jakiegoś powodu chce nam zrobić krzywdę. Oby pomoc przyszła na czas. Podczas walki stosowałem wciąż tam tą samą taktykę: szybkie normalne i niebieskie ataki. Na zmianę. - Kim ty jesteś? - spytałem nie przerywając mojego ataku.

Czlowiek znowu się zaśmiał, nie wyłączając tarczy. Nie było możliwości, by ataki Doggo przebiły się przez jego obronę.
- piesku, i czym ty chcesz mnie zabić ? - zaśmiał się.
Następny ruch należał do człowieka. Stworzył drugą tarczę z mrocznej energii, ta jednak poleciała wprost na doggo.
I w tym momencie nadbiegł lesserdog z Papyrusem.
- nie lękaj się psie, ja, Wielki Papyrus się zajmę tym człowiekiem. Znaczy zawiadomiłem Undyne, ale mogę przecież...

Spojrzałem w stronę z której dobiegał ten głos. Ten głos przez który uszy mi płonęły. To był ten głośny szkielet. - POWIEDZIAŁEM BYŚ ZNALAZŁ KOGOŚ KTO NAM POMOŻE! - krzyknąłem do psa. Moim zdaniem ten szkielet raczej by nam nie pomógł i tylko zawadzał, więc pokazałem gestem Lesser Dog'owi by znalazł jeszcze kogoś do pomocy. Zaraz Po tym zwróciłem się do tego głośnego potwora. - TO NIE CZŁOWIEK! UCIEKAJ! - wrzasnąłem. Próbowałem wymyślić co zrobić z tym czymś. Jak pokonać ten cały Hate? Niestety, nie mogłem absolutnie nic wymyślić, więc po prostu schowałem broń i starałem się skupić na unikach kolejnych ataków.

Człowiek tylko się zasmiał. Chociaż zapewne nie mógł zdzierżyć tego, jak mu nie wierzyłes. Nagle z jego piersi jak na zawołanie wyleciała dusza. Nie była ani duszą potworzą, ani bezduszną. Dusza ta miała kształt duszy ludzkiej ( to znaczy, że nie było to odwrócone serce jak u potworów ). Jednak cos było w niej dziwnego. Serce to bowiem miało kolor inny niż każda z dusz - było czarne, tak jak magia tego człowieka.
- Hm, ja jestem człowiekiem - zasmiał się, po czym wykonał super serię ataków.
Najpierw użył nowej umiejętnosci swojej - mrocznego wiru. Skierował go w stronę Papyrusa, który odleciał na kilka metrów i zemdlał. Następnie znów użył magii. Tym razem przed nim zmaterializował się wielki miecz z czarnej energii, troszkę podobny do mieczy, które posiadał Asriel w swojej boskiej formie. Człowiek wziął miecz skoczył i zaatakował cię.
I zapewne byłoby już po tobie, gdyby do walki nie włącztyła się... ryba. Tak, wskoczyła w walkę ze swoim słynnym NGAAAAAH i zesparowała włócznią atak człowieka. Widać się spieszyła - zbroja częsciowo zwisała z jej ciała, nie była dopięta klamrami do końca, a naramienniki były krzywo. Mimo to Undyne stała niewzruszona. Odparła atak człowieka i przygotowała się do obrony ciebie.

( uwaga - papyrus został wyłączony z walki i przygody )

- Przecież ludzie nie umieją używać magii! - powiedział do niego unikając kolejnych ataków. - UNDYNE! Co ty tu robisz? - spytałem patrząc na rybę która dopiero teraz przybyła. Po paru chwilach spróbowałem podejść do tego szkieleta. Może trzeba mu pomóc. Teraz postanowiłem żeby zostawić wszystko w rękach Undyne. Ona na pewno mnie nie zawiedzie i skopie tego nie-do-końca-wiem-kogo!

I własnie w tym momencie Undyne, z całą swoim charakterem złapała cię i jakby nigdy nic rzuciła tuż obok Papsa. Tymczasem w stronę człowieka poleciała masa włóczni. Ogółem ominął je dosyć sprawnie, po czym zaatakował rybkę.
Tymczasem obok ciebie Papyrus jęczał, zapewne przez sen. Dotknął cię nawet.
Może go obudzisz ?

Teraz ten człowiek nie ma szans! Undyne na pewno zrówna go z ziemią! Spojrzałem na tego głośnego szkieleta i delikatnie spróbowałem go obudzić. Na szczęście jeszcze żył. Gdyby zginął prawdopodobnie Undyne wpadłaby w jeszcze większy szał niż teraz. Gdyby nie udałoby mi się go obudzić próbowałbym aż do skutku. Poza tym nie mogłem odwrócić wzroku od walki z tym dziwnym gościem. Głównie dlatego że było tam tak dużo ruchu! Czułem że staje się coraz bardziej podekscytowany!

Papyrus nie otwrzył oczu. Wciąż jęczał, nawet wymówił twoje imię. Tymczasem na polu walki ten dziwny człowiek zrobił cos niebywałego. Utworzył wielki pół przezroczysty czarny szescian wokół tego miejsca. Wewnątrz szescianu on i ryba uniesli się w górę. Jego magia spowodowała usunięcie grawitacji w srodku tej figury. Sama ryba przez chwilę zdziwiona, szybko odzyskała sprawnosc umysłu. Wiele włóczni poleciało prosto na człowieka. No i w koncu stało się to co sie stać musiało. Człowiek oberwał.
Tymczasem szkielet chwycił się ręką i wymamrotał : SANS !

Z tym szkieletem raczej będzie dobrze. Przyglądałem się walce. Skąd ten człowiek znał tyle różnych dziwnych sztuczek? Miałem nadzieję że Undyne uda się pokonać. Już go trafiła. Teraz będzie tylko z górki. Po chwili jeszcze raz spróbowałem obudzić tego szkieleta. Mówił coś o tym swoim dziwnym bracie który lubi przemieszczać się bez ruchu.

Hm, Undyne wciąż walczyła z człowiekiem, rzuciła kolejne włócznie. Tym razem człowiek ominął. Rzucił on w stronę Undyne czyms w rodzaju energicznych ( zrobionych z energii ) noży. Następnie przemiescił się za rybę. Undyne zas uniknęła większosci strzałów. Jednak jeden nóż trzasnął rybę. W końcu jej zbroja nie była w pełni założona. Rozległo się AAAAAAAAAAAAAAA i undyne zaatakowała, jakby była w stanie furii.
Tymczasem papyrus spojrzał na ciebie.
- Sans, bracie, powiedz Undyne, jak umarłem. I innym. Ze próbowałem - powiedział, po czym ze swojego żebra wyjął mroczną strzałę - jego atak wiatru... A RACZEJ JEGO STRZAŁY. są... zabójcze

Spojrzałem zdziwiony na szkieleta. Strzały? Śmiertelne? Mówił poważnie? Pomylił mnie ze swoim bratem, więc w sumie mogło mu się coś stać w głowę. Spróbowałem coś zrobić, aby mu pomóc. Cokolwiek. Właściwie to nigdy nie znałem się na tym co trzeba zrobić kiedy ktoś zostanie trafiony strzałą. A szczególnie gdy ta strzała będzie stworzona z jakieś mrocznej energii.

Furia Undyne poczęła się ujawniac. Już nie były to trzy czy cztery magiczne włócznie. Poleciały ich miliardy, trzaskając w człowieka. Człowieczek dostał czescia strzał, choć starał się je neutralizować tarczą.
- Hm, to chyba czas, na pożegnanie. - rzucił i teleportował się. Greater Dog został uwolniony, a Undyne odepchnięta siłą owego teleportu.
Nagle cos złego zaczęło się dziać z Papyrusem. Jego oczodoły napełniły się czarnym płynem, wyrosły straszne ząbki. Płyn popłynął do reszty ciała, które zaczeło się topić, jakby dostało determinacji. po chwili Papyrus dostał naramienniki z kolcami, a reszta jego bojowego ciała miała wiele ostro zakończonych częsci.Wstał. Zapaliło się jego jedno oko, na pomarańczowo.

Ten człowiek nagle zniknął. No albo przestał się ruszać. Może Undyne go zabiła? To też była opcja. Spojrzałem nagle na tego wielkiego szkieleta. Co mu się działo? Więc... to było przez to strzałę. Tak przynajmniej myślałem. Może gdybym też dostał którąś z nich to też zaczęłoby się ze mną tak dziać. Próbowałem to jakoś powstrzymać. Jakkolwiek. - Undyne! Coś się z nim dzieje! Co mam zrobić? - spytałem. Ona chyba powinna wiedzieć. Przecież też potrafi znikąd stworzyć broń.

Ryba nie odzywała się. Chyba cię nie usłyszała. Miałes jednak masę innych zmartwień niż to, że Undyne z tobą nie rozmawia. Na przykład papyrus. Szkielet stworzył wiele kosci. Poleciały one na ciebie. Widać było furię w oczodołach szkieleta. Cokolwiek było w strzałach, zaszczepiło HATE wewnątrz niego. Teraz to dopiero masz problemy